Ποτέ την Κυριακή....

     
            Δεν ξέρω πως το αισθάνεστε εσείς, αλλά προσωπικά τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι ο χρόνος τρέχει με ταχύτητα φωτός . Ξημερώνει η Δευτέρα και λέω, " Χριστέ μου δεν την βγάζω την εβδομάδα, δεν ξεκουράστηκα αρκετά ". Ξαφνικά ξημερώνει η Παρασκευή και τότε αναρωτιέμαι: "Τι έγινε ρε παιδιά; Πότε έφτασε κιόλας; Που πήγε η υπόλοιπη εβδομάδα; Ένας καθημερινός αγώνας, ένα μακροβούτι από υποχρεώσεις, εκκρεμότητες, τρέξιμο,δουλειές . Αχ αυτές οι δουλειές που δεν τελειώνουν ΠΟΤΕ !
              Τα Σαββατοκύριακα προσπαθούμε να κατεβάσουμε τους διακόπτες, να χαρούμε τη φαμίλια μας, να χτίσουμε αναμνήσεις. Ότι και να έχουμε να κάνουμε, σταματάει το Σάββατο το απόγευμα και δεν κάνουμε απολύτως τίποτα τις Κυριακές. Είναι κανόνας απαράβατος στο σπιτικό αυτό . Ποτέ την Κυριακή !

               Όσοι διαβάζετε τις αναρτήσεις μου όλο αυτό τον καιρό, θα έχετε σίγουρα καταλάβει το πόσο πολύ μας αρέσουν οι εκδρομές και οι εξορμήσεις . Παλαιότερα, κάθε Κυριακή πηγαίναμε εκδρομή και μετά καταλήγαμε σε κάποιο ταβερνάκι μαζί με φίλους και τα παιδιά τους. Για μια και μοναδική μέρα οι μαμάδες παίρναμε ρεπό από την κουζίνα (λέμε τώρα) και απολαμβάναμε την Κυριακή μας. Μπορεί τα πρωινά να φτιάχνουμε αβγόφετες και pancakes, μπορεί αργά το απόγευμα να φτιάχνουμε τυρόπιτες και κέικ για να έχουν κολατσιό στο σχολείο τα παιδιά αλλά τουλάχιστον το μεσημέρι τρώγαμε έξω.

             Δυστυχώς όμως , αυτή η άτιμη οικονομική κρίση δεν μας το επιτρέπει πια. Στην αρχή μπορούσαμε να το κάνουμε 2 Κυριακές τον μήνα, αργότερα μία και τώρα.... Η προηγούμενη Κυριακή που μας πέρασε ήταν απ΄αυτές τις δύσκολες. Μαγείρεψα και θα μέναμε μέσα. Θα ήταν η τρίτη Κυριακή στην σειρά. Δεν βοηθούσε κι αυτή η λιακάδα για να μείνουμε μέσα και να χουχουλιάσουμε. Κάποια στιγμή, αρχειοθετώντας στον υπολογιστή κάποιες φωτογραφίες, έπεσα πάνω σε αυτές από αυτήν εδώ  την εξόρμηση. Βέβαια πως δεν το είχαμε σκεφτεί νωρίτερα; Η λύση ήταν μία. Πικ νικ!

           Με το που ανακοινώσαμε στα πιτσιρίκια άρχισαν να χοροπηδούν και να ουρλιάζουν από χαρά . Είναι αυτές οι στιγμές που τα παιδιά σου διδάσκουν πως στα πιο ταπεινά πράγματα κρύβεται όλου του κόσμου η ευτυχία....

            Αναζητήσαμε ένα μέρος που να μας κάνει να αισθανθούμε λίγο άρωμα φθινοπώρου και σε 20 λεπτάκια περίπου ήμασταν εκεί. Σ' ένα τοπίο παραμυθένιο , γεμάτο πλατάνια και πορτοκαλιές και γύρω μας ένα μικρό ποταμάκι. Μέσα σε λίγα λεπτά, βρισκόμασταν στην καρδιά του φθινοπώρου.Την άνοιξη αν δεν την βρεις την φτιάχνεις . Το ίδιο και το φθινόπωρο. Μέσα σε λίγα λεπτά είχαμε αλλάξει εποχή και νιώθαμε ευτυχισμένοι !

               Στρώσαμε το καρό μας τραπεζομάντιλο που επιβάλλεται σε ένα πικ -νικ και απολαύσαμε το ωραιότερο μεσημεριανό που είχαμε γευτεί ποτέ. Εμείς και ο σκύλος μας ....

                   Σε όσα καλά εστιατόρια κι αν έχουμε φάει, αυτό μας φάνηκε το ομορφότερο.Το πιο ακριβό.....

                     Δεν ξέρω αν οι φωτογραφίες μπορούν έστω και λίγο να αποτυπώσουν την ομορφιά του τοπίου. Το συναίσθημα που νιώσαμε  την ώρα που τρώγαμε και δίπλα μας περνούσε ένα κοπάδι με πρόβατα

         Τα παιδάκια μας ευχαριστήθηκαν τόσο πολύ που ενώ ακόμη τρώγαμε μας ρωτούσαν πότε θα το  ξανακάνουμε. Τους υποσχεθήκαμε να το κάνουμε πιο συχνά.

               Ύστερα πήγαμε για καφεδάκι σ' ένα διπλανό χωριουδάκι. Άλλο ονειρεμένο μέρος εκεί....

Αυτό βλέπαμε από το παράθυρο

           Μπήκε ο Νοέμβρης, ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου. Ο καιρός  βοηθάει ακόμα για τέτοιες εξορμήσεις. Ακόμα όμως και αν βρέχει κάποια μέρα, υπάρχει και αυτή εδώ η λύση...

αρκεί να υπάρχει μια καλή παρέα και διάθεση.

              Κάπως έτσι εμείς αποχαιρετίσαμε το τελευταίο Σ/Κ του Οκτώβρη . Καμιά οικονομική κρίση δεν μπορεί να μας αγγίξει όταν είμαστε καλά και όλοι μαζί. Γιατί εκεί στα απλά και στα όμορφα  ανακαλύπτουμε συνεχώς  την κρυμένη  ευτυχία..............


                                               Καλό μήνα :)))