Με το χέρι στην καρδιά..........

       Πέρυσι τέτοια μέρα , απόγευμα ήταν και ενώ περίμενα τους φίλους μου για να δούμε την Εθνική με την Γερμανία (που χάσαμε πανηγυρικά 100 - 0 ) , έγραψα την πρώτη μου  ανάρτηση  και πάτησα χωρίς δεύτερη σκέψη το κουμπί : " Δημοσίευση ". Αυτό ήταν, ήμουν μια blogger.....

               Ήταν κάτι που το δούλευα μέσα μου καιρό άλλα για κάποιο λόγο δίσταζα να το ξεκινήσω. Αποφάσισα λοιπόν ανήμερα των γενεθλίων μου να κάνω δώρο στον εαυτό μου κάτι το οποίο ήθελα πολύ!  Από τότε μέχρι και σήμερα, έχω γράψει 62 αναρτήσεις. Προσπαθώ να είμαι συνεπής και γράφω μόνο όταν νιώθω ότι έχω κάτι να πω. Αυτός για μένα είναι κανόνας απαράβατος.

via http://pinterest.com

           Bloggαροντας  έζησα πολύ ωραίες στιγμές και "γνώρισα" κάποιους που από τα σχόλια σας και από τις αναρτήσεις σας, σας ένιωσα φιλαράκια μου. Ξέρω άτι όταν θα γνωριστούμε κάποτε και από κοντά, θα κάνουμε πολλές αληθινές αγκαλιές. Ακόμα θέλω να ξέρετε ότι όλοι εσείς που με διαβάζετε και σας διαβάζω, με βοηθήσατε χωρίς να το ξέρετε να γίνω καλύτερος άνθρωπος.. Ναι, αλήθεια λέω, δεν υπερβάλλω καθόλου. Σας ευχαριστώ ΤΟΣΟ πολύ γι' αυτό...
           Ένα μεγάλο ή μάλλον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ευχαριστώ θα ήθελα να πω στις υπέροχες σελίδες : Μαμά δες Μπαμπά δες και Μικροί Μεγάλοι που στήριξαν τις αμπελοφιλοσοφίες μου και έτσι μεγάλωσε η παρέα μας . Ένας χρόνος blogging λοιπόν και για να δούμε πόσα χρόνια θα ακολουθήσουν.Εύχομαι να είναι πολλά και να βγάζω τέτοιες φωτογραφίες κάποτε....

H Olive Riley η 108 ετών blogger

             Ο Ιούνιος είναι αγαπημένος μήνας και πως να μην είναι αφού έχουμε γενέθλια και εγώ και ο Μαριούλης μου. Στις 20 αυτός και στις 22 εγώ. Θυμάμαι ακόμα την τούρτα που μου είχε φέρει ο αντρούλης μου μέσα στο μαιευτήριο. Δίπλα μου είχα το μωράκι μας και έσβηνα τα κεράκια από την πιο γλυκιά τούρτα της ζωής μου......

           Το ωραιότερο δώρο που είχα πάρει ποτέ ήταν το μωράκι μας. Από τότε και κάθε χρόνο, τα δικά μου γενέθλια περνούσαν με το να σχεδιάζω το πάρτυ του παιδιού μου. Εγώ αυτομάτως πέρασα σε δεύτερη μοίρα. Δεν το λέω σαν παράπονο γιατί ποτέ δεν με ξέχασαν αυτοί που με αγαπούν. Ποτέ δεν μου έλειψαν οι ευχές και τα δώρα. Ειδικά φέτος που είναι εδώ και οι γονείς μου η χαρά μου είναι τεράστια !!! Εξάλλου στα απλά πράγματα κρύβεται η ευτυχία....



              Αυτά που  εύχομαι για  σήμερα είναι να μην αλλάξει τίποτα στη ζωή μου . Να είναι όλοι αυτοί που αγαπώ καλά για πολλά χρόνια ακόμα. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Την έχω φιλοσοφήσει από νωρίς την ζωή. Θέλω να μην υπάρχει μέρα που να μην βρω αφορμή να γελάσω ή  έστω να χαμογελάσω γιατί θα είναι μια χαμένη μέρα...

            Εύχομαι επίσης να μην χάνω αφορμή να δοκιμάζω και να μαθαίνω πράγματα και κάποτε να γίνω μια τρελογιαγιά όπως αυτοί εδώ οι υπέροχοι ηλικιωμένοι .

     
          Happy Birthday to me και δυναμώστε την ένταση. Τα λέει όλα η Zaz. Κρατάω αυτό που λέει " Θέλω να πεθάνω με το χέρι στην καρδιά " Δεν χρειάζεται να πω άλλα.....

.
                                                                Σας αγαπώ πολύ!  Πολύ όμως.......