Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Ο μαύρος

             Όταν χάσαμε την Ίρμα  μου πήρε πάρα πολύ καιρό να το συνηθίσω. Δεν είχα ποτέ δικό μου κάποιο άλλο ζώο και η απώλεια αυτή με ταρακούνησε. Από όλους στην οικογένεια εμένα μου πήρε τον περισσότερο καιρό να το ξεπεράσω. Με είχαν πάρει στο ψιλό όλοι, ακόμη και ο μικρός μας Άγγελος που μου έλεγε : " αμάν βρε μαμά πως κάνεις έτσι ; Δεν θυμάσαι που σου λέρωνε και φώναζες ; " Πως δεν το θυμόμουν. Θυμόμουν και το πόσο μεγάλη δέσμευση ήταν, το ότι με πήγαινε βόλτα και δεν την πήγαινα εγώ πια . Θυμόμουν ότι μια μέρα τινάχτηκε τόσο απότομα όταν είδε ένα αρσενικό σκυλί στο απέναντι πεζοδρόμιο, που έμεινα στο κρεβάτι μια εβδομάδα με την μέση μου. Την είχα αναλάβει σχεδόν εξολοκλήρου μέχρι εκείνη την μέρα που ταβλιάστηκα στο κρεβάτι και μετά την ανέλαβε ο άντρας μου.

          Ήμουν κάθετη λοιπόν . Πάει και τελείωσε. Σκύλο δεν θα ξαναπαίρναμε. Μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά και  να μπορούν να μας βοηθούν δεν υπήρχε καμιά περίπτωση. Καμία . Τελεία και Παύλα !!!
Κατά καιρούς πολλοί γνωστοί προσπάθησαν να μας πλασάρουν διάφορα σκυλάκια. Δεν υπήρχε περίπτωση. Ούτε μια στο εκατομμύριο.

         Ένα ωραίο απόγευμα, κάπου στις αρχές Ιουλίου μετά από μια περίεργη συνωμοσία μεταξύ των αρσενικών του σπιτιού,  μου έφεραν αυτήν εδώ την φάτσα !




     Ένα καθαρόαιμο λαμπραντόρ μόλις 40 ημερών που χάρισε στον άντρα μου ένας φίλος του από την δουλειά και ότι και να σας πω είναι πολύ μικρό μπροστά σε αυτό που ένιωσα. Πως να το περιγράψω...... Ήταν κεραυνοβόλος ο έρωτας ! Δεν σκέφτηκα ούτε λεπτό να μην τον κρατήσουμε. Με το που τον πήρα στα χέρια μου ήμουν εγώ αυτή που τώρα παρακαλούσα να το κρατήσουμε.

         Το πρώτο βράδυ έκλαιγε πολύ και ζητούσε όπως ήταν φυσιολογικό την μαμά του η οποία αρρώστησε και δεν μπορούσε να φροντίσει τα μικρά της. Ξενύχτησα εκεί δίπλα μαζί του προσπαθώντας να τον ηρεμήσω. Ζήτημα αν κοιμήθηκα 1 ώρα. Τον χάιδευα, του μιλούσα ήρεμα και τον ακούμπησα στο στήθος μου για να ακούει τους χτύπους της καρδιάς μου και να ηρεμεί. Όπως ακριβώς τότε και με τα άλλα δυο αγόρια μου.

           Έγινε κατευθείαν αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειάς μας. Όπου κι αν πηγαίναμε , ο σκύλος μαζί μας.  Σε άγονους προορισμούς, σε κάμπινκ, σε βουνά, στα πικ -νικ .... παντού. Τον ονομάσαμε Nero (μαύρο ) στα Ιταλικά.


           Έχει πολύ μεγάλο σουξέ, ειδικά στις γυναίκες. Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να τον βγάλουμε Ρουβά...

       
            Τα παιδιά μας τον ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ! Δεν μπορούμε να μαλώσουμε τον κύριο Nero και πέφτουν να μας φάνε. " Μην του ξαναφωνάξεις γιατί δεν θα σε αγαπάω άλλο " μου λένε. Στην ερώτηση που τους κάνουν για το ποιον αγαπάνε πιο πολύ απαντουν : Τον Nero. Έτσι απλά. Τον Nero .



          Μην το βλέπετε έτσι γλυκούλι. Είναι ένα τέρας . Ο μαύρος σίφουνας ! Στο πέρασμά του γίνεται χαμός ! Τα πατάκια της φωτογραφίας τα έφαγε . Μην δει ωραία γλάστρα με όμορφα φρεσκοφυτεμένα λουλούδια, αμέσως να την διαλύσει . Σαν να τις ζηλεύει . Όλα τα τρώει ο μπουνταλάς. Μέχρι ένα παγκάκι έφαγε. Τώρα προσπαθεί να φάει το σπίτι του. Καμιά ώρα θα φάει και εμάς ο φαταούλας  ...

    
Πάνε και η σίτες
           Είναι πολύ παιχνιδιάρης. Η μεγάλη του αδυναμία όμως είναι ο μικρός. Τον πηγαίνουμε στην θάλασσα και του πετάει στο νερό μπαλάκια και του τα ξαναφέρνει. Ταιριάξανε οι δυο τους. . Κύλισε ο τέντζερης ........



           Εγώ πάλι απολαμβάνω τις βόλτες μας στην θάλασσα κάθε πρωί, όταν τα παιδιά πάνε σχολείο. Έχει μια γαλήνη αυτή η ώρα . Εκείνες τις στιγμές έχω πάρει τις πιο σωστές αποφάσεις.



                      Του τραγουδάμε και τον αράπη που του ταιριάζει κουτί .......



             Αυτός ο μαύρος εδώ κα πέντε μήνες μας έδωσε μεγάλη χαρά. Σαν να συμπληρώθηκε το κομμάτι από το παζλ που έλειπε από την οικογένειά μας . Τα σκυλιά σου δίνουν την πίστη και την αφοσίωσή τους ανιδιοτελώς. Ένα πιάτο φαγητό και ένα χάδι, τους είναι αρκετά για να τα κάνει ευτυχισμένα. Έχουν βρει το νόημα της ζωής , κάτι που εμείς οι άνθρωποι ακόμη το αναζητάμε αλλού.
                          Ποιος ξέρει, ίσως τα ζώα να είναι πιο σοφά από εμάς.............

            Η ώρα πέρασε και πρέπει να φύγουμε για την βόλτα μας.  Ο καιρός υπέροχα φθινοπωρινός σήμερα. Προβλέπεται ένα χουχουλιάρικο Σαββατοκύριακο. Ευκαιρία για καμιά ταινία αγκαλιά με κουβερτούλα..............
                                                    Καλή σας μέρα lolipops :)))))

12 σχόλια:

  1. καλημέρα Γιώτα μου!! Υπέροχος ο Nero σας..Αγαπώ τα σκυλιά..και τα λαμπραντορ είναι πιστά και παιχνιδιάρικα.. οτι πρεπει για φθινοπωρινά χουχουλιάσματα και πολλές βόλτες..χαχα.. πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ τώρα τι να πω για αυτή τη λατρεμένη φάτσα!!!! Να σας ζήσει! Να περάσετε χρόνια πολλά μαζί.Πολλά κι υπέροχα.Είναι απίθανος φάτσας.Απίθανος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι φατσούλα!! Και πόσο συγκινητικό αυτό που έκανες για να το ηρεμήσεις.. μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πως ν´αντισταθεις σ´αυτη τη φατσουλα! Κουκλος το νεο μελος της οικογενειας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είμαστε πολυ τυχεροί πιστεύω όταν ο θεός μας στέλνει τέτοια δώρα,με όποιο κόστος θα κερδίσει η αγαπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γλυκύτατος και τυχερός που θα τον φροντίζεται και θα τον αγαπάτε!
    Δεν υπάρχει καλύτερη παρέα και για τα παιδιά!
    ΑΦιλάκια και στα πέντε σας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μα τι φατσάκι όμορφο !! Μέλος της οικόγενειας και ο καλύτερος φίλος για τα παιδιά ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα Γιώτα :) Λατρεύω και εγώ τα σκυλάκια και ειδικά τα κουταβάκια. Όταν όμως χάσαμε (πάνω στη γέννα) το πρώτο μας σκυλάκι (είχε μεγαλώσει πλέον), έφαγα τόση μα τόση μεγάλη στενοχώρια (ακόμη το θυμάμαι) που είπα δε θα ξαναδεθώ πλέον με σκυλί. Μετά πήραμε άλλα 2 τα οποία εξαφανίστηκαν μετά από κάτι μήνες. Πλέον τίποτα.
    Τα σκυλάκια είναι αξιολάτρευτα πλάσματα. Και έχεις δίκιο. Λίγο φαγητό και λίγο χάδι και τα κάνεις υπερευτυχισμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. πώς τα φέρνει η ζωή... άλλα λες, άλλα γίνονται..
    να τα περνάτεκαλά..με τον μαύρο σας... εμείς είχαμε τον αράπη (γάτα στην αυλή μας.. )...
    άλλη ιστορία..
    γεια σου καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γιωτάκι τι φατσόνι είναι αυτό γλυκό?????
    Μα γίνεται να μην την αγαπήσεις αυτή τη φαταούλικη και αλανιάρα, πονηρή και ζαβολιάρα φάτσα????
    Άκου Ρουβά να βγάλεις το σκύλο! Ας τον έβγαζες Μπάρκουλη:)
    Λατρεύω τα σκυλιά και αν είχα σπίτι με κήπο θα είχαμε σίγουρα. Τα παιδιά μου θέλουν σαν τρελά αλλά στο μικρό μας διαμέρισμα 72 τμ το θεωρώ αμαρτία να κλείσω ένα ζωντανό.
    Δεν θυμάμαι αν σου έχω ξαναπεί πως ο δικός μου σκύλος ο Rasty, πέθανε απο γηρατειά τη μέρα που παντρευόμουν! Τι να σου λέω τώρα....
    Σε νιώθω απόλυτα λοιπόν. το δέσιμο είναι τεράστιο. Το συγκρίνω με την αγάπη που έχουμε για την οικογένειά μας. Σε καταλαβαίνουν από τη γωνία του τετραγώνου όταν έρχεσαι, ξέρουν τον ήχο του αυτοκινήτου σου, ξέρουν πότε δεν είσαι καλά, πότε είσαι κεφάτος. Σαν άνθρωποι ακριβώς και καλύτερα βέβαια γιατί αυτά δεν ζητάνε τίποτα πίσω. Απλή, ανιδιοτελής αγάπη.
    Να τον χαίρεστε το Nero the Cretan!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα Γιώτα :) Σε κάλεσα σε ένα παιχνιδάκι με μία ερώτηση πρόκληση ;)
    Δες εδώ: http://www.mylovablebaby.com/2013/11/blog-post_22.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπορεί να είναι σκανταλιάρης αλλά είναι ενα κουκλί!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή