ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

                   Αυτό τον καιρό όπου και να κοιτάξεις στο internet βρίσκεις τόσες υπέροχες ιδέες για να στολίσεις το σπίτι σου που πραγματικά τρελαίνεσαι.Τόσο όμορφες εικόνες σου βομβαρδίζουν το κεφάλι που δεν ξέρεις ποιες να πρωτοδιαλέξεις. Μια καινούργια μόδα που πάντα μου άρεσε είναι τα ημερολόγια αντίστροφης μέτρησης για την μέρα των Χριστουγέννων. Ναι, είναι αμερικανιά, το ξέρω, αλλά από αυτές τις ωραίες όμως αμερικανιές , που προσωπικά λατρεύω ! Για κάποιον λόγο όμως όλο και το αναβάλλω. Βλέπω όμως οτι σιγά σιγά αυτή η παράδοση, έχει έρθει και στα ελληνικά σπίτια. Από τόσα ημερολόγια που είδα, ξεχώρισα αυτά που έφτιαξε η γλυκιά Λίτσα, το ελληνικό που έφτιαξε  η απίστευτη Σοφία αλλά αγάπησα ιδιαίτερα αυτό που έκανε το Κατερινάκι από το Ανθομέλι 

Ανθομέλι

                Μάλιστα επειδή δεν προλαβαίνω να το ετοιμάσω για φέτος για διάφορους λόγους , μπαίνει στα to do list για του χρόνου. Τα πιτσιρίκια μας θα ξετρελαθούν.

             Μου αρέσουν πάρα πολύ οι οικογενειακές παραδόσεις. Ακόμα κι αν δεν υπάρχουν , μου  αρέσει να τις δημιουργώ. Θέλω όταν τα παιδιά μας μεγαλώσουν να έχουν να θυμούνται. Τελικά είμαι πολύ ρετρό τύπος. Για παράδειγμα, το προηγούμενο Σάββατο, στολίσαμε το δέντρο μας για 8η συνεχή χρονιά σε μια γιορτή που έχει γίνει θεσμός ! Στολίσαμε , διασκεδάσαμε όσο δεν πάει εκείνη την μέρα, φάγαμε , ήπιαμε και το ευχαριστηθήκαμε με την καρδιά μας. Τώρα τα βράδια στο σπιτάκι μας εχουν μια άλλη ζεστασιά με κεριά αναμένα, παίζοντας επιτραπέζια και τα λαμπάκια στο δέντρο να αναβοσβήνουν......

                Σχεδόν όλες κάναμε γενική στα σπίτια μας , στολίσαμε ή ίσως κάποιοι τώρα να ξεκινάτε να στολίζετε. Βρίσκουμε συνταγές , φτιάχνουμε μπισκοτόσπιτα, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, ψάχνουμε ιδέες για δώρα στους αγαπημένους μας και ετοιμαζόμαστε μέσα στην τρέλα της καθημερινότητας, να υποδεχθούμε την πιο ωραία γιορτή του χρόνου. Τα αγαπημένα Χριστούγεννα !!!!! Αλήθεια όμως , είναι αυτό το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων ; Άυτά συμβολίζει η γέννηση του Χριστού;  Μήπως ξοδεύουμε πολύ χρόνο σε όλα τα παραπάνω και έχουμε χάσει την πραγματική ουσία; Η γέννηση του Θεανθρώπου γιορτάζεται με σκοπό να μας διδάξει την αγάπη, να ζεστάνει τις καρδιές μας, να φωτίσει τις ψυχές μας και να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους !

            Τα παιδιά μας μετρούν με λαχτάρα αντίστροφα μέσα από τα ημερολόγια που προανέφερα για την μέρα των Χριστουγέννων με σκοπό την στιγμή που ο Αη Βασίλης θα τους φέρει το δώρο που του ζήτησαν. Για τα περισσότερα μικρά παιδιά η μέρα αυτή σημαίνει δώρο. Το ίδιο και για τα δικά μου. Ο Χριστός που είναι και το τιμώμενο πρόσωπο της ημέρας, περνάει σε δεύτερη μοίρα. Καμιά αναφορά. Τα παιδιά επικεντρώνονται μόνο στην ιδέα του δώρου (στην ύλη ) με συνέπεια να χάνεται το πραγματικό νόημα της  γιορτής .Σαν μητέρα αυτό από πέρισυ είχε αρχίσει να με ενοχλεί έντονα. Μέχρι που πέρισυ μου είχαν στείλει το παρακάτω video το οποίο είχα ανεβάσει εδώ

             Ένα video που δείχνει καθημερινούς ανθρώπους που κάνουν μικρές πράξεις καλοσύνης . Αυτό λοιπόν το video μαζί  με τα υπέροχα ημερολόγια των κοριτσιών, έγιναν η αφορμή  για να δημιουργήσουμε μια νέα οικογενειακή παράδοση : ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ           

             Κάθε μέρα από σήμερα και μέχρι τα Χριστούγεννα, θα κάνουμε την καλή πράξη της ημέρας και θα την καταγράφουμε με μια σύντομη ανάρτηση και μια σχετική φωτογραφία . 25 μέρες, 25 πράξεις. Τα παιδιά είναι ήδη κατενθουσιασμένα. Έχουμε ήδη σκεφτεί το τι θα κάνουμε σήμερα και το περιμένουν πως και πως.

              Τι λέτε να το κάνουμε παρέα; Το ξέρω οτι έχετε πολλά να κάνετε μα ακόμη κι αν δεν προλαβαίνετε με καθημερινές αναρτήσεις, μπορείτε να τις γράφετε μαζεμένες. Ακόμα και αν δεν έχετε blog στείλτε μου με mail στο yiotamar@gmail.com ή στην σελίδα μου στο  facebook . Ελάτε να διδάξουμε στα παιδιά μας την χαρά της προσφοράς. Το νόημα της αγάπης.

              Ελάτε για 25 - και όχι μόνο- μέρες να κάνουμε τον αυτό τον κόσμο λίγο καλύτερο ! Σας περιμένω..........

                             Πάει κι ο Νοέμβρης. Μπήκαμε στην τελική ευθεία . Χρόνια πολλά Αντρέα και Αντριάναόσες . Καλη σας μέρα lolipops :)))

Γιατί την ιστορία την γράφουν οι παρέες...

                         Ο Νοέμβριος για το γλειφιτζουρόσπιτο είναι ένας πολύ γεμάτος και χαρούμενος μήνας. Είναι ένας μήνας άκρως γιορτινός . Στις 8 του μήνα είναι η γιορτή της αεροπορίας και με μπαμπά αεροπόρο τρέχουμε στα αεροδρόμια σε διάφορες εκδηλώσεις που αρέσουν πολύ στα παιδιά. Στο σπιτικό μας γιορτάζει και ο μικρός μας Άγγελος την ίδια μέρα και στις 21 Νοεμβρίου γιορτάζει και το μεγάλο μας παλικαράκι. Τι σημαίνουν όλα αυτά ; ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΓΙΟΡΤΗ !!!!

              Με το που θα έρθει η πρωτομηνιά, τα παιδιά ξεκινούν να μετρούν αντίστροφα για εκείνη την μέρα, με την ίδια λαχτάρα που μετρούν άλλα παιδιά τις μέρες για τα Χριστούγεννα. Ουσιαστικά όλα γίνονται για τον στολισμό του δέντρου. Μαζευόμαστε όλοι οι φίλοι μαζί και στολίζουμε ομαδικά και με πολύ κέφι και μπαίνουμε όλοι μαζί σε κλίμα χριστουγεννιάτικο . Ειδικά φέτος μετά την περιπέτεια του Άγγελου, θέλαμε πολύ να μαζευτούμε και αν το γιορτάσουμε.

             Το ραντεβού δώθηκε στο σπίτι μας για τις 17:00 το απόγευμα του Σαββάτου. Ξυπνήσαμε πολύ νωρίς το πρωί και αρχίσαμε τις ετοιμασίες. Είναι πάρα πολύ ωραίο τώρα που τα μικρά μας μεγαλώσαν και μπορουν να  συμμετέχουν. Φτιάξαμε πρωί πρωί μικρά μπισκοτόσπιτα από πτι- μπερ ατ οποία θα διακοσμούσανε τα παιδιά σαν δραστηριότητα. Η διαδικασία ήταν πολύ εύκολη και για τόσα σπιτάκια (16 ) διήρκησε περίπου 1 ώρα.

                     Σειρά τώρα είχαν τα δώρα των παιδιών. Στην τσάντα είχε μια ποδιά χριστουγεννιάτικη για να μην λερωνόντουσαν τα ρουχαλάκια τους με την ζαχαροπλαστική που θα κάναμε. Υπήρχε ένας σκούφος του Άγιου Βασίλη και ένα γράμμα που θα γράφαμε σ' αυτόν.

               Δυστυχώς από μια στιγμή και μετά τα βλαστάρια μου αφηνίασαν και ήμουν στο τσακ να τα ακυρώσω όλα. Ο μικρός έτρωγε τα μπισκοτόσπιτα από τις τσάντες, ο μεγάλος μου έτρωγε και χαλούσε τα γλυκά από τον μπουφέ, μετά έπαιζαν ξύλο και μετά εγώ τα έστειλα σε μια φίλη για να μην τα πνίξω. Μέσα σε όλη αυτή την τρέλα, ο άντρας μου είχε μείνει με το αυτοκίνητο από μπαταρία και ήρθε αφού η γιορτή είχε ξεκινήσει. Εδώ να σημειώσω ότι  μαζί του είχε από το σούπερ μάρκετ πολλά πράγματα που ήθελα να μαγειρέψω και ήμουν μόνη στο σπίτι χωρίς αυτοκίνητο (πολύ απαραίτητο εδώ που μένουμε ).

               Η γιορτούλα λοιπόν ξεκίνησε με πολύ τρέξιμο να προλάβω ολομόναχη τα πάντα. Μάλιστα όταν ήρθαν οι πρώτοι φίλοι ακόμη έφτιαχνα hot dog και δεν είχα στρώσει τον μπουφέ.  Αγχώθηκα πολύ αλλά τελικά τα κατάφερα.

                Η ώρα ήταν απογευματινή και έτσι είχα φτιάξει φαγητά που θα μπορούσαν να συνοδέψουν καφέ ή τσάι. Ντόνατς, πατατοπιτάκια, τυρόπιτα, μιλφέιγ , μηλόπιτα, μπανόφι , πιτσάκια με πίτα από σουβλάκια, ποπ κορν και πολλά άλλα. Επειδή όπως σας είπα έτρεχα σαν τον Βέγγο, δυστυχώς δεν μπορούσα να φωτογραφίζω ...

            
                    Μετά από αρκετό παιχνίδι στον κήπο αφού μας έκανε πολύ καλό καιρό, μαζεύτηκε η συμμορία. Φόρεσαν τα σκουφάκια τους και μας στόλισαν το πιο όμορφο και τσαχπίνικο δέντρο.

           Σειρά είχε το γράμμα προς τον Αη Βασίλη . Σχεδόν όλα ζητούσαν την σκουπιδοπαρέα. Έλεος !

            Το καταπληκτικό στην υπόθεση είναι ότι τα μεγαλύτερα παιδιά, ενώ ήξεραν για την μη ύπαρξη του Άγιου (όπως την εννοούμε ), συμμετείχαν στην διαδικασία ώστε να μην απογοητεύσουν τα μικρά. Να εδώ το γράμμα της Ειρήνης που πάει στην ΣΤ' Δημοτικού

Αγαπητέ Αι Βασίλη που ξέρω ποιος είσαι δεν θέλω τίποτα για λόγους που πιστεύω να κατάλαβες :)))

          Τα παιδάκια απορροφήθηκαν τόσο πολύ με αυτή την διαδικασία, η ώρα πέρασε και έτσι τα μπισκοτόσπιτα τα δώσαμε να τα φτιάξει το κάθε παιδάκι σπίτι του. Μάλιστα είχα φτιάξει και ζύμη για να φτιάχναμε χριστουγεννιάτικα μπισκότα αλλά έμεινε κι αυτή. Το μεγάλο σουξέ της βραδιάς την είχαν τα hot-dog με τα πανεύκολα ψωμάκια τύπου brioche. Ακολουθεί συνταγή αφιερωμένη στην Μάχη και στην Κατερίνα. Ξέρουν αυτές :)

H συνταγή

Υλικά (Για 14 τεμάχια)
1 κιλό αλεύρι σκληρό
500 ml γάλα
25γρ. μαγιά νωπή ή 2 φακελάκια ξερή μαγιά
150 γρ. βούτυρο
3 κουτ.σούπας ζάχαρη
2 κουτ. σούπας αλάτι
1 κρόκος αβγού (από πάνω για χρώμα)

Εκτέλεση
1. Λιώνετε τη μαγιά μαζί με το αλάτι και τη ζάχαρη στο γάλα, το οποίο έχετε ζεστάνει τόσο ώστε να είναι χλιαρό.
2. Προσθέτετε το βούτυρο λιωμένο.
3. Στο ίδιο μπολ ρίχνετε και το αλεύρι .
4. Ανακατεύετε σιγά-σιγά μέχρι να γίνει μια ζύμη μαλακιά και ομοιογενής.
5. Κόβετε τη ζύμη σε μικρά κομμάτια (μικρότερα από το επιθυμητό αποτέλεσμα) και τα πλάθετε σε ότι σχήμα θέλετε, στρογγυλό ή μακρόστενο.
6. Τα τοποθετείτε σε ένα ταψί με λαδόκολλα και τα αφήνετε σκεπασμένα σε μια υγρή πετσέτα για 1 ώρα τουλάχιστον.
7. Τα αλείφετε με κρόκο αβγού και τα ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 220 βαθμούς για 15 λεπτά.

Είναι ιδανικά για το σχολείο και μπορείτε να τα φυλάτε στην κατάψυξη και να τα ξεπαγώνετε και να έχετε φρέσκο ψωμάκι κάθε μέρα.

          Η γιορτούλα μας και φέτος μας άφησε υπέροχες αναμνήσεις. Όπως και η περσινή.  Ένα τόσο δα σπιτάκι γέμισε από 16 παιδάκια και τους γονείς τους. Το σπιτάκι μας.... Τελικά είναι μεγάλη αλήθεια : " Όλοι οι καλοί χωράνε "

           Δεν χωράνε δικαιολογίες. Νονοί μαζέψτε τα βαφτιστήρια σας, θείοι τα ανήψια σας, γονείς τους παππούδες και τις γιαγιάδες και λίγους φίλους σας και μαζευτείτε. Μην αγοράζετε πανάκριβα στολίδια. Αφήστε τα παιδάκια να το χαρούν.  Ένας καφές και ένα αφράτο κείκ είναι αρκετά για να μετατραπεί μια τυπική διαδικασία σε γιορτή. Είναι πολύ πιο όμορφες οι στιγμές όταν τις μοιράζεσαι. 
     Είναι γνωστό πως  "ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΝ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ "

              Άρχισε να κρυώνει ο καιρός επιτέλους κι εδώ. Σας στέλνω πρωινές συννεφιασμένες καλημέρες από το παράθυρό μου  :)))

Ο μαύρος

             Όταν χάσαμε την Ίρμα  μου πήρε πάρα πολύ καιρό να το συνηθίσω. Δεν είχα ποτέ δικό μου κάποιο άλλο ζώο και η απώλεια αυτή με ταρακούνησε. Από όλους στην οικογένεια εμένα μου πήρε τον περισσότερο καιρό να το ξεπεράσω. Με είχαν πάρει στο ψιλό όλοι, ακόμη και ο μικρός μας Άγγελος που μου έλεγε : " αμάν βρε μαμά πως κάνεις έτσι ; Δεν θυμάσαι που σου λέρωνε και φώναζες ; " Πως δεν το θυμόμουν. Θυμόμουν και το πόσο μεγάλη δέσμευση ήταν, το ότι με πήγαινε βόλτα και δεν την πήγαινα εγώ πια . Θυμόμουν ότι μια μέρα τινάχτηκε τόσο απότομα όταν είδε ένα αρσενικό σκυλί στο απέναντι πεζοδρόμιο, που έμεινα στο κρεβάτι μια εβδομάδα με την μέση μου. Την είχα αναλάβει σχεδόν εξολοκλήρου μέχρι εκείνη την μέρα που ταβλιάστηκα στο κρεβάτι και μετά την ανέλαβε ο άντρας μου.

          Ήμουν κάθετη λοιπόν . Πάει και τελείωσε. Σκύλο δεν θα ξαναπαίρναμε. Μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά και  να μπορούν να μας βοηθούν δεν υπήρχε καμιά περίπτωση. Καμία . Τελεία και Παύλα !!!
Κατά καιρούς πολλοί γνωστοί προσπάθησαν να μας πλασάρουν διάφορα σκυλάκια. Δεν υπήρχε περίπτωση. Ούτε μια στο εκατομμύριο.

         Ένα ωραίο απόγευμα, κάπου στις αρχές Ιουλίου μετά από μια περίεργη συνωμοσία μεταξύ των αρσενικών του σπιτιού,  μου έφεραν αυτήν εδώ την φάτσα !

     Ένα καθαρόαιμο λαμπραντόρ μόλις 40 ημερών που χάρισε στον άντρα μου ένας φίλος του από την δουλειά και ότι και να σας πω είναι πολύ μικρό μπροστά σε αυτό που ένιωσα. Πως να το περιγράψω...... Ήταν κεραυνοβόλος ο έρωτας ! Δεν σκέφτηκα ούτε λεπτό να μην τον κρατήσουμε. Με το που τον πήρα στα χέρια μου ήμουν εγώ αυτή που τώρα παρακαλούσα να το κρατήσουμε.

         Το πρώτο βράδυ έκλαιγε πολύ και ζητούσε όπως ήταν φυσιολογικό την μαμά του η οποία αρρώστησε και δεν μπορούσε να φροντίσει τα μικρά της. Ξενύχτησα εκεί δίπλα μαζί του προσπαθώντας να τον ηρεμήσω. Ζήτημα αν κοιμήθηκα 1 ώρα. Τον χάιδευα, του μιλούσα ήρεμα και τον ακούμπησα στο στήθος μου για να ακούει τους χτύπους της καρδιάς μου και να ηρεμεί. Όπως ακριβώς τότε και με τα άλλα δυο αγόρια μου.

           Έγινε κατευθείαν αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειάς μας. Όπου κι αν πηγαίναμε , ο σκύλος μαζί μας.  Σε άγονους προορισμούς, σε κάμπινκ, σε βουνά, στα πικ -νικ .... παντού. Τον ονομάσαμε Nero (μαύρο ) στα Ιταλικά.

           Έχει πολύ μεγάλο σουξέ, ειδικά στις γυναίκες. Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να τον βγάλουμε Ρουβά...

       
            Τα παιδιά μας τον ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ! Δεν μπορούμε να μαλώσουμε τον κύριο Nero και πέφτουν να μας φάνε. " Μην του ξαναφωνάξεις γιατί δεν θα σε αγαπάω άλλο " μου λένε. Στην ερώτηση που τους κάνουν για το ποιον αγαπάνε πιο πολύ απαντουν : Τον Nero. Έτσι απλά. Τον Nero .

          Μην το βλέπετε έτσι γλυκούλι. Είναι ένα τέρας . Ο μαύρος σίφουνας ! Στο πέρασμά του γίνεται χαμός ! Τα πατάκια της φωτογραφίας τα έφαγε . Μην δει ωραία γλάστρα με όμορφα φρεσκοφυτεμένα λουλούδια, αμέσως να την διαλύσει . Σαν να τις ζηλεύει . Όλα τα τρώει ο μπουνταλάς. Μέχρι ένα παγκάκι έφαγε. Τώρα προσπαθεί να φάει το σπίτι του. Καμιά ώρα θα φάει και εμάς ο φαταούλας  ...

    

Πάνε και η σίτες

           Είναι πολύ παιχνιδιάρης. Η μεγάλη του αδυναμία όμως είναι ο μικρός. Τον πηγαίνουμε στην θάλασσα και του πετάει στο νερό μπαλάκια και του τα ξαναφέρνει. Ταιριάξανε οι δυο τους. . Κύλισε ο τέντζερης ........

           Εγώ πάλι απολαμβάνω τις βόλτες μας στην θάλασσα κάθε πρωί, όταν τα παιδιά πάνε σχολείο. Έχει μια γαλήνη αυτή η ώρα . Εκείνες τις στιγμές έχω πάρει τις πιο σωστές αποφάσεις.

                      Του τραγουδάμε και τον αράπη που του ταιριάζει κουτί .......

             Αυτός ο μαύρος εδώ κα πέντε μήνες μας έδωσε μεγάλη χαρά. Σαν να συμπληρώθηκε το κομμάτι από το παζλ που έλειπε από την οικογένειά μας . Τα σκυλιά σου δίνουν την πίστη και την αφοσίωσή τους ανιδιοτελώς. Ένα πιάτο φαγητό και ένα χάδι, τους είναι αρκετά για να τα κάνει ευτυχισμένα. Έχουν βρει το νόημα της ζωής , κάτι που εμείς οι άνθρωποι ακόμη το αναζητάμε αλλού.
                          Ποιος ξέρει, ίσως τα ζώα να είναι πιο σοφά από εμάς.............

            Η ώρα πέρασε και πρέπει να φύγουμε για την βόλτα μας.  Ο καιρός υπέροχα φθινοπωρινός σήμερα. Προβλέπεται ένα χουχουλιάρικο Σαββατοκύριακο. Ευκαιρία για καμιά ταινία αγκαλιά με κουβερτούλα..............
                                                    Καλή σας μέρα lolipops :)))))

Ποτέ την Κυριακή....

     
            Δεν ξέρω πως το αισθάνεστε εσείς, αλλά προσωπικά τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι ο χρόνος τρέχει με ταχύτητα φωτός . Ξημερώνει η Δευτέρα και λέω, " Χριστέ μου δεν την βγάζω την εβδομάδα, δεν ξεκουράστηκα αρκετά ". Ξαφνικά ξημερώνει η Παρασκευή και τότε αναρωτιέμαι: "Τι έγινε ρε παιδιά; Πότε έφτασε κιόλας; Που πήγε η υπόλοιπη εβδομάδα; Ένας καθημερινός αγώνας, ένα μακροβούτι από υποχρεώσεις, εκκρεμότητες, τρέξιμο,δουλειές . Αχ αυτές οι δουλειές που δεν τελειώνουν ΠΟΤΕ !
              Τα Σαββατοκύριακα προσπαθούμε να κατεβάσουμε τους διακόπτες, να χαρούμε τη φαμίλια μας, να χτίσουμε αναμνήσεις. Ότι και να έχουμε να κάνουμε, σταματάει το Σάββατο το απόγευμα και δεν κάνουμε απολύτως τίποτα τις Κυριακές. Είναι κανόνας απαράβατος στο σπιτικό αυτό . Ποτέ την Κυριακή !

               Όσοι διαβάζετε τις αναρτήσεις μου όλο αυτό τον καιρό, θα έχετε σίγουρα καταλάβει το πόσο πολύ μας αρέσουν οι εκδρομές και οι εξορμήσεις . Παλαιότερα, κάθε Κυριακή πηγαίναμε εκδρομή και μετά καταλήγαμε σε κάποιο ταβερνάκι μαζί με φίλους και τα παιδιά τους. Για μια και μοναδική μέρα οι μαμάδες παίρναμε ρεπό από την κουζίνα (λέμε τώρα) και απολαμβάναμε την Κυριακή μας. Μπορεί τα πρωινά να φτιάχνουμε αβγόφετες και pancakes, μπορεί αργά το απόγευμα να φτιάχνουμε τυρόπιτες και κέικ για να έχουν κολατσιό στο σχολείο τα παιδιά αλλά τουλάχιστον το μεσημέρι τρώγαμε έξω.

             Δυστυχώς όμως , αυτή η άτιμη οικονομική κρίση δεν μας το επιτρέπει πια. Στην αρχή μπορούσαμε να το κάνουμε 2 Κυριακές τον μήνα, αργότερα μία και τώρα.... Η προηγούμενη Κυριακή που μας πέρασε ήταν απ΄αυτές τις δύσκολες. Μαγείρεψα και θα μέναμε μέσα. Θα ήταν η τρίτη Κυριακή στην σειρά. Δεν βοηθούσε κι αυτή η λιακάδα για να μείνουμε μέσα και να χουχουλιάσουμε. Κάποια στιγμή, αρχειοθετώντας στον υπολογιστή κάποιες φωτογραφίες, έπεσα πάνω σε αυτές από αυτήν εδώ  την εξόρμηση. Βέβαια πως δεν το είχαμε σκεφτεί νωρίτερα; Η λύση ήταν μία. Πικ νικ!

           Με το που ανακοινώσαμε στα πιτσιρίκια άρχισαν να χοροπηδούν και να ουρλιάζουν από χαρά . Είναι αυτές οι στιγμές που τα παιδιά σου διδάσκουν πως στα πιο ταπεινά πράγματα κρύβεται όλου του κόσμου η ευτυχία....

            Αναζητήσαμε ένα μέρος που να μας κάνει να αισθανθούμε λίγο άρωμα φθινοπώρου και σε 20 λεπτάκια περίπου ήμασταν εκεί. Σ' ένα τοπίο παραμυθένιο , γεμάτο πλατάνια και πορτοκαλιές και γύρω μας ένα μικρό ποταμάκι. Μέσα σε λίγα λεπτά, βρισκόμασταν στην καρδιά του φθινοπώρου.Την άνοιξη αν δεν την βρεις την φτιάχνεις . Το ίδιο και το φθινόπωρο. Μέσα σε λίγα λεπτά είχαμε αλλάξει εποχή και νιώθαμε ευτυχισμένοι !

               Στρώσαμε το καρό μας τραπεζομάντιλο που επιβάλλεται σε ένα πικ -νικ και απολαύσαμε το ωραιότερο μεσημεριανό που είχαμε γευτεί ποτέ. Εμείς και ο σκύλος μας ....

                   Σε όσα καλά εστιατόρια κι αν έχουμε φάει, αυτό μας φάνηκε το ομορφότερο.Το πιο ακριβό.....

                     Δεν ξέρω αν οι φωτογραφίες μπορούν έστω και λίγο να αποτυπώσουν την ομορφιά του τοπίου. Το συναίσθημα που νιώσαμε  την ώρα που τρώγαμε και δίπλα μας περνούσε ένα κοπάδι με πρόβατα

         Τα παιδάκια μας ευχαριστήθηκαν τόσο πολύ που ενώ ακόμη τρώγαμε μας ρωτούσαν πότε θα το  ξανακάνουμε. Τους υποσχεθήκαμε να το κάνουμε πιο συχνά.

               Ύστερα πήγαμε για καφεδάκι σ' ένα διπλανό χωριουδάκι. Άλλο ονειρεμένο μέρος εκεί....

Αυτό βλέπαμε από το παράθυρο

           Μπήκε ο Νοέμβρης, ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου. Ο καιρός  βοηθάει ακόμα για τέτοιες εξορμήσεις. Ακόμα όμως και αν βρέχει κάποια μέρα, υπάρχει και αυτή εδώ η λύση...

αρκεί να υπάρχει μια καλή παρέα και διάθεση.

              Κάπως έτσι εμείς αποχαιρετίσαμε το τελευταίο Σ/Κ του Οκτώβρη . Καμιά οικονομική κρίση δεν μπορεί να μας αγγίξει όταν είμαστε καλά και όλοι μαζί. Γιατί εκεί στα απλά και στα όμορφα  ανακαλύπτουμε συνεχώς  την κρυμένη  ευτυχία..............


                                               Καλό μήνα :)))