Όλου του κόσμου οι Κυριακές.....

                        Είναι Κυριακή κι όμως σηκώθηκα από τις 07:00 σαν τον κλέφτη να προλάβω. Την χρειάζομαι την πρωινή ησυχία πριν να ξυπνήσουν τα αγόρια , πριν αυτό το σπίτι πάρει ζωή από τις φωνές τους. Φοράω τα αθλητικά μου και βγαίνω μια πρωινή βόλτα με τον Μαύρο μου. Φυσάει ένα  δυνατό δροσερό αεράκι που το χρειάζομαι για να ξυπνήσω αλλά ταυτόχρονα ο ήλιος καίει το πρόσωπό μου ....

        Περίπου 1 ώρα μετά γυρίζω πίσω και βάζω στον φούρνο μια τυρόπιτα που είχα προετοιμάσει από χθες βράδυ, την ώρα που έψηνα το αγαπημένο τους κέικ με αχλάδια και μήλα. Ταυτόχρονα βράζω τα φρέσκα αβγά που μου έφεραν. Όλο το σπίτι αρχίζει να μυρίζει. Μυρίζει αγάπη. Μυρίζει φροντίδα. Μυρίζει μαμά. Άραγε θα τις θυμούνται αυτές τις μυρωδιές όταν θα έχουν φύγει; Θα τις θυμούνται αυτές τις Κυριακές ;

           Η μυρωδιά της ψημένης τυρόπιτας ξύπνησε τον πρώτο μου αγόρι. "Τι φτιάχνεις μανούλα; " Κοιτάζει τον φούρνο και έρχεται χαρούμενος και με ταράζει στα φιλάκια....

                  Τρέχει μέσα στο δωμάτιό τους και ξυπνάει τον αδελφό του. "Σήκω " του λέει, " η μανούλα έφτιαξε τυρόπιτα " . Αρχίζουν τις αγκαλίτσες , μαζί μου,  μεταξύ τους. " Καλό μήνα " τους λέω. "Είναι καλοκαίρι ;" με ρωτάνε. " Ναι, είναι επίσημο πια" τους απαντώ. Ξανακάνουν αγκαλίτσες και δεν φωνάζουν για να μην ξυπνήσουν ακόμη τον μπαμπά. Εξάλλου είναι νωρίς, μόλις 08 :30

     Ζητάνε να τους βάλω να φάνε στον καναπέ για να βλέπουν και τα αγαπημένα τους παιδικά. Τρώνε ενώ βλέπουν και μου ζητάνε και δεύτερο κομμάτι. Οι μικροί μου άνθρωποι δείχνουν τόσο ευτυχισμένοι.....

               Αφού βεβαιωθώ πως έχουν χορτάσει και ότι δεν με χρειάζονται άλλο, επιτέλους φτιάχνω και για μένα έναν μερακλίδικο καφέ και κάθομαι στην βεράντα μου μόνη. Απόλυτη ησυχία. Νιώθω τον αέρα, βλέπω από μακριά την θάλασσα ,ακούω τα κοτσιφάκια που κελαηδούν και χαζεύω τις κορδέλες που κουνιούνται ρυθμικά σε μια κατασκευή από ένα κλαδί και τις αμέτρητες κορδέλες από μπουμπουνιέρες που είχα μαζέψει.

                       Την ιδέα την είχα δει πριν καιρό στο Pinterest και έπειτα σε διάφορα blogs με διάφορες τροποποιήσεις. Εγώ τους κρέμασα και λίγα μικρά κουδουνάκια και έτσι σήμερα που είναι μια αέρινη μέρα χτυπάνε ρυθμικά .

              Η ώρα είναι περίπου 09:30 και  κάθομαι και σκέφτομαι πως πριν να κάνω παιδιά τέτοια ώρα δεν είχα καν ξυπνήσει. Όχι όχι δεν παραπονιέμαι άλλα αντιθέτως χαίρομαι με την νέα μου πραγματικότητα. Σκέφτομαι πόσο μεγάλη ευλογία είναι η οικογένεια. Σιγοτραγουδώ το τραγούδι της Χαρούλας :

                                  Όλες του κόσμου οι Κυριακές
                        λάμπουν στο πρόσωπό σου...
                       Τι χρώματα, τι μουσικές
                        μες στο χαμόγελό σου!

Πράγματι στα πρόσωπά τους που λάμπουν και στα χαμογελά τους η κάθε μέρα πήρε άλλη αξία και οι Κυριακές μυρίζουν τυρόπιτα, κέικ αγάπη και φροντίδα ....
                 
                Είναι Κυριακή λοιπόν και όχι μια οποιαδήποτε Κυριακή αλλά η πρώτη του Ιούνη . Το καλοκαιράκι είναι πια εδώ και εύχομαι  ο καυτός ήλιος του να ζεστάνει τις καρδιές μας και η αλμύρα της θάλασσας να ψήσει και να επουλώσει πληγές που άφησε η άνοιξη που πέρασε....

           Καλό μήνα λοιπόν και καλό καλοκαίρι αγαπημένοι μου αναγνώστες, αγαπημένα μου φιλαράκια....

                                                                 Γιώτα 
                                                   yiotamar@gmail.com