Xmas Love Calendar Day 20

 Η ομπρέλα ......


                                          Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλά από τότε που ξεκίνησα να γράφω αυτό το ημερολόγιο αντί να βρίσκω εγώ τις καλές πράξεις που θα κάνω, έρχονται αυτές και με βρίσκουν. Τι εννοώ ; Χθες το πρωί γυρνώντας από το νήπιο που άφησα τον Άγγελο, ξεκίνησε δυνατή  βροχή. Τρέχω γρήγορα και μπαίνω στο αυτοκίνητο. Στην μεγάλη κατηφόρα που οδηγεί προς το σπίτι μου συναντώ έναν ηλικιωμένο κύριο που είχε βγάλει βόλτα τον σκύλο του. Ήταν εκεί στην ερημιά μόνο με έναν σκούφο αλλά η παγωμένη βροχή  όλο και δυνάμωνε.

                        Φρενάρω απότομα το αμάξι, τρομάζει και του λέω : "θέλετε ομπρέλα ; " Με κοιτάει και μου λέει με σπαστά ελληνικά : " είμαι Άγγλος "  Η κουβέντα μας συνεχίστηκε στα αγγλικά. Με ρωτούσε που μένω για να μου την επιστρέψει  , στην αρχή προσπάθησα να του εξηγήσω όμως δεν έδειχνε να καταλαβαίνει πολλά για την περιοχή. Μετά μου έδειχνε το σπίτι του κάπου μακριά μα ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβω πιο από όλα εννοούσε. " Δεν πειράζει" του λέω κάποια στιγμή. " Αν δεν με ξαναβρείς , κράτα τη σαν Χριστουγεννιάτικο δώρο ". Εδώ θέλω να τονίσω πως αυτή η ομπρέλα σήμαινε πολλά για μένα αφού κάποτε πριν 25 χρόνια μου την είχε κάνει δώρο ο παππούς μου και είχε για μένα μεγάλη συναισθηματική αξία . Με κοίταξε με ένα βλέμμα όλο συγκίνηση και χαρά για αυτό που του συνέβη πρωί πρωί και μου λέει : " You are an angel. Υou made my day. Thank you so much !" . Έφυγα  έχοντας ένα χαζό παρατεταμένο χαμόγελο στο πρόσωπο και ένιωθα σαν να πρωταγωνιστώ σε ταινία από αυτές τις αμερικανιές που βλέπω και λέω " δεν μπορεί , δεν γίνεται αυτό ".

                                     
                                Γύρισα σπίτι και ήταν ακόμα εκεί ο άντρας μου. Του έλεγα τα νέα με τρομερό ενθουσιασμό και με χαρά !!!! Κάποια στιγμή με ρωτάει: " εσύ όμως γιατί χάρηκες ; "

                                Είναι καιρός που το γράφω εδώ μέσα πως η χαρά που νιώθεις όταν δίνεις χαρά είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ !!! Νιώθω τόσο πολύ ευτυχισμένη κι ας μην μου επέστρεψε τελικά την ομπρέλα του παππού μου . Ήμουν εγώ η αιτία που αυτός ο κυριούλης ένιωσε σήμερα χαρά και αυτό με τρελαίνει από ευτυχία !!!!

               Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς που με διαβάζετε ίσως να νομίζετε ότι σας παραμυθιάζω αλλά ούτε μια τελεία, ούτε ένα κόμμα δεν είναι ψέμα όλον αυτόν τον καιρό απ' ότι έχω γράψει. Σας δίνω τον λόγο μου !

                  Σήμερα στην πόλη μας  αλλά και σε άλλες πόλεις στην Ελλάδα, οι  Γιατροί του Κόσμου
μας καλούν να φτιάξουμε ένα δέντρο με κουτιά από γάλα  για τα παιδάκια που το έχουν ανάγκη. Ας είμαστε όλοι εκεί....

                  Οι μέρες πια για τα Χριστούγεννα μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μόνο πέντε μέρες. Σήμερα ο Μάριος μας θα πρωταγωνιστεί σε μια θεατρική παράσταση του σχολείου του κι έχω φουσκώσει σαν το παγόνι από περηφάνια.Αχ αυτά τα αγόρια μου. Αχχχ !!!!!!!!!!!
               
                                                     Καλημέρα lolipops :)))

                                                         Γιώτα 
                                                 ( yiotamar@gmail.com )