Σήμερα είναι το τελευταίο πρωινό του Νοεμβρίου. Όλα έξω είναι φθινοπωρινά. Πέφτει μια ψιλή βροχή και η υγρασία χτυπάει κόκκινα ! Τα παιδιά πήγαν σχολείο, έφτιαξα έναν διπλό ελληνικό και μετά από πολύ καιρό ανοίγω τον blogger. Τελευταία ημερομηνία δημοσίευσης 10 Ιουλίου 2015......
Τι να πρωτογράψω μετά από τόσο πολύ καιρό;;; Σκέφτομαι άραγε με θυμάστε; Να ξέρατε πόσο μου έχετε λείψει.... Ναι, σήμερα επέστρεψα και έχω έντονη ανάγκη να γράψω.... Θέλω να σας πω πως πέρασα ένα υπέροχο αξέχαστο καλοκαίρι που όσοι με παρακολουθείτε και από το instagram και από την σελίδα μου στο facebook δεν ήθελα με τίποτα να τελειώσει. Μετρούσα τους φθινοπωρινούς μήνες 90 , 95, 100 Αυγούστου μέχρι που έχασα το μέτρημα και βάφτισα ΝοβΑύγουστο τον Νοέμβριο (βασικά κάπου το είδα. Νομίζω στο instagram του philou ). Εντωμεταξύ 01 Οκτωβρίου έκανα και μια μετακόμιση για δεύτερη φορά σε λίγους μήνες. Επιστρέψαμε στο προηγούμενο μας σπίτι κι έτσι η μετάβαση ήταν ομαλή για τα παιδιά μας που η αλήθεια είναι πως μας έδωσαν τα καλύτερα μαθήματα ζωής με τον τρόπο που προσαρμόζονται σε όλες τις καταστάσεις.
Ήθελα όπως προείπα πολλές φορές να μπω και να μοιραστώ τα νέα μου, μα τα γεγονότα κάθε μα κάθε φορά με προλάβαιναν. Παντού στενάχωρες ειδήσεις και ένα Αιγαίο να καταπίνει ανθρώπινες ψυχές.... Τα άσχημα γεγονότα δεν έχουν τέλος ακόμη και σήμερα. Τρομοκρατία, μίσος, πόνος, εκδίκηση....πόλεμος. Μέσα σε όλα αυτά έρχονται τα Χριστούγεννα. Η γιορτή της αγάπης. Φέτος σκέφτομαι αυτός ο κόσμος πρέπει να τα αναβάλλει, Είναι τόσο μα τόσο υποκριτικό...... Όμως.....τα παιδιά........προσμένουν με τόση λαχτάρα αυτήν την γιορτή και ήδη μετρούν αντίστροφα με μια σπίθα στο βλέμμα που με κάνει να πλημμυρίζω ελπίδα. Γιατί τα παιδιά δεν ξέρουν από μίσος παρά μόνο από ένα "δεν σε έχω φίλο " που το ξεχνάνε το επόμενο μισάωρο.Τι σκατά παθαίνουμε όταν μεγαλώνουμε;;; Πως γεμίζουμε τις ψυχές μας με τόση κακία ;;;
Φέτος περισσότερο από ποτέ έχω ανάγκη να σκορπίσω αγάπη, να νιώσω την αγάπη, να διδάξω την αγάπη στα παιδιά μου , να πάρω αγάπη και να γεμίσω ελπίδα την ψυχή μου που έχει μαυρίσει από αυτά που συμβαίνουν. Έτσι το ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ επιστρέφει για τρίτη χρονιά και αυτή την φορά σας θέλω δίπλα μου χωρίς συστολή. Κοινοποιήστε την ιδέα αυτή και βοηθήστε να γεμίσει το internet με αγάπη ! Θέλω να το κάνουμε κίνημα. Να ακουστούμε παντού! Μια καλή πράξη κάθε ημέρα μέχρι τα Χριστούγεννα. Δεν χρειάζονται εντυπωσιασμοί ! Απλές καθημερινές πράξεις αγάπης που θα μας κάνουν να νιώσουμε πιο είναι το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων. Η αγάπη.....
Καλημέρα φιλαράκια μου
Γιώτα
yiotamar@gmail.com
Καλώς επέστρεψες Γιώτα μου! Εγώ πάντως έχω πολύ ανάγκη για Χριστούγεννα φέτος, όχι μόνο για τις φανφάρες και τα στολίσματα, αλλά για τα άλλα, αυτα που δεν φαίνονται, αυτά που τα κάνεις για να νιώσει καλά η καρδιά σου. Μακάρι να μασταν όλοι σαν τα παιδια, μα τι σκατά συμβαίνει μεγαλώνοντας; πόσο δίκιο έχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλως ηρθες Γιωτα μου!! Μας ελειψες!! Αγαπη μονο!!! 365 μέρες το χρόνο!! πολλα φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή σε είχα στο facebook, δεν αισθάνθηκα έντονα την απουσία σου .. όμως χαίρομαι που γράφεις πάλι και θα χαρώ ακόμα περισσότερο όταν θα διαβάζω τις καθημερινές πράξεις αγάπης που τόσο με είχαν συγκινήσει πέρυσι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί!
η αλήθεια είναι ότι όταν μεγαλώνουμενοιώθουμεαλλιώς.. άλλες ευθύνες , άλλες σκοτούρες, αλλά ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι σαν και σένα και μας θυμίζουν την έννοια της αγάπης γενικότερα... Ευχαριστούμε πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο χρειαζόμαστε αυτό το ημερολόγιο της αγάπης...σήμερα όσο ποτέ μάλλον! Απλές καθημερινές πράξεις και το μήνυμα να διαδοθεί!
ΑπάντησηΔιαγραφή