Ευχαριστώ που ξύπνησα.....

               Πάει αρκετός καιρός από την τελευταία μου ανάρτηση. Μετά από το καθημερινό γράψιμο με το Ημερολόγιο Της Αγάπης ήθελα να απέχω εντελώς από τον blogger . Έχουμε μια εβδομάδα ακριβώς που γυρίσαμε από τις διακοπές μας και δεν μπορώ να πω πως έχουμε προσαρμοστεί ιδιαίτερα. Σήμερα πρέπει να το πάρω απόφαση και να ξεστολίσω επιτέλους το σπίτι παρότι τα παιδιά δεν θέλουν με τίποτα. Μάλιστα ο Μάριος μου είπε να το κρατήσουμε το δέντρο μας και να το στολίζουμε ανάλογα με την εποχή όπως και στο " Ένα ελατάκι για τον Τάκη ".

               Τα φετινά Χριστούγεννα τα περιμέναμε με απίστευτη ανυπομονησία και τα ζήσαμε στο έπακρο. Μην περιμένετε να σας περιγράψω κάτι που να μοιάζει με διαφήμιση της Coca Cola. Μια και ο καιρός ήταν πολύ βροχερός, μείναμε πολύ στο σπίτι και ξεκουραστήκαμε. Είδαμε αμέτρητες χριστουγεννιάτικες  και όχι μόνο ταινίες, παίξαμε χαρτιά, πειραματιστήκαμε με συνταγές και κοιμηθήκαμε 15ωρα. Αυτό ήταν το καλύτερο κομμάτι αφού ξυπνούσαμε στη 01:00 με το ζόρι και το μεσημεράκι μπορεί να ρίχναμε πάλι έναν υπνάκο. Για 2 εβδομάδες κατεβάσαμε ρολά .

               Το πιο δύσκολο κομμάτι όπως πάντα ήταν ο αποχαιρετισμός από τον παππού και την γιαγιά. Την ώρα που απομακρύνονταν το αυτοκίνητό μας και τους βλέπαμε να κλαίνε σαν μωρά και να μας αποχαιρετούν ήταν μαχαιριά στην καρδιά. Με στοιχειώνει πάντα αυτή η εικόνα όταν την σκέφτομαι.......

              Στην επιστροφή μας μείναμε και 2 μέρες στην Αθήνα και η πρώτη βόλτα που κάναμε για να καλωσορίσουμε τον νέο χρόνο ήταν που allou ;;;;;

                  Εκεί στο λούνα παρκ ευχήθηκα να είναι έτσι 'ολη η χρονιά μας. Ανέμελη και χαρούμενη. Ένα λούνα πάρκ ! Το ίδιο βράδυ συνεχίσαμε στο σπίτι, με μια γιορτή με αγαπημένους φίλους και συγγενείς και πολλά επιτραπέζια. Περάσαμε τόσο όμορφα που γύριζα πολύ στεναχωρημένη πίσω. Στο πλοίο κλείστηκα στην καμπίνα από νωρίς και δεν είχα καμιά διάθεση να βγω έξω στο σαλόνι . Κάθε φορά μου φαίνεται και πιο δύσκολο. Μας αποζημίωσε όμως το πρωί η ωραιότερη ανατολή στο λιμάνι της Σούδας ....

              Θυμήθηκα μια φράση που είχα διαβάσει πριν αρκετό καιρό : Όσο μπορείς και βλέπεις τον ήλιο να δύει και να  ανατέλλει .... μην φοβάσαι τίποτα... Όλα γίνονται !!!  

              Πλέον έχω γυρίσει στην ρουτίνα μου και παρόλο το τρέξιμο που έχω, προσπαθώ να ανακαλύπτω μικρές στιγμές καθημερινής μαγείας . Αυτός είναι και ο μοναδικός στόχος που έβαλα για τη νέα αυτή χρονιά. Να βγαίνω από το καβούκι μου περισσότερο και να απολαμβάνω το δώρο που λέγεται ζωή. Τώρα ειδικά που έχει αλκυονίδες μέρες λατρεύω τις πρωινές βόλτες και το παιχνίδι με τον Nero ....

              Ανακάλυψα ότι μου αρέσει πολύ να παρατηρώ και να φωτογραφίζω την νεκρή φύση και τα γυμνά δέντρασαν να τα βλέπω για πρώτη φορά.....

           Παρατήρησα τα πρώτα δειλά σημάδια της Άνοιξης. Οι μέρες έχουν αρχίσει να μεγαλώνουν και η φύση σιγά σιγά ξυπνάει . Έρχεται ......

                   Η λεμονιά μας άνθισε για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που την περίμενα και τα πρώτα τριαντάφυλλα εμφανίστηκαν στον κήπο μας .......

                 Τα μεσημέρια μαζί με τον Άγγελο κάνουμε υπέροχες βόλτες. Μόνο εμείς οι δυο και η θάλασσα . Εκεί κάνουμε τις πιο όμορφες συζητήσεις . Ίσως και να είναι η ωραιότερη στιγμή της μέρας. Τα βράδια στο κρεβάτι μου αποκοιμιέμαι με την τρυφερή εικόνα από αυτές τις βόλτες .....

                  Στην τελευταία μας βόλτα ζήλεψα αυτή την όμορφη οικογένεια που απολάμβανε την  χειμωνιάτικη λιακάδα .......

                Εύχομαι να είναι μια ήρεμη χρονιά το 2014 γεμάτη όμορφες στιγμές και ευχάριστες εκπλήξεις.

                  Να ξυπνάω το πρωί και να λέω ευχαριστώ .......
                           Ευχαριστώ που ξύπνησα .....
              Ως το βράδυ, έχω να ζήσω μια ζωή που μετράει σαν αιώνας .....


                            ΑΛΚΥΟΝΗ  ΠΑΠΑΔΑΚΗ            
                                                 

                                       Το ίδιο εύχομαι και για εσάς αγαπημένοι μου....
                                                       Καλή Χρονιά lolipops