Οι δικοί μου ξένοι

                   Άλλη μια εβδομάδα έφτασε στο τέλος της . Άλλη μια εβδομάδα  που έφυγε και δεν την κατάλαβα . Χαμένη μέσα στις υποχρεώσεις μιας καθημερινότητας που τρέχω συνεχώς μάταια να προφτάσω . Δεν έχει νόημα να γκρινιάζω όμως , γιατί λίγο ή πολύ όλες οι μανούλες εκεί έξω το ίδιο κουπί τραβάμε ......

              Έχουμε λίγες ώρες που γυρίσαμε από κάτι αναγκαίες αγορές στα μαγαζιά . Έξω ρίχνει τρελή βροχή με κεραυνούς . Και τους φοβάμαι τους κεραυνούς !!!! Περάσαμε  και  από τα Jumbo για κάποια δώρα και ήρθαμε πολύ κοντά στο πνεύμα των Χριστουγέννων αφού το κατάστημα ήταν γεμάτο στολίδια . Χαζέψαμε και αγοράσαμε διάφορες αηδίες . Τα παιδιά έκαναν σαν παλαβά και έτρεχαν πάνω κάτω στους διαδρόμους . Χαμός !

              Εγώ όμως νιώθω μια μελαγχολία , μια θλίψη . Κάθε χειμώνα μου συμβαίνει αυτό . Λίγο που μεγαλώνουν οι νύχτες , λίγο ο άσχημος καιρός , λίγο και οι γιορτές που έρχονται... δεν ξέρω.
              Μερικές φορές νιώθω έξω από τα νερά μου εδώ ...κάπως ξένη . Κάθε χειμώνα καταλαβαίνω πόσο μου λείπουν οι δικοί μου και δεν μιλάω μόνο για τους γονείς μου . Απορώ πως αντέχετε όλοι εσείς που μένετε στα ξένα ... Πολύ θα ήθελα να ήξερα πως ξεπερνάτε τις κρίσεις μοναξιάς .

            Δεν ξέρω τι με έπιασε αλλά να , την Τετάρτη γιορτάζει ο Μαριάκος μου , είναι αργία για τα Χανιά και εγώ ετοιμάζω γιορτούλα για τα αγοράκια μου . Θα έρθουν οι φίλοι τους , θα στολίσουν όλοι μαζί το δέντρο και θα κάνουμε μια όμορφη γιορτούλα . Άλλη μια γιορτούλα όμως χωρίς ξαδέλφια , χωρίς αδέλφια , χωρίς γονείς , παππούδες , γιαγιάδες , θείους , θείες ,  χωρίς παιδικούς φίλους , χωρίς κουμπάρους , χωρίς νονούς ..... Με παρηγορεί όμως που ανάμεσα στους ξένους ,  θα είναι κοντά μας οι λίγοι και καλοί αγαπημένοι μας φίλοι που κάναμε εδώ και έτσι δεν θα είμαστε και τόσο μόνοι .....
        
                 Με πήρε το παράπονο απόψε αλλά δε θα το αφήσω να με ρίξει . Εξάλλου έχω και μία γιορτούλα να ετοιμάσω αφού περιμένουμε και τους αγαπημένους μας φίλους .
                                       
                                                       Χειμώνας είναι θα περάσει.....

        Σας καληνυχτίζω με το τραγούδι της Χαρούλας που με αγγίζει σήμερα όσο κανένα άλλο :

                                                             Οι δικοί μου Ξένοι
       

           Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί
είναι αυτοί που ζουν κοντά μου
τους κοιτάζω, τους αγγίζω, τους μιλώ
τους ανοίγω την καρδιά μου

Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
μεσ΄στην άγνωστη ψυχή του
Ο καθένας στη δική του ξενιτιά
πολεμάει για τη ζωή του

Οι δικοί μου ξένοι
είν΄ οι αγαπημένοι

Οι δικοί μου ανθρώποι ζούνε μακριά
κι από μακριά αγαπάνε
΄Ετσι μεγαλώνει ο κόσμος κι η καρδιά
και θυμόμαστε όπου πάμε

Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
κι αδελφή ψυχή γυρεύει
και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς
την αλήθεια του λαξεύει

Οι δικοί μου ανθρώποι
της καρδιάς μου οι τόποι