Κλείστε τα μάτια

                       Γεννήθηκε σε μια οικογένεια φτωχή σε ένα χωριό κάπου στην Στερεά Ελλάδα. Ήταν η μεγαλύτερη από τις άλλες 3 αδελφές της. Το όνομά της Σωτηρία και τα γενέθλιά της ανήμερα της ονομαστικής της γιορτής. Χρόνια φτωχικά ,αλλά τα θυμάται πάντα με μια νοσταλγία. Το μπάνιο στο σπίτι εξωτερικό, γονείς αγρότες, αυστηροί. Το σχολείο δεν μπόρεσε να το τελειώσει αλλά το λάτρεψε. Στα 16 πήγε στην πρωτεύουσα μαζί με την αδελφή της για δουλειά. Είχε γίνει μοδιστρούλα και έπιασε δουλειά σε μια βιοτεχνία κάπου στην Αθήνα. Ήταν μικρή ακόμα και είχε όνειρα, πολλά όνειρα !!!!!

thestranger.wordpress.com

                      Παντρεύτηκε τον άντρα της από προξενιό αλλά τελικά τον αγάπησε πολύ αλλά και αυτός την αγάπησε όπως αποδείχτηκε στην πορεία. Απέκτησαν μαζί μια κορούλα. Βιοπαλαιστές και οι δυο, νοίκιαζαν ένα δυαράκι κάπου στο Περιστέρι. Δύσκολα χρόνια αλλά κοίταζαν μπροστά. Άνοιξαν μαζί ένα μαγαζάκι και έφτιαχναν τυρόπιτες, καφέδες, σάντουιτς, ποικιλίες... Ακόμη θυμούνται στην γειτονιά την μυρωδιά από τα μπιφτέκια που έψηνε το πρωί ."Πω πω κυρά Σωτηρία" της έλεγαν, " μας έσπασες την μύτη"!!! Α! Όλα κι όλα τους αγαπούσε τους πελάτες της και τους πρόσεχε. Δούλευαν πολύ στο " Στέκι " .Έτσι ονόμασαν το μαγαζάκι τους. Εφτά ημέρες την εβδομάδα, μέχρι αργά το βράδυ. Εκεί μεγάλωσαν το παιδάκι τους. Ανάμεσα σε δυο καρέκλες το κοίμιζαν πολλές φορές, αφού κάποιες παρέες περνούσαν ωραία και δεν έλεγαν να φύγουν .

                        Από αυτό το μαγαζάκι κατάφεραν και έχτισαν μέχρι ένα σημείο ένα σπίτι στο χωριό της. Το χωριό που γεννήθηκε και έζησε μέχρι τα 16 της. Λίγο αργότερα άνοιξαν τα γνωστά ταχυφαγεία και έγιναν μεγάλη μόδα. Έπεσε η πελατεία. Βρήκαν και δεύτερη δουλειά. Σε ένα ιδιωτικό σχολείο , συνοδός στο σχολικό εκείνη, οδηγός και συντηρητής εκείνος. Ξυπνούσαν από τις 05:00. Γυρνούσαν το απόγευμα λίγο πριν τις 17:00 . Ενδιάμεσα στο μαγαζί που το έκλειναν αργά το βράδυ. Δύσκολα χρόνια. Είχαν όμως όνειρα...Ήθελαν να τελειώσουν το σπίτι που είχε φτάσει μέχρι το σοβάτισμα και όταν βγουν στην σύνταξη να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί γιατί δεν την άντεχαν την Αθήνα άλλο. Άσε που ήταν και κουρασμένοι, πολύ κουρασμένοι !!!

                    Τα χρόνια περνούσαν χωρίς πολυτέλειες, με τρομερή κούραση, με βάσανα, με δυσκολίες και άγχη αλλά και με όνειρα που ποτέ δεν σταμάτησε να κάνει. Πάντρεψαν την μοναχοκόρη τους, τους χάρισε ένα εγγονάκι και ήταν επιτέλους καιρός να βγουν στην σύνταξη. Μετακόμισαν στο χωριό και μένοντας εκεί θα τελείωναν το σπιτάκι τους. Η ζωή όμως είχε διαφορετικά πλάνα ....

                  Ο διαβήτης που χρόνια την ταλαιπωρούσε (κληρονομιά από τον πατέρα της ) της πείραξε κάποια ζωτικά όργανα. Ένα από αυτά ήταν τα μάτια της. Είχε γλαύκωμα. Η πάθηση που χτυπάει τους διαβητικούς είχε χτυπήσει και την δική της πόρτα. Φαρμακευτικές αγωγές, χειρουργεία για βαλβίδα στα μάτια, τρία ισχαιμικά επεισόδια και στο τέλος δυστυχώς ήρθε η.... ΤΥΦΛΩΣΗ !!!!

              Η κυρά Σωτηρία δεν βρήκε αυτό που έλεγε το όνομά της. Την σωτηρία της . Δεν γνώρισε ποτέ το δεύτερο εγγονάκι της, δεν είδε ποτέ το σπιτάκι της έτοιμο, δεν είδε τα όνειρά της να πραγματοποιούνται. Οι επιθυμίες που είχε έγιναν, χωρίς όμως να μπορεί να τις απολαύσει η ίδια. Βυθίστηκαν στο σκοτάδι μαζί με την ψυχή της. Πέρασαν περίπου 5 χρόνια από τότε  και  ίσως τώρα επιτέλους αρχίζει να συμφιλιώνεται με την ιδέα. Σε αυτό τον δύσκολο δρόμο όμως δεν έμεινε ποτέ μόνη. Ο σύντροφός της, δίπλα της πάντα. Βράχος. Έγινε εκείνος τα μάτια της. Την φροντίζει όσο μπορεί, της μαγειρεύει τα αγαπημένα της φαγητά και την αγαπάει....

         Τώρα πια αναζητά την σωματική επαφή , της αρέσει να αγγίζει όποιον είναι δίπλα της και δεν φοβάται πια το σκοτάδι. Τα βράδια βλέπει όνειρα με εικόνες ολοζώντανες και όταν ένα πρωί δεν δει, ξυπνάει λυπημένη. Είναι η μόνη πρόσβαση που έχει στο φως. Έχει αναπτύξει  όλες τις υπόλοιπες αισθήσεις της σε τεράστιο βαθμό. Ακούει πράγματα που κανείς δεν ακούει, θυμάται τηλέφωνα, ταυτίζει ανθρώπους από το άρωμά τους, από τον ήχο της φωνής τους , από το βηματισμό του. Τώρα το μόνο όνειρο που κάνει πια είναι να μπορέσει κάποια στιγμή να δει τα εγγόνια της και τους ανθρώπους που έχει κοντά της. Να μπορέσει να δει στα μάτια τον σύντροφό της και να του πει ένα μεγάλο "Ευχαριστώ " . Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία....

         Εσείς που διαβάζετε αυτό το post  κλείστε τα μάτια μόνο για 2 λεπτά της ώρας και προσπαθήστε να κάνετε μια καθημερινή σας δραστηριότητα. Όσες φορές το προσπάθησα ήταν αδύνατο να αντέξω και τα 2 λεπτά . Η τύφλωση είναι μεγάλη αναπηρία ειδικά αν συμβεί σε μεγάλη ηλικία ....

                  Στις 4 Οκτωβρίου, στην Αθήνα, ο κύριος Χρήστος Ζώτος μαζί με την Μελίτα ,τον πρώτο οδηγό σκύλο λαμπαδηδρόμο , επιλέχτηκε ως λαμπαδηδρόμος των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2014 που θα γίνουν στο Sochi της Ρωσίας. Ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή για όσους το παρακολούθησαν αλλά δυστυχώς τα ΜΜΕ δεν το θεώρησαν πολύ ενδιαφέρον θέμα. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ  το αντίστοιχο video.

            Σήμερα 10 Οκτωβρίου, ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Όρασης . Η Παγκόσμια Ημέρα Όρασης (Κατά της Τύφλωσης) γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Πέμπτη κάθε Οκτωβρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Επιτροπής για την Πρόληψη της Τύφλωσης, σε συνεργασία με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας.

• Κάθε 5 δευτερόλεπτα ένας συνάνθρωπος μας τυφλώνεται και κάθε ένα λεπτό ένα παιδί.
• Σε 40-45 εκατομμύρια ανέρχονται οι τυφλοί σε όλο τον κόσμο.
• 135 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μειωμένη όραση.
• Το μεγαλύτερο ποσοστό των τυφλών ζει στις φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες, όπου δεν υπάρχει εύκολη πρόσβαση σε οφθαλμίατρο (στο Κονγκό αντιστοιχούν 2 οφθαλμίατροι ανά 8 εκατομμύρια κατοίκους), ενώ δεν κυκλοφορούν φθηνοί φακοί, κολλύρια και σκελετοί γυαλιών.
• Στη χώρα μας το πρόβλημα της τύφλωσης δεν είναι έντονο. Η αναλογία τυφλών δεν ξεπερνά τους 23 ανά 100.000 κατοίκους, ενώ από το κράτος επιδοτούνται 25.603 άτομα (2004). Η σοβαρότερη αιτία τύφλωσης στην Ελλάδα είναι ο διαβήτης.

                                                     Αφιερωμένο στην μητέρα μου  .....

      * Η μητέρα μου δυστυχώς πέθανε λίγους μήνες μετά από αυτό το κείμενο. Εύχομαι από εκεί που είναι να βλέπει....

                                                                    Γιώτα
                                                     yiotamar@gmail.com