Βάλτε το στα πόδια....

               Μετά τις γιορτές και την επιστροφή μας από τις διακοπές μας ένιωθα συνεχώς κουρασμένη. Είχα την ανάγκη να κοιμάμαι πολύ νωρίς το βράδυ και όποτε το επέτρεπαν και οι συνθήκες και το μεσημέρι . Είχα τρομερή ανάγκη να φορτίσω τις μπαταρίες μου. Το καλοκαίρι στα μέρη μας ξεκινάει νωρίς . Από το τέλος του Μάη πιάνουν οι μεγάλες ζέστες και ξεκινάμε τα καθημερινά μας μπάνια τα οποία για φέτος τέλειωσαν τέλος Οκτώβρη . Ύστερα έρχεται ο Νοέμβριος που έχει την προετοιμασία του σπιτιού μας για τον χειμώνα , μαζί με πολλές γιορτές και την δικιά μας καθιερωμένη γιορτή των παιδιών με το στολισμό του δέντρου μας. Όταν όλα αυτά συνοδεύονται από πολύ πρωινά ξυπνήματα λόγω του σχολείου , δύο ζωηρά τριβολάκια και ένα ταξίδι που όπως και να το κάνεις σε κουράζει και αυτό, δένει το γλυκό.

        Ο Γενάρης λοιπόν ήρθε και για την ακρίβεια κοντεύει να φύγει. Μαζί του κουβαλάει εκτός από την κούραση , μια θλίψη ανεξήγητη και 800.000 θερμίδες παρακαταθήκη από το τέλος του 12 .
   
               Από την Τρίτη ένιωθα ήδη καλύτερα. Φάρμακο τελικά ο ύπνος . Είχα ανάγκη να βγω επιτέλους έξω να αναπνεύσω καθαρό αέρα. Ξεκίνησα πάλι να περπατάω. Το περπάτημα για κάποιο λόγο με ξεκουράζει . Υπάρχουν φοβερά μέρη εδώ για περπάτημα. Μετά το μεσημεριανό μας και αφού στο σπίτι επικρατεί μια σχετική ησυχία, φεύγω. Είναι η δικιά μου ώρα . Ειδικά την Τετάρτη το απόλαυσα. Έξω έκανε κρύο και έβρεχε. Πήρα την ομπρέλα μου , έβαλα τον σκούφο μου, το χοντρό μου μπουφάν και ξεκίνησα. Ήταν τόσο ωραία....

             Περπατούσα και με μαστίγωνε ο  παγωμένος αέρας και η βροχή στο πρόσωπο .Ήταν πολύ αναζωογονητικό . Η περιοχή που διάλεξα ήταν το Πολυτεχνείο . Από τη μια μεριά η θάλασσα και από την άλλη τα Λευκά Όρη. Υπέροχη διαδρομή....

              Περπατούσα πάνω από μία ώρα , μέχρι που βράδιασε. Το κρύο όλο και δυνάμωνε.....

      Ο ουρανός άνοιξε και σταμάτησε επιτέλους να βρέχει . Εγώ δεν ένιωθα κουρασμένη , αλλά γεμάτη . Γεμάτη από μια ανεξήγητη , ευφορία και άδεια από τις τοξικές σκέψεις που είχα τόσο καιρό και με βασάνιζαν.....
         Όταν όλα σας πνίγουν βάλτε το στα πόδια. Κάνει θαύματα μισή ώρα περπάτημα τουλάχιστον την ημέρα . Θα με θυμηθείτε.

     Ο καλός μου ανησυχούσε και μου τηλεφώνησε. Είσαι καλά ? Δεν πάγωσες ακόμα ? Του ζήτησα να μου φτιάξει ένα περιποιημένο καφεδάκι να πάω σπίτι να τον πιούμε παρέα. Αυτός λοιπόν μου τον έφτιαξε με όλη του την αγάπη . Ιδού η απόδειξη.....

         Καθίσαμε παρέα και  με πήρε μια ζεστή αγκαλιά να με ζεστάνει . Αμέσως έτρεξαν και τα ζουζούνια.  Όλοι μαζί μια ζεστή αγκαλιά . Ένιωθα βασίλισσα . Ξέρω πως όσο κρύο και να έχει έξω , στην αγκαλιά τους  θα έχει πάντα καλοκαίρι . Πόση δύναμη κρύβει μια αγκαλιά από αυτούς που αγαπάς ...... Τώρα είμαι σίγουρη πλέον ότι με λατρεύουν . Το είπε και το φλιτζάνι.....

                                                      
                                Καλό Σαββατοκύριακο φίλοι μου.....

                                                     Γιώτα