Η γιορτούλα μας

                   Η προηγούμενή μου ανάρτηση ήταν την περασμένη εβδομάδα και ήταν αφιερωμένη στον μικρό μου Μάριο . Ειλικρινά δεν ξέρω με τι λόγια να σας στείλω την ειλικρινή μου αγάπη για τις γλυκές σας ευχές που σπεύσατε να στείλετε απλόχερα για το αγοράκι μου. Ο ίδιος αναρωτιόταν πως γίνεται χωρίς να μας ξέρετε οι περισσότεροι από εσάς να μπαίνετε στον κόπο να μας γράψετε αυτά τα όμορφα λόγια. Είναι μαγικό πράγμα τελικά το blogging και δεν μετανιώνω  καθόλου που μπήκα στον κόσμο του...

            Τους γιόρτασα και τους δύο μαζί και τον Άγγελο και τον Μάριο σε μία γιορτή που πλέον έχει καθιερωθεί στο σπίτι μας. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα μαζευόμαστε όλες οι μαμάδες μαζί με τα μικρά μας και βάζουμε όλα τα παιδάκια να μας στολίσουνε το σπίτι . Χαμός ! Τώρα που είπα χαμός θα ήθελα να σας δείξω τι γινόταν στο σαλόνι μας λίγες μόνο ώρες πριν από τη γιορτή !!!!!!!

 
                       Εγώ να τρέχω πανικόβλητη και το μικρό μου στο δικό του υπέροχο κόσμο ...

          Ήταν πολύ όμορφη η γιορτούλα μας και την ευχαριστηθήκαμε πολύ (αν και στον μπαμπά μας κάναμε έξωση και τον στείλαμε για καφεδάκι με τους φίλους του ).
            Αυτή την φορά στις προετοιμασίες συμμετείχε όλη η lolipop family και απολαύσαμε πολύ την διαδικασία. Το θέμα της γιορτούλας μας ήταν ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου . Για τις προσκλήσεις πήραμε ένα μεγάλο χαρτόνι από το βιβλιοπωλείο το κόψαμε σε σχήμα έλατου και σε ένα άλλο λευκό έλατο που το κολλήσαμε πάνω στο χαρτόνι , γράψαμε την πρόσκληση. Μετά κάναμε μία τρυπούλα από πάνω και περάσαμε και μία κλωστούλα. Έτσι απλά φτιάξαμε μία πρόσκληση στολίδι .

         Μία μέρα πριν , αρχίσαμε τις προετοιμασίες των γλυκών . Ο μπαμπάς μας, έφτιαξε το φανταστικό του κέικ καρότο , εγώ έφτιαξα την υπέροχη μηλόπιτα της Λίτσας και για πρώτη φορά cupcakes τα οποία και πέτυχαν και είμαι πολύ περήφανη. Φτιάξαμε και μπισκοτάκια έλατο και τα στολίσαμε με smarties. Τα παιδάκια έβαλαν από ένα μπισκοτάκι , λίγα σοκολατάκια και ένα στολιδάκι σε χάρτινα χριστουγεννιάτικα σακουλάκια κάτω από το δέντρο και τα έδιναν δωράκια στους φίλους τους .

Το τέλειο μιλφέιγ της φίλης μου της Φωτεινής

   
    Το σπίτι γέμισε παιδικές φωνές και στολίδια . Ήταν υπέροχα ! Το πόσο το διασκέδασαν τα παιδάκια δεν λέγεται .Στόλισαν με πολύ μεγάλη χαρά το δέντρο και μετά μας ζωγράφισαν και στον πίνακα την γιορτούλα μας για να τη θυμόμαστε...

   
           Οι μαμάδες πίναμε το καφεδάκι μας , τρώγαμε και κουτσομπολεύαμε . Ο Μάριος με τον Άγγελο ήταν πολύ ευτυχισμένοι αφού γέμισαν δώρα . Εκτός από τα κλασικά δώρα όμως , ξεχωρίσαμε το δεντράκι της Ειρήνης και την ζωγραφιά της Ελπίδας ...

Το δεντράκι ταίριαξε μία χαρά στο παιδικό δωμάτιο και το βράδυ δείχνει υπέροχο

Ο Μάριος σαν γνήσιο αρσενικό της είπε : "Το σ'αγαπώ γράφεται με ω "....(Άντρες )

        Η ευχή που κάνω μόνο είναι να είμαστε καλά κάθε χρόνο να το επαναλαμβάνουμε .

       Την άλλη μέρα στο σχολείο ο Μάριος πήγε για κέρασμα τα περίφημα σοκολατένια μπισκοτάκια της Ελπίδας (ή σε όποιον τέλος πάντων ανήκει η συνταγή )....

              Μετά την γιορτή στρώσαμε και τα χαλιά μας , συνεχίζουμε να στολίζουμε και περιμένουμε με χαρά τα Χριστούγεννα !!!

                                               Πολλά γιορτινά φιλιά σας στέλνω.....
                                           
                                                  Εξάλλου τι έμεινε; Ούτε μήνας.
                                                 
                                                              Γιώτα

Για όσα μου 'χεις χαρίσει....

                         Μεγάλη μέρα η σημερινή για την πόλη μας αφού γιορτάζει η Παναγία και είναι επίσημη αργία . Μεγάλη μέρα και στο σπίτι μας αφού γιορτάζει το μεγάλο μας αγοράκι , ο Μάριος.

Η διάθεση μου έχει ανεβεί αρκετά αφού βέβαια βοηθήσατε και εσείς με γλυκά σας σχόλια ... . Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη στον Μάριο μου  που όταν εμφανίστηκε στην ζωή μου, μου την άλλαξε εντελώς ! Μόνο ευτυχία μπορώ να νιώθω όταν ξέρω πως είναι καλά και μου χαμογελάει.....

 Όλες οι γιορτές απέκτησαν άλλη ομορφιά μαζί του . Τα Χριστούγεννα έχουμε πλέον το δικό μας  ζωντανό στολίδι ...

  Θέλω να περνάμε μαζί τις ώρες μας και να ταξιδεύουμε παρέα , γι' αυτόν τον λόγο τον παίρνουμε  πάντα μαζί μας από όταν ήταν πολύ μικρούλης  .....

            

 Και τώρα έχεις μεγαλώσει αρκετά αγαπούλα μου και σε καμαρώνουμε. Κάνουμε τόσα πολλά πράγματα μαζί.....

Μας έχεις δώσει μόνο χαρές και χαμόγελα και σου εύχομαι να χαμογελάς πάντα αγάπη μου.....

         Σίγουρα έχουμε να κάνουμε πολλά περισσότερα αρκεί να έχουμε ο ένας τον άλλον...

      Για τη γιορτούλα σου θα σου αφιερώσω το τραγούδι που μου ζήτησες και θα σου το αφιερώνω για μία ζωή και ειδικά τους στίχους που λένε : " Σου 'χα κρύψει τα σημάδια γιατί δεν ήθελα να δεις πως μου ήταν όλα άδεια στην ζωή μου πριν να ΄ρθεις . Ήταν ξένη αυτή η πόλη , σαν και 'σένα είχα εδώ χαθεί, εδώ που με ξεχάσαν ΟΛΟΙ  και με βρήκες μόνο ΕΣΥ ..............."

                                   

                                 Σ' αγαπώ πολύ μωρό μου και Σ' Ευχαριστώ !!!!!!!



 Υ.Γ. : Ο Μάριος  θα διαβάσει όλα τα σχόλια σας με τις ευχές σας και γι' αυτό μου ζήτησε να γράψω κάτι για την γιορτούλα του ...

                                 Φιλιά Πολλά και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν .......

Οι δικοί μου ξένοι

                   Άλλη μια εβδομάδα έφτασε στο τέλος της . Άλλη μια εβδομάδα  που έφυγε και δεν την κατάλαβα . Χαμένη μέσα στις υποχρεώσεις μιας καθημερινότητας που τρέχω συνεχώς μάταια να προφτάσω . Δεν έχει νόημα να γκρινιάζω όμως , γιατί λίγο ή πολύ όλες οι μανούλες εκεί έξω το ίδιο κουπί τραβάμε ......

              Έχουμε λίγες ώρες που γυρίσαμε από κάτι αναγκαίες αγορές στα μαγαζιά . Έξω ρίχνει τρελή βροχή με κεραυνούς . Και τους φοβάμαι τους κεραυνούς !!!! Περάσαμε  και  από τα Jumbo για κάποια δώρα και ήρθαμε πολύ κοντά στο πνεύμα των Χριστουγέννων αφού το κατάστημα ήταν γεμάτο στολίδια . Χαζέψαμε και αγοράσαμε διάφορες αηδίες . Τα παιδιά έκαναν σαν παλαβά και έτρεχαν πάνω κάτω στους διαδρόμους . Χαμός !

              Εγώ όμως νιώθω μια μελαγχολία , μια θλίψη . Κάθε χειμώνα μου συμβαίνει αυτό . Λίγο που μεγαλώνουν οι νύχτες , λίγο ο άσχημος καιρός , λίγο και οι γιορτές που έρχονται... δεν ξέρω.
              Μερικές φορές νιώθω έξω από τα νερά μου εδώ ...κάπως ξένη . Κάθε χειμώνα καταλαβαίνω πόσο μου λείπουν οι δικοί μου και δεν μιλάω μόνο για τους γονείς μου . Απορώ πως αντέχετε όλοι εσείς που μένετε στα ξένα ... Πολύ θα ήθελα να ήξερα πως ξεπερνάτε τις κρίσεις μοναξιάς .

            Δεν ξέρω τι με έπιασε αλλά να , την Τετάρτη γιορτάζει ο Μαριάκος μου , είναι αργία για τα Χανιά και εγώ ετοιμάζω γιορτούλα για τα αγοράκια μου . Θα έρθουν οι φίλοι τους , θα στολίσουν όλοι μαζί το δέντρο και θα κάνουμε μια όμορφη γιορτούλα . Άλλη μια γιορτούλα όμως χωρίς ξαδέλφια , χωρίς αδέλφια , χωρίς γονείς , παππούδες , γιαγιάδες , θείους , θείες ,  χωρίς παιδικούς φίλους , χωρίς κουμπάρους , χωρίς νονούς ..... Με παρηγορεί όμως που ανάμεσα στους ξένους ,  θα είναι κοντά μας οι λίγοι και καλοί αγαπημένοι μας φίλοι που κάναμε εδώ και έτσι δεν θα είμαστε και τόσο μόνοι .....
        
                 Με πήρε το παράπονο απόψε αλλά δε θα το αφήσω να με ρίξει . Εξάλλου έχω και μία γιορτούλα να ετοιμάσω αφού περιμένουμε και τους αγαπημένους μας φίλους .
                                       
                                                       Χειμώνας είναι θα περάσει.....

        Σας καληνυχτίζω με το τραγούδι της Χαρούλας που με αγγίζει σήμερα όσο κανένα άλλο :

                                                             Οι δικοί μου Ξένοι
       

           Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί
είναι αυτοί που ζουν κοντά μου
τους κοιτάζω, τους αγγίζω, τους μιλώ
τους ανοίγω την καρδιά μου

Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
μεσ΄στην άγνωστη ψυχή του
Ο καθένας στη δική του ξενιτιά
πολεμάει για τη ζωή του

Οι δικοί μου ξένοι
είν΄ οι αγαπημένοι

Οι δικοί μου ανθρώποι ζούνε μακριά
κι από μακριά αγαπάνε
΄Ετσι μεγαλώνει ο κόσμος κι η καρδιά
και θυμόμαστε όπου πάμε

Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
κι αδελφή ψυχή γυρεύει
και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς
την αλήθεια του λαξεύει

Οι δικοί μου ανθρώποι
της καρδιάς μου οι τόποι

                                                                                                

Ένας σπουδαίος Άνθρωπος .......

          Πριν αρκετό καιρό έμαθα για την ύπαρξη ενός πολύ σημαντικού Έλληνα γιατρού , ο οποίος έχει θεραπεύσει πάνω από 9000 παιδιά εντελώς ΔΩΡΕΑΝ τα τελευταία 11 χρόνια !!!  Ψάχνοντας σχετικές πληροφορίες με το όνομά του στην google έμεινα άφωνη !!!!!
                                         
                                     Υπάρχουν τελικά ακόμη άγιοι ;

     Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί ....

        «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη. Ένα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Όταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της. Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή. Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο. 
  
              Η  ευτυχία της προσφοράς . Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή». Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους. Όμως, ο Αυξέντιος Καλανγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο. Έχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά.  Πόσο σπουδαίο είναι αυτό !!!!!

 

 

 

  Οταν ήμουν μικρός, εφτά χρόνων, ο πατέρας μου, παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη, με έστελνε ν' αγοράζω την εφημερίδα, και μια μέρα του '67 είδα στο πρωτοσέλιδο το μεγάλο γεγονός της πρώτης μεταμόσχευσης καρδιάς, που έκανε ο Μπάρναρντ στη Νότια Αφρική. Λέω του πατέρα μου «όταν μεγαλώσω, θα γίνω χειρουργός, όπως αυτός». Βέβαια τότε, ήταν η έκφραση του εντυπωσιασμού μου κι ένα παιδικό όνειρο, μεγαλώνοντας όμως, ποτέ δεν αποχωρίστηκα αυτό το όνειρο...».

Οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του.
Όταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση ................

      Ένας  ΑΝΘΡΩΠΟΣ σαν αυτόν τον λαμπρό επιστήμονα που στους δύσκολους καιρούς που περνάμε μας υπενθυμίζει .....πόσο σπουδαίο είναι να είσαι Έλληνας !!!!

                                          Να έχετε μια υπέροχη μέρα
                                            
       Υ.Γ.   Σας αρέσει το χριστουγεννιάτικο lolipop ??? 

Αν........

               Σήμερα δεν έχω διάθεση για πολλά . Ξύπνησα χωρίς ξυπνητήρι , ήπια το ελληνικό αχνιστό πρωινό μου καφεδάκι , κάναμε πρωινές αγαπούλες με τα μικρά , φάγαμε το πρωινό μας και πήρα τη ζεστή κουβερτούλα μου και την άραξα στον καναπέ διαβάζοντας . Δεν ανάψαμε την τηλεόραση για παιδικά και έτσι στο σπίτι υπήρχαν μόνο οι δικές μας φωνές . Τώρα μεσημέριασε και ακόμη όλα είναι ήσυχα. Σπάνιο αυτό για το σπίτι μας . Τι όμορφες που είναι οι Κυριακές αυτές......

            
                Εχτές έπεσε στα χέρια μου ένα ποίημα του Kipling  που είχα τόσα χρόνια να διαβάσω . Το υπέροχο αυτό ποίημα γράφτηκε το 1895 και εκδόθηκε για πρώτη φόρά το 1910.  Τότε δεν το είχα εκτιμήσει όπως τώρα που έχω τα δύο μου αγόρια . Τα λόγια αυτά μίλησαν στην ψυχή μου . Τόσο διαχρονικό .... Όταν τα αγόρια μου θα είναι σε θέση να το καταλάβουν καλύτερα θα τους το ξαναδιαβάσω γιατί σήμερα δεν έδωσαν και μεγάλη σημασία στον δικό μου ενθουσιασμό.  Οι περισσότεροι θα το έχετε ξαναδιαβάσει αλλά αξίζει τον κόπο .

                                   Να έχετε μία υπέροχη Κυριακή............

                                               Αν...........

Είναι σπουδαίο να είσαι Έλληνας....

                          Από χτες από που γύρισε ο μεγάλος μου γιος  από το σχολείο, σιγοτραγουδούσε ένα τραγούδι που ομολογώ ότι δεν το είχα ξανακούσει . Το ρεφρέν έλεγε " ζει και ζει και ζει και ζει ο βασιλιάς ο ήλιος ζει ". Μου έδειξε τους στίχους και ήταν ένα τραγούδι ( ποίημα  ) του Οδυσσέα Ελύτη σε  μουσική του Λίνου Κόκοτου . Η δασκάλα της μουσικής με αφορμή τα 101 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου αυτού Έλληνα , τους μίλησε για τη ζωή και το έργο του .
            Είναι καιρός τα παιδιά μας να αρχίσουν να τραγουδούν και κάτι άλλο εκτός από τα ζουζούνια και τα υπέροχα σουξέ που μας βομβαρδίζουν καθημερινά . Μην νομίζετε πως είναι μικρά . Είναι καλό να έχουν ερεθίσματα από αυτή τη μικρή ηλικία . Η νηπιαγωγός στο ίδιο σχολείο , τα βάζει να ακούνε Καραίνδρου , Χατζηδάκη και Λοΐζο και τα παιδιά έχουν αγαπήσει πολύ τις μελωδίες τους .  Εκτιμώ πολύ τους εκπαιδευτικούς , που σε αυτά τα δύσκολα χρόνια που διανύουμε, συνεχίζουν να  αγαπούν τη δουλειά τους και διδάσκουν στα παιδιά μας την αξία του να είσαι Έλληνας !
           
          Σήμερα στο λογότυπο της google εμφανίζεται  μια φωτογραφία του Οδυσσέα Ελύτη μαζί με μία ελιά , ένα τσαμπί σταφύλια και ένα καραβάκι .....
   

          Ο σπουδαίος αυτός μεγάλος Έλληνας είχε πει πως : «εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις». Πόσο μεγάλη αλήθεια είναι κρύβεται σε αυτήν την φράση;;;;

             

       Ευχαριστώ πολύ την google που παρ όλη τη λάσπη που έχουμε δεχτεί σαν λαός μας έδωσε σήμερα μία ευκαιρία να αναθαρρήσουμε και να ξανανιώσουμε υπερήφανοι . Με αφορμή λοιπόν τον Οδυσσέα Ελύτη , θα εγκαινιάσω μία στήλη στο ταπεινό μου blog και θα αναφέρομαι σε σπουδαίους Έλληνες. Πιστεύω πως αυτή η πανέμορφη χώρα δεν έβγαλε μόνο λωποδύτες και κάφρους . Σήμερα ήταν ο Ελύτης αλλά αύριο μπορεί να είναι ένας πατέρας που κάνει τρεις δουλειές για να μεγαλώσει τα παιδιά του.......
           Σας εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο και σας αφιερώνω το τραγούδι που τραγουδάει ο Μάριος μου από χτες και θυμηθείτε να πείτε στα παιδιά σας πως

                                 ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ !!!!!!!!!


                                       Φιλιά Πολλά...
                                       Γιώτα