Boys will be ...... Boys

             Πάντα ήθελα να είχα μια αδελφή. Από την οικογένεια της μαμάς μου που ήταν 4 κόρες, είχα πολλές ελπίδες . Τα ξαδέλφια μου όμως, σχεδόν όλα αγόρια. Εγώ πολύ θηλυκό δεν υπήρξα σαν παιδί. Αγοροκόριτσο θα με χαρακτήριζα . Ποδόσφαιρο στις αλάνες, πόλεμος με φυσοκάλαμα που βάζαμε μικρά μπαλάκια από στόκο και έτσουζεεεε και γενικά ότι άλλο αγορίστικο παιχνίδι υπήρχε. Δεν ταίριαζα εύκολα με τα κορίτσια γιατί τα κοριτσίστικα παιχνίδια δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου. Δεν είχα ποτέ Barbie.Οι περισσότεροι μου παιδικοί μου και κολλητοί μου φίλοι ήταν όλοι άντρες.

          Μεγαλώνοντας, εκεί κάπου στις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου, άρχισα να  συμφιλιώνομαι με την γυναικεία μου φύση και δημιούργησα περισσότερες κολλητές. Ήθελα μάλλον να μοιράζομαι τα μυστικά μου για τα αγόρια. Σε αυτή την ηλικία, άρχισα να γνωρίζω και να θαυμάζω τις γυναίκες. Ζήλευα τις φίλες μου που είχαν αδελφές, που αντάλλασσαν ρούχα, που μοιράζονταν το ίδιο δωμάτιο. Τότε θυμάμαι έλεγα: Δεν πειράζει καθόλου αφού θα κάνω 3 κόρες και η ζωή μου θα μου δώσει πολλές τέτοιες κοριτσίστικες στιγμές. Αλλά όπως λέει ο σοφός μας λαός .....όταν κάνεις εσύ σχέδια, κάποιος κάπου από ψηλά, γελάει.

         Μένω έγκυος στον πρώτο μου γιο και από μία φίλη, μαθαίνω για το κινέζικο ημερολόγιο. Έχει σου λέει πάνω από 90 % ακρίβεια. Πραγματικά, το έκανα για εμένα , τον άντρα μου και όλους όσους ξέραμε και έπεσε μέσα στο φύλο. Το κάνω για το βλαστάρι μου, βγαίνει κόρη! Γιούπιιιι! Το κορίτσι που πάντα ήθελα θα ερχόταν σαν δώρο στα γενέθλιά μου μιας και η πιθανή ημερομηνία τοκετού ήταν την ημέρα των γενεθλίων μου. Πως δεν παρασύρθηκα από την χαρά μου να αρχίσω να αγοράζω φορεματάκια, δεν ξέρω. Τέλος πάντων , να μην πολυλογώ, πήγα στον γιατρό να μάθω το φύλο και του λέω: πες το, εξάλλου κόρη θέλαμε. Χαμογελάει και λέει: εσείς μπορεί να θέλατε, αλλά εδώ άλλα πράγματα βλέπω.Του λέω αποκλείεται, κοίτα καλύτερα, αφού το κινέζικο ημερολόγιο άλλα λέει . Μου λέει : βρε κορίτσι μου κοίτα εδώ. Ξέρεις τι είναι αυτό ; Μου δείχνει κάτι που δεν έχουν τα κορίτσια και μου λέει: Τι άλλη απόδειξη θες;

               Μία μέρα πριν είχα συναντήσει ένα κοριτσάκι εκεί γύρω στα 3 που ήταν το πιο όμορφο πλάσμα που είχα δει στην κυριολεξία. Χάιδευα την κοιλιά μου και παρακαλούσα τον Θεό να μου χαρίσει και μένα ένα τέτοιο πλάσμα. Φορούσε έναν μπερεδάκι στο κεφαλάκι της και ήταν πανέμορφη.  Την χάζευα και της έλεγα πως περίμενα και εγώ παιδάκι. Μου λέει η μαμά της : Εύχομαι  το παιδάκι σας να μην βασανιστεί όσο το δικό μου. Είχε λευχαιμία !!!!! Γι'αυτό και το μπερεδάκι.  Προσγειώθηκα ανώμαλα και όταν ο γιατρός μου είπε ότι είχα γιο, το μόνο που με ένοιαζε ήταν όλα να πάνε καλά και να είναι γερό . Μόνο αυτό. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και βγήκε ένας παίδαρος σχεδόν 4 Kg.

               Λίγα χρόνια αργότερα, έγκυος στον Άγγελο. Ήμουν πιο σίγουρη από ποτέ ! Είχα κόρη ! Την έβλεπα στον ύπνο μου, φορούσα , ροζ και φούξια και αφού η μια εγκυμοσύνη δεν ήταν ίδια με την άλλη, το είχα σιγουράκι. Την μέρα που πήγαμε στον γιατρό και μάθαμε το φύλο του κανακάρη μας φορούσα ροζ φορεματάκι με ροζ πέδιλα και ροζ κορδέλα στα μαλλιά. Α! είχα βάψει και ρόζ-φούξια νύχια. Μίλαγε το ένστικτο της μάνας !!!!! Βλέποντας τον υπέρηχο μου λέει: " Να σου πω ή το είδες πάλι στο ημερολόγιο το κινέζικο ; " Του λέω : " Έχει πουλάκι κι αυτό; "  Γελάει και μου λέει : " Ω Ναι.Έχει "  Εγώ να λέω ξανά, πως δεν μπορεί, οι μάνες έχουν ένστικτο αλάνθαστο και θα δει όταν βγει το παιδί ότι έκαναν λάθος τα μηχανήματα .Συνέχισα να φοράω ροζ, συνέχιζα να κοιτάω κοριτσίστικα ζιπουνάκια και το πίστευα. Αλάνθαστο το ένστικτο της μάνας και έτσι λίγους μήνες μετά γεννήθηκε και ο Άγγελος.......

Το έχω κρεμάσει στο δωμάτιό τους

                                       Το έζησα που λέτε το οιδιπόδειο εις διπλούν και το ζω ακόμα. Όμως το να μεγαλώνει μια μάνα αγόρια είναι μια καθημερινή πρόκληση. Είναι ΑΘΛΟΣ !!!! Δεν υπερβάλω καθόλου σε αυτά που λέω. 

 Με το που ο Μάριος έγινε περίπου 2 ετών βγήκε στα σινεμά και η ταινία Cars. Το κάθε παιδί μου την έχει δει τόσες φορές, που πλέον έχει ξεπεράσει εμένα στο Dirty Dancing !!!! Σαν να μην έφτανε η ταινία, τα βγάλανε και σε παιχνίδια. Γέμισε το σπίτι μας αυτοκίνητα με μάτια που ήρθαν να προστεθούν μαζί με όλα τα άλλα που είχαμε πριν την ταινία. Αναγκαστήκαμε να αγοράσουμε  και ειδικά συρτάρια για να χωρέσουν. Τώρα μαθαίνω ότι η Pixar βγάζει ίδιο concept με αεροπλάνα. Ήδη αποκτήσανε μερικά από τη συλλογή. Αλίμονό μας !!!!

                 Μεγαλώνοντας μάθανε και τα playmobil και ύστερα και τα lego. Ωχ Παναγία μου! Να τα αραδιάζουν στα πατώματα, να ξεχνιέσαι και να πατάς ξυπόλητος  και να ουρλιάζεις από τον πόνο.

Άσε που όταν βάζω σκούπα πρέπει να προσέχω μην ρουφήξω κανένα σπαθί από τους λεοντόκαρδους και τότε θα κλαίνε έναν μήνα.

Μια τυπική μέρα στο σαλόνι παίζοντας με τα playmobil !!!

         Η TV  στο σπίτι μας παίζει ή Wii ή Formula1 ή αγώνες και οτιδήποτε άλλο αγορίστικο υπάρχει .Tο σπίτι είναι μόνιμα άνω κάτω. Κρύβουν παιχνίδια στα πιο απίθανα μέρη.....

Πίσω από το μαξιλάρι στο πολυθρονάκι , ένας κρυμμένος θησαυρός !!!!

       
                      Κάθε αρσενικό που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει ράμματα και για αυτούς τους 2 τύπους έχω πολλά ράμματα για τις γούνες τους.

                  Από τότε και κάθε μέρα δοκιμάζουν την τύχη τους. Τρέχουν αντί να περπατάνε, ακόμα και μέσα στο σπίτι τρέχουν, σκαρφαλώνουν σε δέντρα και όπου μπορούν. Πάει ο μεγάλος και πάει και ο σπόρος . Στο τέλος κάποιος θα χτυπήσει αλλά μυαλό δεν βάζουν για την επόμενη φορά.

              Η νέα βλακεία είναι να σκαρφαλώνουν στους τοίχους με τα βρωμοπόδαρά τους. Κάνει την σαχλαμάρα ο μεγάλος, ακολουθεί και ο μικρός. Αχ και ξανά αχχχχχ !!!!!  Μεταξύ μας τώρα, αυτό το έκανα και εγώ

   Όταν είναι να πάμε κάπου πιο επίσημα τους μιλάμε: "το νου σας ρεμάλια και αρχίσετε τις αηδίες. Μην αρχίσετε τις παλαβομάρες και λερώσετε τα ρούχα σας τα καλά. Εντάξει; Να είστε κύριοι, το νου σας ρεμάλια !!!!" 

Γυρνώντας από βάπτιση πριν λίγα χρόνια. Τα ρούχα πετάχτηκαν όπως ήταν !!!!!!

            Έχουν απίστευτη ενέργεια ! ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ !!!! Αν δεν τρέχουν θα τραγουδάνε ή θα τσακώνονται ή θα φωνάζουν ή θα κάνουν ποδήλατο ή πατίνι ή θα χοροπηδάνε, ή θα βουτάνε στα βράχια, ή θα παίζουν μαξιλαροπόλεμο τσιρίζοντας μέσα στα αυτιά σου .....Μπορούν άνετα να σε βγάλουν νοκ- αουτ.

           Λυσσάνε όπου πάμε . Καθίστε να φάτε, τους λέμε. Στο σπίτι δεν έχει φαγητό. Εννοείται δεν ακούνε και δεν τρώνε και προτιμούν να παίξουν.Λες και δεν παίζουν ΟΛΗ μέρα . Μόλις μπούμε στο  αυτοκίνητο πέφτουν λιπόθυμα μέχρι να πάμε σπίτι και αφού φτάσουμε κσι έχουν γεμίσει ενέργεια, αρχίζουν : ΜΑΜΑ ΠΕΙΝΑΩΩΩΩΩ !!!!!!!

 Τρώνε όλη μέρα και έχουν τον αχόρταγο. Η κουζίνα έγινε ο φυσικός μου χώρος. Η κουτάλα προέκταση του χεριού μου.

Αναρωτιόμαστε καμιά φορά με τον άντρα μου, τι θα κάναμε αν μέναμε σε διαμέρισμα. Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω. Αυτά δεν θέλουν γονείς. Θηριοδαμαστές θέλουν !!!!


 Όμως έλα που σας έλεγα για το οιδιπόδειο.Πάνω που θες να τα σκοτώσεις ,να τα κρεμάσεις ανάποδα, να τα πουλήσεις (λέμε τώρα) έρχονται και σου λένε : Τι τέλειο που είναι το παστίτσιο σου μανούλα ! Είσαι η πιο καλή μαμά στην γη ! Μαμά το δαχτυλίδι που θες θα στο πάρω εγώ μόλις μεγαλώσω. Είσαι πολύ όμορφη σήμερα μανούλα !!!!! Έρχονται συνεχώς με δώρα για την μανούλα .Φέρνουν λουλουδάκια από τους αγρούς, πετρούλες σε σχήμα καρδιάς ,μου δίνουν μια αγκαλια και λιώωωωωμα η μανούλα......

     Άσε που τα αγόρια μου δίνουν τα καλύτερα φιλάκια. Τα πιο αγαπησιάρικα, τα πιο μελένια....Ναι, τα αγόρια μου, τα αντράκια μου. Για πόσο ακόμα θα είμαι η βασίλισσα ;;;

            Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Μόνο οι αγορομάνες θα με καταλάβετε που η τρελή ονειρεύομαι και τρίτο ......γιο. Το ξέρω θεοπάλαβη είμαι !  Τις προάλλες βρήκα αυτό το ποιηματάκι που τα λέει όλα.Θα το εκτυπώσω και θα το κορνιζάρω στο σαλόνι . Η απόλυτη ταύτιση. Αχ! Τελικά τα  αγόρια μένουν για πάντα ....αγόρια

    
                 Αυτό είναι το τελευταίο Σ/Κ του Ιουλίου . Μην το αφήσετε να φύγει έτσι αγαπημένα μου lolipops :))) Μου το υπόσχεστε;;;

                                                          Γιώτα

Δείτε το μόνοι σας......

                    Φέτος ο άντρας μου ανέλαβε μια νέα θέση στην δουλειά του και έτσι οι φετινές διακοπές μας έμειναν απωθημένο. Ξέρω , ξέρω οτι εδώ άλλοι έρχονται για να κάνουν διακοπές στα Χανιά και δεν είμαι αχάριστη. Όμως δεν είναι διακοπές το να διακόπτεις την καθημερινότητά σου και να αλλάζεις παραστάσεις; Δεν είναι το να μην κάνεις δουλειές, να μην κουράζεσαι, να μην πηγαίνεις στη δουλειά σου , να μην ξυπνάς με ξυπνητήρια και να μην σιδερώνεις το Έβερεστ; Είχα αρχίσει την γκρίνια στον καλό μου, οτι έχω ανάγκη από ένα διάλειμα (ακόμα την έχω δλδ) και οτι έστω και 2 μέρες θα μου ήταν αρκετές....

            Τις προάλλες κυκλοφόρησε ένα βιντεάκι που προβάλει την Κρήτη και τις ομορφιές τις . Είναι ένα καταπληκτικό concept και πως να μην είναι άλλωστε αφού το επιμελήθηκε ο Χανιώτης Θ. Παπαδουλάκης που σκηνοθέτησε και το " Νησί". Ουσιαστικά βλέποντάς το ανακαλύπτει κανείς , πως
κάνοντας τον γύρο του νησιού, έχει κάνει τον γύρο του κόσμου. Εντάξει, ίσως να είναι λίγο υπερβολικό να το λες αυτό αλλά κρύβει πολύ μεγάλη αλήθεια γι ' αυτό τον τόπο....

        Βρισκόμαστε ακριβώς στην καρδιά του καλοκαιριού, και χωρίς να έχουμε πάει ουσιαστικά κάπου ιδιαίτερα μακριά από την βάση μας έχουμε χορτάσει με απίστευτές εικόνες. Θέλω να σα πω, πως καμιά από τις φωτογραφίες δεν έχει υποστεί επεξεργασία και οι πιο πολλές τραβήχτηκαν από το κινητό μου που δεν φημίζεται και ιδιαίτερα για την φωτογραφική του.

              Κολυμπήσαμε σε νερά που ήθελες να τα πιεις , που ήθελες να μην βγεις ποτέ από το νερό αυτό . Ο Μάριος μου έλεγε: μαμά δεν είναι τέλεια; Σαν παράδεισος δεν είναι; Μα δεν είναι;;;

          Και έρχονται από παντού βρε παιδιά για να ζήσουν τον μύθο τους το πολύ για 2 εβδομάδες στην Ελλάδα. Την Ελλαδίτσα μας. Ήρθαν και από περιοδικό μόδας της Ρωσίας για φωτογράφιση νυφικών

             Πέρισυ , 10 λεπτάκια μόνο από το σπίτι μας .ανακαλύψαμε αυτή την υπέροχη παραλία...

Σειτάν Λιμένια  ή αλλιώς παραλία του Στεφάνου....

                       Πως είναι δυνατόν ένα μέρος να σε γεμίζει ευτυχία; Κι όμως είναι....

          Στα Φαλάσσαρνα βγήκαν τα πρώτα κρινάκια στην παραλία. Ένα θαύμα μέσα στο πουθενά...

                     Τα Φαλάσσαρνα είναι λατρεμένο μέρος. Όλοι τα αγαπούν. Ο ίδιος ο Θεός άφησε το σημάδι του στα βράχια. Έτρεχαν τα πιτσιρίκια στον πατέρα τους: Τρέχα μπαμπά! Φέρε και την μηχανήηηηη. Μια καρδιά. Τρέχα μπαμπάααααα

                     Λίγο πιο πέρα βλέπαμε αλάτσι. Έτσι το λένε εδώ το αλάτι.....

 Και αφού βουτήξαμε στα πεντακάθαρα νερά , αφού ανακαλύψαμε και φωτογραφίσαμε κρινάκια και αλατσότρυπες και ενώ νύχτωνε, είπαμε να πιούμε μια μπυρίτσα στην καντίνα πριν να φύγουμε για το σπίτι. Εκεί μας περίμενε άλλη μια έκπληξη....


                    Δεν χορταίνει το μάτι αντιθέσεις και ομορφιά σε αυτό τον τόπο. Εκεί που κολυμπάς στα φαράγγια και στην αγριάδα του τόπου, πηγαίνεις στον Αποκώρονα και βρίσκεσαι σε δάση από πλατάνια δίπλα σε ποτάμια....

          Τις προάλλες ήμασταν καλεσμένοι σε μια  ονειρεμένη βάπτιση και νόμιζες πως από κάπου θα ξεπροβάλλουν οι νεράιδες του δάσους....

                               Τα βράδια, στο Ενετικό Λιμάνι ταξιδεύεις σε άλλη εποχή.....

          Σαν να τα λέει σωστά o Παπαδουλάκης. Ο γύρος του κόσμου σε ένα μόνο μέρος. Σε ένα μόνο νησί ! Μεγάλη ευλογία να το ζεις ! Αυτό το spot γυρίστηκε για την Κρήτη μα θα μπορούσε να είναι ένα concept για όλη την Ελλάδα αφού πραγματικά ζούμε στο ομορφότερο στολίδι του πλανήτη !!!!

   Δείτε το μόνοι σας  όπως προτρέπει η καμπάνια και περιμένω τις γνώμες σας. Παπαδουλάκης είναι αυτός.....
                                                   See for your self
       
                         Καλό Σαββατοκύριακο αγαπημένοι μου lolipops.......

                                                                Γιώτα

Μια προφητεία

               Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ότι αναμνήσεις έχω από την παιδική μου ηλικία, είναι μόνο από καλοκαίρια που πέρασαν. Έτσι μετράω τα χρόνια που εχω ζήσει. Με τα καλοκαίρια της ζωής μου. Δεν θυμάμαι ούτε εντονα Χριστούγεννα, ούτε Απόκριες......μόνο καλοκαίρια. Όλες μου οι αναμνήσεις είναι ηλίολουστες και αλμυρές.....

                   Δεν έχω έντονες μνήμες από τους φίλους μου, ούτε από τα σχολικά χρόνια, ούτε από τα παιχνίδια στις αλάνες (ναι ,είμαι αρκετά μεγάλη και πρόλαβα αλάνες στην Αθήνα ) .Τα μόνα πράγματα που θυμάμαι, είναι καλοκαίρια.Τότε που ξεκαλοκαίριαζα στο χωριό της μαμάς μαζί με όλα τα ξαδέλφια και τρελαίναμε τον παππού και την γιαγιά. Θυμάμαι με τόση νοσταλγία εκείνες τις διακοπές..... Από τον Μάιο μετρούσα αντίστροφα τις μέρες που θα με άφηναν εκεί οι γονείς μου και σαν μοναχοπαίδι που ήμουν, περίμενα πως και πως να βρεθώ με τα ξαδέλφια μου. Σ'ενα σπιτάκι μια σταλίτσα, χωρούσαμε 3 ή 4 οικογένειες. Δυο δωμάτια ήταν όλο κι όλο και χωρούσαμε όλοι......  Τι ωραία και ανέμελα που ήταν κι ας μην είχαμε μπάνιο μέσα στο σπίτι, παρά ένα παλιό, έξω κι απέναντι, που την νύχτα αν ήθελες πιπί σου .......Όταν γυρνούσαμε από το μπάνιο, πλενόμασταν με τον αυτοσχέδιο ηλιακό...το βαρέλι. Αλήθεια εσείς είχατε βαρέλι; Ο παππούς είχε ένα γαιδουράκι την Μάρω και η γιαγιά μας η καλή είχε κότες στην αυλή  και είχε και ντομάτες πεντανόστιμες .Όσο για τις βυσσινάδες και το γλυκό βύσσινο της γιαγιάς.... ακόμα μου τρέχουν τα σάλια. Απ' όλα τα γλυκά που έχω δοκιμάσει, τίποτα δεν μαγεύει τον ουρανίσκο μου, όσο το γλυκό με την φρυγανιά και το ζελέ της θείας Ελένης που μας δρόσιζε τα ζεστά απογεύματα κάτω απ' την κληματαριά της αυλής και όταν τελείωνε, τότε γινόταν ο κακός χαμός με το υποβρύχιο. Αυτές τις αδυναμίες μου πληρώνω τώρα και δεν μου έχει μείνει ούτε ένα γερό δόντι.

   Τι είχε τραβήξει αυτή η αυλή.  Οι εκατονταφυλιές της γιαγιούλας μου μύριζαν μέχρι την στροφή που σε έβγαζε στην πλατεία του χωριού. Έτσι όπως ήταν ολάνθιστες, ρίχναμε μια με την μπάλα και τις καταστρέφαμε. Εκεί ποιος είδε την γιαγιά και δεν την φοβήθηκε !!!

Η αυλή από το μικρό σπιτάκι της γιαγιάς. Εκεί που είναι η μπάλα ήταν οι εκατονταφυλιές . Δυστυχώς έμεινε μόνο η μπάλα....

                  Με καλοκαίρια μετράω τις στιγμές της ζωής μου. Καλοκαίρι ήταν οι χαρές αλλά και οι λύπες. Θυμάμαι το καλοκαίρι που πέθανε ο παππούς και το χωριό δεν ήταν πια το ίδιο..... Αχ !!! Τι δεν θα έδινα να γυρνούσα πίσω σε εκείνα τα χρόνια. Να ξαναέτρωγα το γλυκό της θείας Ελένης και να  γελούσα μέχρι που κατουριόμουν στην κυριολεξία απάνω μου από τα αστεία του εξάδελφου μου του Χρήστου. Δυστυχώς όμως, δεν είναι πια κοντά μου αφού σκοτώθηκαν και οι δυο μαζί σε ένα τροχαίο πριν από αρκετά χρόνια. Εκείνο το  καλοκαίρι ήταν το χειρότερο της ζωής μου.. Από τότε κανείς δεν  πήγαινε εκεί.  Όλα ήταν γεμάτα μνήμες. Ευτυχώς η ζωή κάνει κύκλους και τώρα που γράφω το σπιτάκι είναι γεμάτο πάλι. Οι ίδιοι άνθρωποι αλλά και ο Χρήστος μιας και έτσι ονομάστηκε το ανηψάκι μας..........

               Άλλη μια έντονη ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια, είναι το camping που πήγαινα με τους γονείς μου. Διαβάστε τώρα σενάριο εντελώς επιστημονικής φαντασίας για τα σημερινά δεδομένα. Είχαμε που λέτε μια σκηνή και την είχαμε παρκάρει μόνιμα κάτω από ένα πεύκο στον Σχοινιά στον Μαραθώνα. Εκεί αφήναμε όλα μας τα υπάρχοντα για όλη την εβδομάδα. Όλα όμως, καρεκλάκια, τραπεζάκια, ψησταριές , σκηνή, φουσκωτά στρώματα, λουξ....τα πάντα. Κάθε Παρασκευή πηγαίναμε λοιπόν στο "εξοχικό " μας. Τα πράγματα ήταν όλα εκεί και δεν τα πείραζε ΚΑΝΕΙΣ !!!!! Εκεί είχαμε δημιουργήσει άλλη μια γειτονιά. Ψήναμε όλοι μαζί παρέα, παίζαμε, βλέπαμε πυγολαμπίδες και θυμάμαι έντονα τις φορές που ο μπαμπάς μου μας έπαιζε αυτοσχέδιο καραγκιόζη στην παραλία ολομόναχος ή τις φορές που μας έπαιζε φυσαρμόνικα γύρω από μια φωτιά. Πως να μην τον λατρεύω αυτόν τον άνθρωπο που με γέμισε τόσες τρυφερές αναμνήσεις...

εγώ μικρή και κοντοκουρεμένη, παίζω φυσαρμόνικα στο camping με τον μπαμπάκα μου

             Από μια ηλικία και μετά, έχω ένα τεράστιο κενό μνήμης. Για περίπου μια δεκαετία σχεδόν καμιά ανάμνηση. Παρόλο που οι διακοπές πλέον γινόντουσαν σε καταπληκτικά resort και το εξωτερικό μπάνιο του χωριού και το βαρέλι αντικαταστάθηκε με γρανίτες και μάρμαρα, εγώ δεν θυμάμαι ΤΙΠΟΤΑ που να θέλω να μοιραστώ εδώ . Τώρα που το σκέφτομαι. θυμάμαι έντονα 2 καλοκαίρια. Τις πρωτες μου διακοπές στην Σκόπελο με κοριτσοπαρέα  και  εκείνο το γαμήλιο ταξίδι μας στην Κούβα και αυτό επειδή ήταν σαν να πρωταγωνιστούσαμε σε ταινία του '50 και ήταν η αφετηρία για όσα θα ακολουθούσαν....

          Μετά από εκείνο το υπερατλαντικό ταξίδι λοιπόν ( τώρα δεν μπαίνω σε αεροπλάνο ούτε στην πτήση Χανιά - Αθήνα),  σαν να σταμάτησε η ζωή μου μέχρι το 2005 που έκανα restart . Τα καλοκαίρια μου με τα παιδιά μου έγιναν πάλι υπέροχα  και ξαναγεννήθηκα στην κυριολεξία !!!

                             Τι να πρωτοθυμηθώ; Το καλοκαίρι που περίμενα τον Μαριάκο μου;

          Το πρώτο μας καλοκαίρι με το μωράκι μας; Τι ευτυχία ήταν αυτή Θεέ μου !!!!

   Το 2009 ήμασταν πλέον  τέσσερις και πήγαμε τις πρώτες μας διακοπές στην Ρόδο. Αξέχαστο καλοκαίρι...

           Γίναμε τέσσερις και βάλαμε στόχο ζωής να προικίσουμε τα αγόρια μας με καλοκαιρινές και όχι μόνο, αναμνήσεις. Σταματήσαμε να ονειρευόμαστε ακριβές διακοπές και γυρίσαμε στα απλά και στα όμορφα. Όχι οτι μας έπαιρνε αλλιώς μιας και η οικ. κρίση μας ακούμπησε.  Μετά από 20 χρόνια σχεδόν ξαναρχίσαμε το camping  .Φέτος αγοράσαμε και δική μας σκηνή και ποιος μας πιάνει.

                     
                       Όταν κλείνουν τα σχολεία έχουμε πόλεμο στον κήπο . Μπουγέλοοοοο

  

                Το θερινό σινεμά είναι πλέον συνήθεια τα βράδια που μένουμε στο σπίτι. Δεν μπορείτε να φανταστείτε το πόσο το απολαμβάνουν.......

   
          Άλλη μια καλοκαιρινή απόλαυση που έχει χαραχτεί στο μυαλό μου είναι το βραδινό μπανάκι. Παρατήρησα ότι στα παιδιά αρέσει το ίδιο. Όταν πηγαίνουμε για μπάνιο, φεύγουμε αφού κάνουμε και μια βραδινή βουτιά την ώρα που περνάει το πλοίο .

Τότε που η θάλασσα είναι μια μαγεία !!!!

     Όταν πάμε διακοπές προσπαθούμε να κάνουμε και κάτι διαφορετικό. Θέλουμε κάθε μέρος να τους θυμίζει κάτι. Όπως τότε που πήγαμε για ράφτινγκ στο Αχέροντα.

             Τα καλοκαίρια τους θέλουμε να έχουν μνήμες από καλοκαιρινές γεύσεις.

 καρπούζι που μόλις βγήκε από το νερό...

    

λουκουμάς 

            

και από καλαμπόκι

        Και έτσι απλά προσπαθούμε να τους εφοδιάσουμε με μνήμες. Μνήμες που θα τους ακολουθούν για πάντα και θα έχουν να διηγούνται. Όταν έχεις όμορφες αναμνήσεις, τότε είσαι πλούσιος.

 Α! Κάτι ακόμα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Στον γάμο μας ο άντρας μου μου αφιέρωσε 2 τραγούδια. Το ένα ήταν το Απορώ (δεν θέλω σχόλια) και το άλλο ήταν το "Πόσα Καλοκαίρια " Οι στίχοι έκρυβαν μια προφητεία για όσα θα ακολουθούσαν :

"Πέρασες τόσες βροχές για να 'ρθεις σε 'μενα..."

"Πέρασα τόσες ζωές για να βρω εσένα..."

"Τόσα καλοκαίρια

μου 'χαν φύγει από τα χέρια

τόσα καλοκαίρια που δεν σ' αγαπούσα'..." 

    Για αυτό και λάτρεψα το post των  λατρεμένων ΚαΠα  και την φράση του εξάδελφου Πέτρου :

"Πόσα καλοκαίρια είναι η ζωή μας;  60, 70 ίσως λιγότερα ίσως λίγα περισσότερα. Αυτά είναι μικρή. Αυτά σου αναλογούν ρε μάγκα, ζήστα. Ζούμε μίζερα, "μα, μου, μη, δεν μπορώ, δεν κάνω,  είμαι χάλια, δεν αντέχω, δεν προλαβαίνω"! Τι να προλάβεις ρε συ; Πόσα σου έμειναν ρε; 5, 10, 20;
Πόσα καλοκαίρια σου έμειναν; Αυτά που σου έμειναν να τα χαρείς. Μην τα χάσεις.. Μην αφήνεις καλοκαίρι να περάσει χωρίς να το ζήσεις, μην σου φύγει κανένα καλοκαίρι..."  

   Ξέρετε πόσο έχουμε σήμερα; Είμαστε στα μισά του καλοκαιριού. Πέρασε μισό καλοκαίρι. Μισό καλοκαίρι  !!!!! Έχετε άλλο μισό. Ακόμα και αν πάτε διακοπές στα Μπαλκονήσια σας κάντε τα αξέχαστα ! Δεν πειράζει. Αρκεί μια βραδιά με καρπούζι και φιδάκι με φίλους . Ένα γλαστράκι με βασιλικό , μια βραδινή βουτιά , ένα καλαμπόκι, ένας λουκουμάς. ΖΗΣΤΕ ΤΟ !!!! Γεμίστε αναμνήσεις! Αν είστε Αθήνα βγείτε στην Πλάκα, στα Αναφιώτικα, υπάρχει τρόπος . Χαμογελάστε μεταξύ σας! Ειναι ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ! Ζούμε σε μαγική χώρα ! Κάντε το μπαλκόνι σας νησί που λέει και ο Κότσιρας. Εγώ σας προειδοποίησα.........Ίσα - ίσα που προλαβαίνετε!!!!!!

      


Υ.Γ.  Για αυτή την ανάρτηση μαμούθ εμπνεύστηκα εκτός από τους ΚαΠα  και από αυτό το υπέροχο κείμενο  και ταυτίστηκα απόλυτα.

                    Καλοκαιρινά φιλιά αγαπημένοι μου lolipops και τρέξτε να προλάβετε