Με το χέρι στην καρδιά..........

       Πέρυσι τέτοια μέρα , απόγευμα ήταν και ενώ περίμενα τους φίλους μου για να δούμε την Εθνική με την Γερμανία (που χάσαμε πανηγυρικά 100 - 0 ) , έγραψα την πρώτη μου  ανάρτηση  και πάτησα χωρίς δεύτερη σκέψη το κουμπί : " Δημοσίευση ". Αυτό ήταν, ήμουν μια blogger.....

               Ήταν κάτι που το δούλευα μέσα μου καιρό άλλα για κάποιο λόγο δίσταζα να το ξεκινήσω. Αποφάσισα λοιπόν ανήμερα των γενεθλίων μου να κάνω δώρο στον εαυτό μου κάτι το οποίο ήθελα πολύ!  Από τότε μέχρι και σήμερα, έχω γράψει 62 αναρτήσεις. Προσπαθώ να είμαι συνεπής και γράφω μόνο όταν νιώθω ότι έχω κάτι να πω. Αυτός για μένα είναι κανόνας απαράβατος.

via http://pinterest.com

           Bloggαροντας  έζησα πολύ ωραίες στιγμές και "γνώρισα" κάποιους που από τα σχόλια σας και από τις αναρτήσεις σας, σας ένιωσα φιλαράκια μου. Ξέρω άτι όταν θα γνωριστούμε κάποτε και από κοντά, θα κάνουμε πολλές αληθινές αγκαλιές. Ακόμα θέλω να ξέρετε ότι όλοι εσείς που με διαβάζετε και σας διαβάζω, με βοηθήσατε χωρίς να το ξέρετε να γίνω καλύτερος άνθρωπος.. Ναι, αλήθεια λέω, δεν υπερβάλλω καθόλου. Σας ευχαριστώ ΤΟΣΟ πολύ γι' αυτό...
           Ένα μεγάλο ή μάλλον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ευχαριστώ θα ήθελα να πω στις υπέροχες σελίδες : Μαμά δες Μπαμπά δες και Μικροί Μεγάλοι που στήριξαν τις αμπελοφιλοσοφίες μου και έτσι μεγάλωσε η παρέα μας . Ένας χρόνος blogging λοιπόν και για να δούμε πόσα χρόνια θα ακολουθήσουν.Εύχομαι να είναι πολλά και να βγάζω τέτοιες φωτογραφίες κάποτε....

H Olive Riley η 108 ετών blogger

             Ο Ιούνιος είναι αγαπημένος μήνας και πως να μην είναι αφού έχουμε γενέθλια και εγώ και ο Μαριούλης μου. Στις 20 αυτός και στις 22 εγώ. Θυμάμαι ακόμα την τούρτα που μου είχε φέρει ο αντρούλης μου μέσα στο μαιευτήριο. Δίπλα μου είχα το μωράκι μας και έσβηνα τα κεράκια από την πιο γλυκιά τούρτα της ζωής μου......

           Το ωραιότερο δώρο που είχα πάρει ποτέ ήταν το μωράκι μας. Από τότε και κάθε χρόνο, τα δικά μου γενέθλια περνούσαν με το να σχεδιάζω το πάρτυ του παιδιού μου. Εγώ αυτομάτως πέρασα σε δεύτερη μοίρα. Δεν το λέω σαν παράπονο γιατί ποτέ δεν με ξέχασαν αυτοί που με αγαπούν. Ποτέ δεν μου έλειψαν οι ευχές και τα δώρα. Ειδικά φέτος που είναι εδώ και οι γονείς μου η χαρά μου είναι τεράστια !!! Εξάλλου στα απλά πράγματα κρύβεται η ευτυχία....



              Αυτά που  εύχομαι για  σήμερα είναι να μην αλλάξει τίποτα στη ζωή μου . Να είναι όλοι αυτοί που αγαπώ καλά για πολλά χρόνια ακόμα. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Την έχω φιλοσοφήσει από νωρίς την ζωή. Θέλω να μην υπάρχει μέρα που να μην βρω αφορμή να γελάσω ή  έστω να χαμογελάσω γιατί θα είναι μια χαμένη μέρα...

            Εύχομαι επίσης να μην χάνω αφορμή να δοκιμάζω και να μαθαίνω πράγματα και κάποτε να γίνω μια τρελογιαγιά όπως αυτοί εδώ οι υπέροχοι ηλικιωμένοι .

     
          Happy Birthday to me και δυναμώστε την ένταση. Τα λέει όλα η Zaz. Κρατάω αυτό που λέει " Θέλω να πεθάνω με το χέρι στην καρδιά " Δεν χρειάζεται να πω άλλα.....

.
                                                                Σας αγαπώ πολύ!  Πολύ όμως.......










          

Άραγε είναι εδώ ;;;;

           Εξαφανίστηκα ! Εξαφανίστηκα από όλους. Υπάρχουν φίλοι που έχω να τους δω από τον Απρίλη , ίσως και νωρίτερα κάπου στον Μάρτη, δεν θυμάμαι.Με αυτούς που βρέθηκα . οι συναντήσεις μας ήταν λιγοστές. Το ίδιο και από το blog μου. Καμιά έμπνευση και όρεξη για γράψιμο. Εξαφανίστηκα και από εμένα. Σταμάτησα να κάνω ότι με ευχαριστεί και έκανα ότι έπρεπε και από αυτά που έπρεπε, ούτε τα μισά δεν ολοκλήρωνα.....

           Λίγο πριν το Πάσχα ήρθαν οι γονείς μου και θα μείνουν μέχρι το τέλος Ιουνίου. Όπως έχω ξαναγράψει, ο πατέρας μου είναι αυτός που έχει αναλάβει την μαμά από τότε που εκείνη τυφλώθηκε. Όταν έρχονται λοιπόν εδώ, τα παίρνω όλα πάνω μου. Δεν θέλω να κάνει τίποτα άλλο από το να χαίρεται την φιλοξενία μας, να βολτάρει σαν τουρίστας στα σοκάκια των Χανίων , να απολαμβάνει νόστιμα φαγητά και πάνω από όλα, να χορτάσει τα εγγόνια του. Τα ίδια ισχύουν και για την γιαγιά. Όσο και να χαίρομαι που είμαστε όλοι εδώ μαζί, έχω κουραστεί πολύ. Είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να κάνω κάθε μέρα. Μόνο να μαγειρεύω, να βάζω πλυντήρια και να σιδερώνω, φτάνει.

           Μέσα σε όλα τ' άλλα εκκρεμεί ακόμη και το χειρουργείο του Άγγελου. Δυστυχώς μας καθυστέρησαν πάρα πολύ από το Ηράκλειο (Π.Α.Γ.Ν.Η ) .Για άλλη μια φορά διαπιστώσαμε ότι κάποιοι άνθρωποι στην Ελλάδα δεν θα βάλουν ΠΟΤΕ μυαλό . Αναφέρομαι στον γιατρό που επισκεφτήκαμε, ο οποίος μάλλον, όταν ορκιζόταν στον όρκο του Ιπποκράτη είχε σταυρώσει τα δάχτυλά του. ΄Ετσι εξηγείται η αγενέστατη συμπεριφορά του και η αδιαφορία του. Τέλος πάντων, αποφασίσαμε να πάμε το παιδί στο Παίδων , να είναι καλά ο Πανούλης μου (ξέρει αυτός ). Μία μέρα πριν το ταξίδι μας, ο κύριος Άγγελος κόλλησε στρεπτόκοκκο. Άλλη μια αναβολή και αναμένουμε στο ακουστικό μας.

        Άνοιξε και η λέσχη  και η πισίνα του οικισμού που μένουμε αλλά ο καιρός άστατος. Δεν βοηθάει καθόλου. Σήμερα ο ουρανός μαύρος από σύννεφα και μόλις ξεκίνησε να ψιχαλίζει.  Φυσάει κάθε μέρα. Εχθές το μεσημέρι στο ταβερνάκι μας όλοι τρώγαμε με μπουφάν και ζακέτες και πάλι κρυώναμε. Που θα πάει όμως , θα φτιάξει. θα φτιάξει για να βρούμε νέο θέμα να γκρινιάζουμε. Για την ζέστη.....

Η πισίνα του οικισμού με θαλασσινό νερό.

Το γήπεδο στον οικισμό

     Α! Σας τα είπα;  Είχαμε κι εμείς όπως  οι αγαπημένοι μου KaPa  επισκέψεις. Ένα φατσάκι αδέσποτο σκέτη γλύκα. Για την ώρα δεν έχουμε αποφασίσει αν θα το κρατήσουμε. Το ταΐζουμε , το ποτίζουμε, το παίζουμε και περιμένουμε να βρούμε τον ιδιοκτήτη του που όπως όλα δείχνουν μάλλον το παράτησε.

Ό άντρας μου το λέει  Gizmo από τα Gremlins θυμάστε;

 

 

 

 

          Η εβδομάδα που ακολουθεί  θα έχει πολύ τρέξιμο και συγκίνηση . Οι γιορτές από τα σχολεία τους θα γίνουν την Τετάρτη. Το Αγγελάκι μου θα είναι δελφίνι και ο Μαριάκος μου θα είναι ψαράς. Πρέπει να τρέξω να πάρω δώρα για τις δασκάλες τους και αδιάβροχη μάσκαρα για εμένα που ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ θα κλάψω και θα το ευχαριστηθώ...

              Έρχεται Σαββατοκύριακο. Ιούνιος και το καλοκαίρι είναι εδώ. Άραγε είναι εδώ;

                                        Να περνάτε όμορφα..............

           
                 Υ.Γ. Τα βραβεία που μου έχετε στείλει όλον αυτόν τον καιρό είναι πολλά. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όλες όσες με σκεφτήκατε και με τιμήσατε. Πέρασε όμως αρκετός καιρός και δεν αξιώθηκα να γράψω σχετικά.Χαίρομαι που αγκαλιάσατε το bloggακι μου....

                                               Γιώτα