ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΡΜΑ.....

          Σήμερα είμαστε λυπημένοι .Τα παιδιά μόλις ξύπνησαν έτρεξαν στο παράθυρο...Ακόμα δεν γύρισε μαμά . Δυστυχώς μάλλον πρέπει να το πάρουμε απόφαση . Εξάλλου είναι η πρώτη φορά που λείπει για πάνω από μία ώρα...
Πριν από δύο ακριβώς χρόνια ήταν 2 του Ιούλη γιορτάζαμε με ένα barbeque τον άντρα μου μαζί με φίλους στον κήπο μας . Ένα  πανέμορφο  και αξιολάτρευτο μαύρο κουταβάκι μύρισε τους μεζέδες και ήρθε για κέρασμα .Μέχρι τότε ο μεγάλος μου γιος , μετά από μία "επίθεση " ενός boxer με φιλικές διαθέσεις , έτρεμε ακόμα και φωτογραφίες από σκυλιά , ακόμα και από κουταβάκια .

Με τον μαύρο επισκέπτη όμως , ήταν αλλιώς ! Αμέσως αγαπήθηκαν . Το ίδιο κιόλας βράδυ μετά το τέλος της γιορτής μας ικέτευε να το κρατήσουμε . Εμείς είμασταν αρνητικοί αφού εδώ στον οικισμό υπάρχουν κανονισμοί που μέχρι τότε δεν το επέτρεπαν . Άσε που είναι και μεγάλη δέσμευση αφόυ δεν είναι και λίγα τα μεγάλα ταξίδια που κάνουμε το χρόνο . Ο Μάριος σταμάτησε να κλαίει και πήγε για ύπνο μόνο αφού του υποσχεθήκαμε οτι θα το ξανάσκεφτούμε. ..

Το επόμενο πρωί ο άντρας μου βγαίνοντας έξω για δουλειά παραλίγο να πατήσει το μικρό μας επισκέπτη που όλη τη νύχτα την είχε βγάλει στο χαλάκι .Του έδωσε , μάλλον της έδωσε λίγο νεράκι αφού ήταν θυληκό και έφυγε για δουλειά . Μιλήσαμε κατά τη διάρκεια της ημέρας στο τηλέφωνο για το θέμα του κουταβιού και αποφασίσαμε να μην το κρατήσουμε τελικά .
Το απόγευμα ένας γείτονας μας ρώτησε αν θέλαμε το κουταβάκι αλλιώς θα το έπερνε μαζί με άλλα  δύο αδέσποτα στη γειτονιά  να τα δώσει σε ένα μέρος εδώ που τα μαζεύουν . Του απάντησα θετικά .
Η αντίδραση του Μάριου ήταν καθοριστική . Άρχισε να κλαίει και να φωνάζει πως δεν είμαστε καλοί γονείς . Δεν είχα ξαναδεί έτσι το παιδί μου . Ήταν 3 του Ιούλη .

Την επομένη θα ερχόταν ο γείτονας να την πάρει αλλά δεν τον άφησα .Αποφάσισα με όποιο κόστος και αν είχε για εμάς να την κρατήσουμε .Έτσι και έγινε . Ήταν 4 του Ιούλη......

Το πόσο αγαπήσαμε αυτό το σκυλί δεν λέγεται .Έγινε μέλος της οικογένειάς μας αμέσως .Τη βαφτίσαμε Ίρμα...

Ημέρα Ανεξαρτησίας προχθές για τους Αμερικάνους και άρχισαν τα πυροτεχνήματα . Όσο εμείς τα χαζεύαμε δεν σκεφτήκαμε οτι ίσως το σκυλί τρομάξει ....Αυτό ήταν !Τρόμαξε τόσο πολύ και δεν ξαναγύρισε . Ακριβώς 2 χρόνια από την ημέρα που την κρατήσαμε .Είμαστε τόσο στεναχωρημένοι όλοι στο σπίτι . Δεν περίμενα ποτέ να κλαίω έτσι για ένα σκυλί .Ακόμα και τώρα που γράφω , κλαίω....

Θα  ξαναγυρίσει άραγε ή κάπου θα  γιορτάζει  την δικιά της μέρα Ανεξαρτησίας ?
Ας είναι τουλάχιστον καλά ........