Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018

ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ Η COCA COLA

                
             Είναι ένα από τα πιο κρύα πρωινά του Δεκεμβρίου 6 μόλις ημέρες πριν από την γέννηση του Χριστούλη. Έβρεχε κι έριχνε κεραυνούς όλη νύχτα. Ο καιρός όπως καταλαβαίνεις είναι απόλυτα ταιριαστός στο κλιμα των ημερών που διανύουμε τουλάχιστον για τα Χανιά που το να χιονίσει τα Χριστούγεννα φαντάζει εξαιρετικά σπάνιο. Το σπίτι μας όμως είναι ζεστό και ο χριστουγενιάτικος στολισμός το ζεσταίνει ακόμη περισσότερο. Τα λαμπάκια στο δέντρο αναβοσβήνουν και αρνούμαι να τα σβήσω μιας κι έξω είναι σαν βράδυ. Τα παιδιά λείπουν στο σχολείο και παίζει απαλή μουσική στο youtube . Άναψα και αρωματικά κεριά με άρωμα μήλο- κανέλα, άναψα και τον Η/Υ και αυτή την στιγμή γράφω αυτό που διαβάζεις τώρα. Δίπλα μου αχνίζει μια κούπα τσάι με μέλι και στο πιατάκι ένα μισοδαγκωμένο πεντανόστιμο carrot cake που έφτιαξε ο άντρας μου προχθές. Είναι άλλο ένα ευτυχισμένο πρωινό, άλλη μια ευλογημένη ημέρα που ξημέρωσε και είμαστε όλοι καλά. Άλλο ένα πρωινό ρουτινιάρικο που με κάνει να νιώθω απίστευτη ασφάλεια κι αν είναι κάτι που εκτίμησα μέσα από την δύσκολη περιπέτεια που πέρασα με την υγεία μου ήταν η μαγεία της ρουτίνας. Το να κυλούν όλα ρολόι. 

          Αν διαβάσες την παραπάνω περιγραφή σίγουρα σκέφτηκες πως είναι ένα ευτυχισμένο πρωί, πως η μέρα μου ξεκίνησε υπέροχα και πιθανότα από μέσα σου να είπες"Ασε μας κουκλίτσα μου" . Ίσως να έπαιρνες όμως πίσω αυτό που σκέφτηκες για εμένα αν  σου έλεγα πως  αυτό που σου περιέγραψα ήταν η μισή αλήθεια. Γιατί αν σου κάνω ένα rewind απο το πρωινό μας ξύπνημα θα καταλάβεις ακριβώς τι εννοώ...



         Το πρωί λοιπόν σηκωθήκαμε αργοπορημένοι και τρέχαμε πανικόβλητοι. Δεν είπαμε ούτε καλημέρα μιας και δεν περνάμε και την καλύτερη μας φάση τον τελευταίο καιρό. Ο μεγάλος μου έφηβος γιος ( ανάθεμά την για εφηβεία ) δεν ξύπναγε με τίποτα και δεν έλεγε να σηκωθεί. Χθες το βράδυ κοιμήθηκε μετά τα μεσάνυχτα μιας και έλεγε πως μόνο οι μπούληδες κοιμούνται νωρίς. Έτσι λοιπόν καταλήξαμε σήμερα να ισχυρίζεται πως είναι άρρωστος, ούρλιαζε επειδή δεν τον πίστευα, η ώρα περνούσε και με άγχωνε όλο και περισσότερο, αυτός συνέχιζε την άρνηση που συνοδευόταν από κοσμητικά επίθετα στο πρόσωπό μου και ύστερα άρχισα κι εγώ τις φωνές και τα κοσμητικά επίθετα προς το δικό του πρόσωπο. Τον έστειλα στο σχολείο κακήν κακώς και το μικρό μας κοιτούσε έντρομο. Αφού έφυγαν οι (τύραννοι) και ησύχασε η πλάση κάθισα στον καναπέ μου με ένα ποτήρι νερό, έπιασα το κινητό μου μηχανικά και άρχισα να σερφάρω στο instagram για να ξεχαστώ. Σερφάροντας με έπιασε μεγαλύτερη μελαγχολία αφού έβλεπα μόνο όμορφες αναρτήσεις πασπαλισμένες με χρυσόσκονη και ευτυχία. Έκλεισα με παράπονο το instagram και πάνω που αναρωτιόμουν στο γιατί να μην είμαστε κι εμείς όπως οι άλλες οικογένειες κοιτώντας στα mail μου έπεσα πάνω σε αυτό της  AspaOnline που σαν να ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή. Σας το μεταφέρω:
Μην παρασύρεστε από το Pinterest. Μην παρασύρεστε από το Facebook. Μην παρασύρεστε από τα posts των άλλων bloggers. Μη νοιάζεστε τι κάνουν οι άλλοι και μη βιάζεστε να ζηλέψετε την τέλεια ζωή τους. Η τέλεια ζωή δεν υπάρχει. Κάντε αυτό που θα γεμίσει τη δική σας την ψυχή και μη νοιάζεστε τι κάνουν οι άλλοι. Το μεγαλύτερο like δεν είναι αυτό που θα πάρετε στο Facebook. Είναι αυτό που θα πάρετε από τους αγαπημένους σας και ας μην το μάθει κανείς άλλος.
Αν ποτέ αισθανθείτε πιεσμένοι και στρεσαρισμένοι, κάντε αυτό: Βγείτε στο μπαλκόνι, κλείστε τη μπαλκονόπορτα πίσω σας και δείτε την οικογένεια και το σπίτι σας από απόσταση. Δείτε τα παιδιά σας να παίζουν δίπλα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Δείτε τα όλα από μακριά, σαν παρατηρητές όπως τα έβλεπε ο Σκρουτζ στη Χριστουγεννιάτικη ιστορία. Εισπνεύστε και εκπνεύστε. Με κάθε εισπνοή νιώστε ευγνωμοσύνη και αγάπη. Με κάθε εκπνοή αφήστε την ένταση να φύγει....΄
Ασπα
                 Ονειρευόμαστε μαγικά Χριστούγεννα όπου έξω θα είναι όλα χιονισμένα, μέσα θα είναι αναμμένο το τζάκι, το σπίτι μας θα είναι υπέροχα στολισμένο, στο δέντρο μας από κάτω θα είναι γεμάτο δώρα και καθώς θα περνάει το φορτηγό της coca cola με τα αμέτρητα λαμπιόνα έξω από την γειτονιά μας, όλη η οικογένεια θα αγκαλιάζεται και θα χαμογελάει τρισευτιχισμένη απαλλαγμένη από προβλήματα. Έτσι η κάθε Γιώτα κάθε φορά που θα ζει άλλο ένα δύσκολο πρωινό ενώ θα πλησιάζουν αυτές οι μαγικές ημέρες, θα την πιάνει η θλίψη που όχι μόνο διαφήμιση coca cola δεν θυμίζουν τα δικά της Χριστούγεννα αλλά ούτε καν το ταπεινό "μπυράλ " σ.σ ( αναψυκτικό κρητικό στο χρώμα της κοκα κολα ). Ξέρεις κάτι ; ΜΗΝ ΜΑΣΑΣ !!! ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΕΙ Η COCA COLA !!! ΓΙΑ ΟΛΑ !!!!
                  Όλοι μας πιεζόμαστε με τις αμέτρητες υποχρεώσεις μας, όλοι μας τσακωνόμαστε αυτες τις ημέρες, όλοι μας έχουμε τα προβλήματά μας αλλά όλοι μας κρυβόμαστε πίσω από το μικρό μας δαχτυλάκι και υποκρινόμαστε τους τρισευτυχισμένους ποστάροντας τις "τέλειες ζωές μας " όπως ακριβώς ξεκίνησα αυτό το post.  Οι περισσότεροι νομίζω δεν το κάνουμε από υποκρισία αλλά γιατί θέλουμε να εστιάσουμε στα όμορφα και μετά να τα μοιραστούμε με άλλους ώστε ίσως να τους παρακινήσουμε κι αυτούς να βγουν από την δική τους μιζέρια.
                 Λέω φέτος να κάνουμε κάτι διαφορετικό. ΠΡΟΚΑΛΩΩΩΩ ( που λέει και μια ψυχή ) να γίνουμε λίγο πιο αληθινοί και να αρχίσουμε να ποστάρουμε αλήθειες και να το διακομωδήσουμε λίγο. Π,χ. μια ιστορία όπως του δικού μας άσχημου πρωινού που σας περιέγραψα πιο πάνω..ή μια πιατέλα καμμένα μελομακάρονα..κάτι..δεν ξέρω ..κάτι που θα χαλάει το παραμύθι και θα βοηθάει να ανακουφιστούμε μεταξύ μας. Την αρχή την έκανα εγώ και θα συνεχίσω στον προσωπικό μου λογαριασμό στο instagram  με το hastag #trueChristmas . Είπαμε..η τέλεια ζωή δεν υπάρχεi ! 
                Έρχονται σε 6 ημέρες αγαπημένοι μου. Ηρεμείστε..δεν είστε μόνοι !
                                              Καλά Χριστούγεννα αγαπημένα μου lolipops
                                                               Γιώτα
             
         

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018

ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΤΗΝ ΦΟΡΑ...

             Ο καρκίνος μπορεί να είναι τρομακτικός στο άκουσμα του, μπορεί να είναι άδικος, μπορεί να είναι σκληρός, αλλά σίγουρα είναι μεγάλος δάσκαλος. Το μεγαλύτερο σχολείο. Το ανώτατο Πανεπιστήμιο ! Ω Ναι ! Σίγουρα ναι !  Μέσα από τον καρκίνο μπορεί να πόνεσα, μπορεί να πληγώθηκα, να τρόμαξα και να φοβήθηκα πολύ,αλλά σίγουρα πήρα και πολλά μαθήματα που θα με συντροφεύουν για μια ζωή. Με αυτά τα μαθήματα πλέον πορεύομαι σε όλες τις καταστάσεις της εκτός καρκίνου (ευτυχώς) καθημερινότητας μου, δύσκολες ή εύκολες. Σε κάθε τι που αντιμετωπίζω, έρχονται στο μυαλό μου οι συμβουλές των γιατρών ή οι συζητήσεις με άλλους ασθενείς κατά την δύσκολη δοκιμασία των χημειοθεραπειών... έρχονται όλα αυτά τα μαθήματα που πήρα και αυτόματα με συνεφέρουν και με προσγειώνουν στην ..ουσία. Στο ΤΩΡΑ .

             Κάθε φορά που έκανα εξετάσεις και τρελαινόμουν από την αγωνία για τα αποτελέσματα και τις συνέπειές τους ρωτούσα τον Σωτήρη (ο φοβερός γιατρός μου ): Aν συμβεί αυτό ; Κι αν πάθω εκείνο ; Κι αν μετά γίνει το άλλο; Κι εκείνος πάντα μα πάντα μου έδινε αυτήν την ίδια απάντηση: Ε Ν Α Β Η Μ Α Τ Η Ν Φ Ο Ρ Α !!! Τότε δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω την σημαντικότητα της φράσης αυτής που ήταν πάντα η απάντηση του στις αγωνίες μου που έτρεχαν με 1000 και τον πίεζα να μου πει κάτι παραπάνω σε περίπτωση που ίσως... όμως τώρα πλέον ξέρω...

             Βρισκόμαστε στα τέλη Νοέμβρη . Στο τέλος ενός φθινοπώρου που εδώ στα Χανιά ακόμη και αυτήν την ώρα που σας γράφω ακούγονται ακόμη που και που τζιτζίκια;;; Αλήθεια σας λέω ! Είναι λοιπόν η πρώτη φορά στα χρονικά από τότε που έκανα παιδιά που δεν έχουμε στολίσει ακόμη και δεν είναι ο λόγος τα γλυκούλικα τζιτζικάκια. Είναι πάντα αυτή η φράση του Σωτήρη που μου έγινε πια στάση ζωής. ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΤΗΝ ΦΟΡΑ. ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΤΗΝ ΦΟΡΑ. ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΤΗΝ ΦΟΡΑ......




             Προχθές ο μικρός μου γιος μιλούσε με τον ξάδελφό του στο τηλέφωνο και του είπε πως θα στολίσουν. Με ρώτησε λοιπόν γιατί δεν στολίζουμε κι εμείς και προσπάθησα να του εξηγήσω και νομίζω πως είμαστε σε καλό δρόμο..Του εξήγησα πως παραδοσιακά στην Ελλάδα στολίζουμε του Αγίου Νικολάου και ξεστολίζουμε των Φώτων. Πως τα Χριστούγεννα είναι μια υπέροχη αισιόδοξη και λαμπερή γιορτή αλλά όπως όλα τα ωραία πράγματα έτσι και τα Χριστούγεννα κρατάνε λίγο. Πως δεν μπορουμε να έχουμε Χριστουγεννιάτικα 3 μήνες. Κάθε πράγμα στον καιρό του. Πως Χριστούγεννα δεν είναι μόνο λαμπάκια και στολισμοί αλλά πολλά παραπάνω. Είναι μια γιορτή αγάπης και συμβολίζουν την ελπίδα μέσα από την γέννηση. Άλλωστε αυτό προσπάθησα να τους περάσω με το δικό μας εναλλακτικό  Christmas advent calendar το δικό μας  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ. τα προηγούμενα χρόνια.

              Βρε παιδιά μου γλυκά, βρε αγάπες μου όμορφες γιατί να βιάζόμαστε;;; Γιατί να τρέχουμε τον χρόνο λες κι από μόνος του δεν τρέχει ήδη αρκετά;;; Πριν αρρωστήσω και πάρω τα μαθήματα μου ήμουν κι εγώ ψυχαναγκαστική όμως όχι πια ! Ας ζήσουμε τις εποχές όπως μας τις φέρνει ο Ύψιστος. Κατανοώ τους καταστηματάρχες που για εμπορικούς λόγους ΠΡΕΠΕΙ να στολίσουν από αρχές Νοεμβρη και σε σπάνιες περιπτώσεις από τέλος Οκτώβρη αλλά εμείς γιατί ;;; Γιατί τόση βιασύνη;;;  Πως άλλωστε θα διδάξουμε στα παιδιά μας την αξία της προσμονής; Την μαγεία της αναμονής;;;  Ας αρχίσουμε να απολαμβάνουμε την μαγεία του τώρα. Την μαγεία της στιγμής. Μα είναι ακόμη Νοέμβριος. Ας ανάψουμε  το τζάκι μας τα βράδια ή κεριά όσοι δεν έχουμε, ας πιούμε ζεστά ροφήματα ας ανοίξουμε τα παράθυρα να μυρίσει η βροχούλα Ας χαλαρώσουμε κι ας απολαυσουμε την κάθε ημέρα κι ας αφήσουμε τον χρόνο να φέρει τον χειμώνα και τα Χριστούγεννα. Ξέρει αυτός πότε. Δεν κατακρίνω όσους στολίσατε ήδη προς Θεού !!! Απλά αυτή είναι η δική μου πια στάση ζωής γιατί πιστεύω πως καπου εκεί στο "τώρα" βρίσκεται η αληθινή ευτυχία...Προς το παρόν θα απολαμβάνω τις βόλτες με τον σκύλο μου έξω στην φθινοπωρινή φύση που πριν γίνει νεκρή λόγω χειμώνα, μας χαρίζει το Κύκνειο Άσμα της !

                                                  Καλημερα φίλοι μου..

                                                           Γιώτα


Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018

Φραγκοσυριανή γλυκιά

                 
                     Το πλοίο για Χανιά έφυγε στην ώρα του. Φτάσαμε μία ωρίτσα νωρίτερα κάτι εντελώς πρωτοφανές για εμένα μιας και συνήθως μπαίνω στο πλοίο την ώρα που ανεβαίνει η μπουκαπόρτα. Παρατηρώ τον εαυτό μου και εκπλήσσομαι καθώς διαπιστώνω το πόσο με έχουν αλλάξει οι δυσκολίες που πέρασα τα τελευταία χρόνια. Την Παρασκευή 7/9/2018 , έκανα την τελευταία μου ακτινοβολία. Ναι ναι, καλά διαβάζετε… μόλις βγήκα από έναν καρκίνο όμως αυτό είναι κάτι για το οποίο ίσως σας μιλήσω σε άλλες αναρτήσεις. Η πρώτη μου ανάρτηση μετά από 2μιση περίπου χρόνια, γράφεται στο σαλόνι ενός πλοίου και θέλω να είναι χαρούμενη και ταξιδιάρικη όπως ακριβώς είμαι εγώ αυτήν την στιγμή που σας γράφω.




                     Ήδη κοντεύουμε να περάσουμε από την Μήλο και η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ και να γράψω μιας και το όλο σκηνικό με έχει συνεπάρει. Τη μία κοιτάζω την θάλασσα και ονειροπολώ ,την άλλη ανεβάζω stories στο instagram και ταυτόχρόνως το μυαλό μου ταξιδεύει σε κάτι πανέμορφα πλακόστρωτα  στενάκια στην Άνω Σύρα… Τι δουλειά έχει τώρα η αρχόντισσα των Κυκλάδων στην κουβέντα μας ;;; Θα σας τα εξηγήσω όλα . Λίγη υπομονή ντε! Να μην κάνω έναν πρόλογο;;;;;
                     Πριν αρκετό καιρό λοιπόν, συμμετείχα σε έναν ινσταγκραμικό διαγωνισμό που είδα στο προφίλ του Βαγγέλη Περρή και αφορούσε ένα ταξίδι στην πανέμορφη ομολογουμένως Σύρο με όοοοοοοοολα τα έξοδα πληρωμένα. Με ψυχολογία όχι και τόσο καλή λόγω της ταλαιπωρίας που είχα βιώσει με την περιπέτεια της υγείας μου, ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν είχα καμιά ελπίδα. Άσε που δεν πολυπίστευα πως είναι δίκαιοι αυτού του είδους οι διαγωνισμοί. Κι όμως……



                      Όταν μου έστειλε προσωπικό μήνυμα ο Βαγγέλης Περρής !!!!! #ουάου #γιεεεεεααααα κλπ. και μου ανακοίνωσε την νίκη μου δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ. Πρώτα μούδιασα (κανένα συναίσθημα ),μετά το αμφισβήτησα (είπα κάποιος με δουλεύει ) , μετά άρχισα να το συνειδητοποιώ (τώρα σοβαρά κέρδισα τέτοιο δώρο);;; ύστερα άρχισα να τσιρίζω από χαρά (Ναιιιιιιιι ΚΕΡΔΙΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ) και μετά άρχισα να κλαίω από ευτυχία μονολογώντας (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !!!! ΑΛΛΑΞΕ Η ΤΥΧΗ ΜΟΥ ).

                Θα ταξιδεύαμε οικογενειακώς την ίδια ακριβώς ημέρα που τελείωνα τις θεραπείες. Ένας σκοτεινός και στενάχωρος κύκλος της ζωής μου έκλεινε με τον πιο υπέροχο τρόπο. Ένιωσα πως το δώρο αυτό μου το έστελνε η ζωή σαν ανταμοιβή για τα δύσκολα που πέρασαν.. Σαν να μου έστελνε το σύμπαν μήνυμα πως όλα μα όλα πια πέρασαν και πως η ζωή μου πια θα είναι όμορφη όπως η πανέμορφη Σύρα και γλυκιά όπως τα λουκούμια της με γεύση τριαντάφυλλο

Γλυκό καλωσόρισμα στο φιλόξενο Γιωσηφάκι 
                          {Σε αυτό το σημείο θέλω να σας πω πως συνεχίζω αυτή την ανάρτηση 29/9 από την βεράντα μου πλέον κι ενώ έχουν μεσολαβήσει τόσες ημέρες εγώ γράφω με τον ίδιο ενθουσιασμό}!
                          Με το που το πλοίο πλησίασε στο λιμάνι της Σύρου ακούγαμε τον κόσμο να βγάζει επιφωνήματα θαυμασμού και να παίρνει τα κινητά του να τραβήξει φωτογραφίες την στολισμένη με φωτάκια Ερμούπολη! Εννοείται πως κι εμείς κάναμε ακριβώς το ίδιο! Γενικά το νησί δεν ενδείκνυται απλά για Instagram αλλά είναι το ίδιο το instagram αυτοπροσώπως! Είναι απίστευτα γραφικό, έχει καταπληκτικές θάλασσες και παραλίες και απίστευτο φαγητό! Όταν όλα αυτά συνδυάζονται και από φιλόξενους ανθρώπους τότε μιλάμε για τζακ ποτ!!!!Και μόνο η κίνηση αυτή από την πλευρά των επιχειρηματιών της τοπικής κοινωνίας δείχνει ξεκάθαρα την γενναιοδωρία αυτού του τόπου!

                Πολλά χρόνια ήθελα να πάω στην Σύρο, συγκεκριμένα από τότε που έβλεπα την Κορομηλά να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια του δημαρχείου στα show της ! Και να που το όνειρό μου γινόταν πραγματικότητα !!!! Συντονιστής – ξεναγός- διεκπεραιωτής- μαέστρος στην απόδρασή μας αυτή, ήταν ο μοναδικός Βαγγέλης Περρής που παρόλο που βρίσκονταν στην Αθήνα είχε την έννοια μας και όλη την ημέρα ήμασταν σε διαρκή επικοινωνία ώστε όλα να δουλέψουν ρολόι και να μην πάει τίποτα στραβά. Ο Βαγγέλης και η Σύρα του με έκαναν να νιώσω τόσο όμορφα και να ξεχάσω ότι άσχημο είχα βιώσει το προηγουμενο διάστημα και είναι και ο λόγος που αποφάσισα να ξαναγράψω στο αραχνιασμένο μου blog .

              Με το που κατεβήκαμε από το πλοίο, σχεδόν μεσάνυχτα, πήγαμε και παραλάβαμε το αυτοκίνητό μας το οποίο ήταν προσφορά του Gaviotis travel όπως και τα 4 εισιτήρια μας με επιστροφή ! Ο προορισμός μας ήταν η Βάρη και το φιλόξενο Γιωσηφάκι ! Πρόκειται για μια  πανέμορφη μικρή ξενοδοχειακή μονάδα μόλις 2 βήματα από την υπέροχη παραλία της Βάρης. Ο Ιωσήφ ο ιδιοκτήτης, μας υποδέχθηκε με ένα πλατύ χαμόγελο και μας καλωσόρισε γλυκά κερνώντας μας τι άλλο; συριανά λουκούμια τριαντάφυλλο και καραμέλες στα παιδιά μας. Είχαμε νιώσει ήδη πως θα περνούσαμε υπέροχα στο Γιωσηφάκι! Το δωμάτιο ήταν ακριβώς αυτό που θέλαμε. Ευρύχωρο, πεντακάθαρο ήσυχο και παραθαλάσσιο με φιλόξενους ιδιοκτήτες ! Όχι πέστε μου τι άλλο να ζητήσει κανείς; Την επόμενη φορά που θα ξαναπάμε στην Σύρο και πάλι αυτή θα είναι η επιλογή μας αδιαμφισβήτητα !!!



                       Απέναντι ακριβώς από το Γιωσηφάκι και κυριολεκτικά πάνω στην ακτή ήρθαμε σε πρώτη επαφή με την απίστευτη κουζίνα της Σύρας ! Ειλικρινά δεν έχω λόγια να σας περιγράψω τις απίστευτες γεύσεις που γευτήκαμε σε αυτό το γραφικό ταβερνάκι που μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις ! Αν ποτέ σας βγάλει ο δρόμος σας προς τα εκεί μην ξεχάσετε να φάτε την παντζαρότουρτα της Ιωάννας, τα αχνιστά μύδια, το καταπληκτικό γεμιστό καλαμάρι , την τέλεια τηγανισμένη αθερίνα και τα πιο νόστιμα κεφτεδάκια του κόσμου χωρίς υπερβολή. Ειλικρινά ο ουρανίσκος μας έκανε πάρτι στο Γιωσηφάκι . Η Λιλίκα και ο άντρας της (σεφ) εκτός από τα υπέροχα μάτια τους, έχουν κι ένα ζεστό αληθινό χαμόγελο, είναι πολύ φιλόξενοι και έχοντας τέτοιους επαγγελματίες ο τουρισμός μας δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Γενικά η εμπειρία Γιωσηφάκι μας έχει μείνει αξέχαστη και πολλές φορές όταν αναπολούμε εκείνα τα κεφτεδάκια τρέχει το σαλάκι και περίεργοι ήχοι ακούγονται από το στομάχι μας.


                        Το ίδιο απόγευμα που ήταν και το μοναδικό που είχαμε στο νησί κάναμε μια βόλτα στην αριστοκρατική Ερμούπολη και την περπατήσαμε θαυμάζοντας τα πανέμορφα σοκάκια της και τις επιβλητικές εκκλησίες της. Κάθε στενάκι και μια ευχάριστη έκπληξη όπως και αυτή όταν επισκεφτήκαμε το κατάστημα του κύριου Κόη και μου έκανε δώρο ένα υπέροχο ζευγάρι γυαλιά ηλίου. Το ίδιο βράδυ κι αφού είχε ανέβει γευστικά ο πήχης από το Γιωσηφάκι πιστεύοντας πως αποκλείεται να ξαναφάμε τόσο μοναδικά, φιλοξενηθήκαμε από το kouzina στην Ερμούπολη. Ναι λοιπόν και πάλι ξαναδοκιμάζαμε υπέροχα νόστιμα πιάτα ! Ο Αναστάσης μας σκλάβωσε με την ευγένειά του. Υπενθυμίζω εδώ πως δεν πληρώναμε πουθενά μιας και το δώρο μας ήταν υπερπαραγωγή και παρόλα αυτά μας φέρονταν σαν να είμαστε οι καλύτεροι πελάτες τους. Μου έκανε απίστευτη εντύπωση αυτό! Στο Kouzina λοιπόν θα φας καταπληκτική ψαρόσουπα βελουτέ με σαφράν, ψητό χαλούμι με μέλι και πεπόνι και την αυθεντική σαλάτα του Καίσαρα με αντζούγιες και αβγό!



 Το επόμενο πρωινό μας βρήκε να χαλαρώνουμε στην Βάρη και να δυσκολευόμαστε να αποχωριστούμε την μοναδική ομορφιά του τοπίου της και την απίστευτη ηρεμία που μας προκαλούσε. 
Μαγική Βάρη...
            Στις 16 00 θα αποχαιρετούσαμε το υπέροχο αυτό νησάκι που μας κέρδισε με το καλημέρα σας ! Ωστόσο είχαμε να πάμε στο Κίνι για το αποχαιρετιστήριο γεύμα μας . Έχοντας φτάσει σε υψηλό επίπεδο γεύσης ήμασταν περίεργοι για το τι διαφορετικό θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε εκεί που δεν το δοκιμάσαμε στα προηγούμενα εστιατόρια. Κι όμως….

       
                          Τι να πρωτοπεριγράψω ειλικρινά για το Αλλού Γυαλού! Το μαγαζί είναι σε καταπληκτική τοποθεσία πάνω στην θάλασσα κι έχεις την αίσθηση πως τρως σε καράβι. Όσο για τον κατάλογο του, πάμε στοίχημα πως δεν έχετε ξαναδεί κάτι ανάλογο σε ποικιλία. Εκεί φάγαμε και πάλι απίστευτα! Ακόμη έχω στο στόμα μου την γεύση από την καβουροσαλάτα με πληγούρι, την θεϊκή μακαρονάδα με θαλασσινά, το καλωσόρισμα της μαιντανοσαλάτας, της...τυροπιτάρας ( όνομα και πράγμα) και από τα καταπληκτικά συνοδευτικά !!! Ειλικρινά ενθουσιάστηκα !!!!!

                Δυστυχώς μείναμε στην αρχόντισσα των Κυκλάδων μόνο μια ημέρα ουσιαστικά και φύγαμε με την υπόσχεση να επιστρέψουμε με την πρώτη ευκαιρία. Ήταν αρκετή να μας κάνει απλά να την λατρέψουμε. (Λες και μάγια μου χεις κάνει που τραγουδούσε κι ο Βαμβακάρης). Έτσι ακριβώς ένιωσα. Μαγεμένη από ένα πανέμορφο μέρος με ζεστούς φιλόξενους ανθρώπους που ξέρουν να τιμούν και να σέβονται τον τόπο τους. Πραγματικοί άρχοντες που ξέρουν να σταθούν σε μια αληθινή αρχόντισσα. Τη Σύρα !!!

Φεύγοντας περάσαμε από τον Πρέκα για ανεφοδιασμό

                           Γύρισα αγαπημένοι μου και να ξέρετε πως μου λείψατε πολύ. Πάρα πολύ !!!! Θα τα ξαναπούμε σύντομα! Έχουμε πολλά να πούμε. Stay tuned ….

                                                                  Γιώτα