Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Μάρτης ....ΓΔΑΡΤΗΣ !!!!!

                            Ήταν καιρός τώρα που ένιωθα την ανάσα μου λίγο πιο βαριά. Λαχάνιαζα εύκολα και όταν κοιμόμουν βαριαναστέναζα. Περίπου ένα μήνα αυτό το βιολί. Ξυπνούσα κουρασμένη και έμενα όλη μέρα κουρασμένη. Έκλεισα επιτέλους για τις 7 του Μάρτη εκείνο το ραντεβού με τον καρδιολόγο που όλο ανέβαλα. Το πρωί της ίδιας μέρας ο μικρός ξύπνησε με έντονο πονόκοιλο. Τον κράτησα σπίτι. Η δύσπνοια που ένιωθα εκείνη την μέρα ήταν εντονότερη λόγω του άγχους με τον μικρό μου. Σε λίγο θα πηγαίναμε στον γιατρό να τον δει. Ωστόσο έφτιαξα έναν καφέ , κάθισα στον καναπέ μου και τηλεφώνησα στην μαμά μου για να της τα πω. Δεν απαντούσε κανένας στο σπίτι και έτσι αρκετή ώρα αργότερα πήρα τον μπαμπά στο κινητό. Η μαμά δεν αισθανόταν καλά και πήγαν στον γιατρό. Η μαμά είχε μια έντονη δύσπνοια και το οξυγόνο της ήταν χαμηλό, της βρήκαν και λίγα ακροαστικά και έτσι έπρεπε να μπει στο νοσοκομείο για  διάφορες εξετάσεις . Τι συμβαίνει σήμερα ; αναρωτήθηκα. Τρίτωσε το κακό με τους γιατρούς , σκέφτηκα ...
                     
                        Μεσολάβησαν πολλά τηλεφωνήματα, οι δυο τους στο νοσοκομείο Λαμίας και εγώ στα Χανιά να προσπαθώ να ενημερωθώ, να προσπαθώ να δω τι θα κάνω με το παιδί μου, με την δικιά μου δύσπνοια ..... μέχρι που η μαμά δυστυχώς υπέστη ένα σοβαρό έμφραγμα. Γρήγορα ετοίμασα μια βαλίτσα με τα άκρως απαραίτητα για να φύγω με την πτήση των 14 : 00 . Θα έφτανα στο νοσοκομείο οριακά την ώρα του επισκεπτηρίου της εντατικής. Η πτήση καθυστέρησε 2 ώρες περίπου και έτσι..... δεν την πρόλαβα.

                            Δυστυχώς η μαμά μου έσβησε σε ένα δωμάτιο ενός νοσοκομείου ολομόναχη κι αυτό θα μου βαραίνει για πολύ καιρό την ήδη λαβωμένη μου καρδιά. Έχουν περάσει 2 εβδομάδες περίπου από τότε, μα μου φαίνεται σαν χθες.
Η φετινή άνοιξη έφερε βαρυχειμωνιά. Τώρα μπορώ να εξηγήσω την δύσπνοια που ένιωθα ... Όλα ένα κακό προαίσθημα σε ότι θα ακολουθούσε.  Αυτός ο Μάρτης ήταν γδάρτης που έγδαρε τα σωθικά μου, με πλήγωσε, με τρόμαξε και με έκανε να κουλουριάζομαι τα βράδια στο κρεβάτι σαν ένα μωρό προσπαθώντας να καταλάβω αυτό που μου συνέβη ......






















                              Είναι στιγμές που νομίζω πως όλα είναι ένα κακό όνειρο. Ένα ψέμα , ένα άσχημο αστείο.... Δυστυχώς όμως ..... κι αν κάτι μου μαλακώνει λίγο τον πόνο είναι ότι η μαμά έφυγε ξέροντας ότι την λάτρευαμε. Προσπαθούσα με κάθε τρόπο να της δείξω πόσο σημαντική ήταν η παρουσία της στην ζωή μου κι ας ήταν τυφλή κι ας είχε πολλά προβλήματα υγείας κι ας μην μπορούσε να μου προσφέρει καμιά απολύτως βοήθεια. Της τηλεφωνούσα 7 φορές την μέρα μέχρι που την εκνεύριζα, της έστελνα δωράκια και την επισκεπτόμουν σε κάθε ευκαιρία. Το πένθος γίνεται πιο ανώδυνο όταν δεν σε πλημμυρίζουν ενοχές.....

                     Δείξτε στους ανθρώπους σας το πόσο τους αγαπάτε πριν να είναι αργά. Χαρίστε την αγάπη σας σε όσους το αξίζουν γιατί ποτέ δεν ξέρετε τι δυσάρεστες εκπλήξεις κρύβει η ζωή στην επόμενη γωνία. Πείτε σ' αγαπώ, ζητήστε συγγνώμη, συγχωρέστε, αγκαλιάστε, τηλεφωνήστε, χαιδέψτε, πιάστε τους το χέρι, φιλήστε με κάθε ευκαιρία....


                        Αυτές τις μέρες μέτρησα πραγματικούς φίλους και συγγενείς κι ευτυχώς δεν ήταν λίγοι. Όσο πιο πολλοί , τόσο μεγαλύτερη και η δύναμη μου για να το παλέψω. Κάποιοι έγιναν πραγματικοί φύλακες άγγελοι κι άλλοι απλά εξαφανίστηκαν και με ξάφνιασαν ....
                       Το μεγαλύτερο στήριγμά μου όμως είναι τα παιδιά μου, που με σκανάρουν και φιλτράρουν κάθε τρέμουλο στην φωνή μου, κάθε δάκρυ μου και κάθε αναστεναγμό μου. Γι' αυτά τα δύο πλάσματα οφείλω να συνεχίσω να ζω και να προσπαθώ κι ας φαντάζει βουνό...

                 Ξέρω πως είμαι ακόμη στην αρχή κι ότι ο δρόμος του πόνου είναι ακόμη μακρύς. Εύχομαι να είστε όλοι καλά εκεί έξω και λυπάμαι αν σας στεναχώρησα σήμερα. Είχα ανάγκη να γράψω, να μοιραστώ και να ξαλαφρώσω ....
                                      
                              *  Για την ιστορία της μητέρας μου μπορείτε να διαβάσετε εδώ
        
                    " Ότι αγαπώ είναι δικό σου και το 'χεις πάρει μακριά, φόρεσες τον ήλιο στον λαιμό σου κι εδώ δεν ξημερώνει πια "

                                            Γιώτα


                                        

27 σχόλια:

  1. Κορίτσι μου, αυτό λοιπόν σήμαινε η σιωπή σου! Πόσο λυπάμαι. Πόσο αναπάντεχο. Διάβαζα και την ώρα που διάβαζα ήλπιζα πως διάβαζα λάθος! Πως κάτι δεν κατάλαβα και διάβασα την ανάρτηση σου πολλές, πολλές φορές μέχρι να βεβαιωθώ! Να βεβαιωθώ πως τελικά είναι αλήθεια. Λυπάμαι τόσο για εκείνη και για τον χαμό της και λυπάμαι απεριόριστα για την δική σου απώλεια και την απώλεια που ζει ο γλυκός σου μπαμπάς που με τόση αγάπη την φρόντιζε...Εύχομαι στην οικογένεια σας κουράγιο, όλο το κουράγιο του κόσμου...Κοριτσάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το δακρυ μου ας γινει χαδι στο μαγουλο σου. Εχω σβησει χιλιες φορες αυτα που εχω γραψει...κουφια λογια μου φαινονται... και ετσι θα μεινω σε αυτο που σου εγραψαστην αρχη! Καλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στις 17 κάποιου Μάρτη "έφυγε" και η δική μου μαμά.
    Κι από τότε τον τρέμω αυτόν τον μήνα, τον φοβάμαι....
    Πάλεψα πολύ καιρό με την κατάθλιψη μετά απ' αυτό...
    Μη το κάνεις στον εαυτό σου..
    Σκέψου πως ούτε η μαμά σου θα τό'θελε..
    Η σκέψη μου είναι κοντά σου..
    Έχεις την αγάπη μου ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θερμά συλλυπητήρια για την μητέρα σου! Καλά έκανες και έγραψες και ξαλάφρωσες και μακάρι σύντομα να σου φύγει όλο αυτό το βάρος και να συνεχίσεις ακόμη πιο δυνατή. Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. απίστευτο το συναίσθημα που ένιωθες πριν......το ξαφνικό δημιουργει περισσότερο πόνο....καλό κουράγιο και δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λυπάμαι Πολύ Γιώτα μου!! Καλό παράδεισο να έχει η μανούλα σου!! Ευτυχώς έχετε ο ένας τον άλλον στήριγμα και παρηγοριά.. Κουράγιο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συλλυπητήρια και καλό παράδεισο να έχει!
    Καλή δύναμη σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λυπάμαι πολύ...
    Δεν έχω λόγια, που να μπορούν να απαλύνουν τον πόνο σου.
    Εύχομαι να μαλακώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται και να είσαι γεμάτη δύναμη για σένα, τα παιδιά σου και την υπόλοιπη οικογένειά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γιώτα μου, διάβασα την ιστορια της μαμάς σου. Δεν ξέρω τι να σου γράψω, λυπάμαι πολύ κορίτσι μου.
    Συλληπητήρια μέσα απ'την καρδιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν ξέρω τι να σου πω Γιώτα μου, γιατί όσο πιο πολλά πει κανείς, τόσο πιο λίγα φαίνονται ...
    Λυπάμαι πάρα πολύ. Εύχομαι να είσαι δυνατή και να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που θα σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα. Τα βάρη πάντα είναι πιο ελαφριά όταν τα μοιραζόμαστε. Ακόμη και διαδικτυακά. Καλά έκανες και το μοιράστηκες και μαζί μας. Να είστε γεροί και δυνατοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γιωτάκι μου αγαπημένο, μέρες τώρα αναρωτιέμαι που να 'σαι, μα ήμουν σίγουρη πως απολάμβανες τις όμορφες ανοιξιάτικες μέρες, στην πόλη που αγαπάς. Λυπάμαι τόσο κοριτσάκι μου για την μανούλα σου, ειλικρινά... Σας εύχομαι δύναμη και κουράγιο Γιωτάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Λυπάμαι πάρα πολύ ειλικρινά…
    Έχοντας χάσει ένα γονιό ξέρω πόσο δύσκολη είναι μια τέτοια απώλεια.
    Σου στέλνω όλη μου την αγάπη και τη συμπαράσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τα λόγια είναι πολύ δύσκολα σε τέτοιες περιπτώσεις...το ξέρω από προσωπική πείρα... Να είσαι γερή να την θυμάσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Να έχεις την ευχή της,πάντα πλάι σου.. Να είσαι γερή,να τη σκέφτεσαι όμορφα κ ο πόνος να απαλύνει με τον χρόνο! Ευχαριστώ για το μοίρασμα σου,είναι δύναμη αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Να έχεις την ευχή της πάντα στη ζωή σου! Να είσαι γερή κ να την σκέφτεσαι όμορφα,ο πόνος σου να απαλύνει με το πέρασμα του χρόνου.. Πόσο χρήσιμες οι συμβουλές σου! Ευχαριστώ για το μοίρασμα,φανερώνει δύναμη! Σε φιλώ. Βενετία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Συλληπητήρια Γιώτα μου. Ολοι αγαπησαμε τη μαμά σου μέσα από τις αφηγήσεις σου. Ειλικρινά λυπάμαι πολύ. Σου ευχομαι κάθε δυναμη και να καταφέρεις να στηριχθεις στην αγάπη των δικών σου. Να φροντίζεις τον μπαμπά σου. Ξερω οτι είναι μακριά αλλά να τον σκεφτεσαι και να του τηλεφωνεις. Και γι αυτόν θα ηταν μργάλη απωλεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Γιώτα μου καλή δύναμη.Ο χρόνος σιγά-σιγά θα μαλακώσει τον πόνο.Από τα λόγια σου φάνηκε πόσο αγαπάς τη μαμά σου και αυτό από μόνο του είναι το παν.Εξάλλου οι άνθρωποι ζουν για πάντα όσο τους θυμόμαστε! Η ιστορία της μαμάς σου δείχνει πόσο δύναμη έχουν κάποιοι άνθρωποι μέσα τους! Μου θύμισε και δικούς μου ανθρώπους,που πάλεψαν πολύ στη ζωή.
    Να είσαι καλά εσύ και η οικογένειά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Λυπάμαι πολύ Γιώτα μου...Θερμά συλληπητήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. καλη μου, σου εύχομαι νασαι καλά..να την θυμάσαι... !!! ο Θεος να την αναπαύσει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καλη δυναμη κοπελα μου. Ευτυχως εχεις τα παιδακια σου κ τους δικους σου ανθρωπους που κανουν τον πονο σου πιο υποφερτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γιωτάκι μου πραγματικά δεν ξέρω τι να σου πω......
    Δεν μπορώ καν να φανταστώ τον αβάσταχτο πόνο σου....
    Εύχομαι να βρει τη γαληνη εκει ψηλά και να σας καμαρώνει. Ας αναπαυθεί η ψυχούλα της.
    Λυπάμαι πολύ Γιωτάκι μου.....ξερω πόσο την αγαπούσες.
    Μακάρι ο χρόνος να απαλύνει τον πονο σας.
    Σου στελνω μια μεγαλη αγκαλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Συλλυπητήρια Γιώτα σε όλη την οικογένεια.Δύναμη και κουράγιο σου εύχομαι ...ειναι δύσκολες οι στιγμές του πένθους..
    πολύ λυπάμαι
    Ειναι καλό για σένα που έχεις πολλούς φίλους κοντά σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Είχες καιρό να εμφανιστείς και είχα καιρό να σ' επισκεφτώ, έτσι αποφάσισα να έρθω να δω από κοντά και φυσικά κατάλαβα που οφειλόταν η απουσία σου... λυπάμαι πολύ Ιώτα μου, νομίζω πως όταν χάνουμε τη μητέρα μας η αίσθηση της απουσίας και του πόνου δεν μπορεί να μετρηθεί...Οι γονείς μου ζουν, 85 η μητέρα μου 96 ο πατέρας μου... και ξέρω ότι δεν θα ζήσουν αιώνια αλλά μόνο η σκέψη, μου είναι αφόρητη...
    ΑΦιλάκια πάντα μέσα από τη καρδιά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Είναι καιρός που διάβασα την ανάρτηση και μπορώ να σου πω πως έκλαψα πάρα πολύ, λυπήθηκα πάρα πολύ για τον χαμό της μητέρας σου αλλά και για σένα. Σου έγραψα και προσωπικό μήνυμα γιατί ό,τι και να λέμε από εδώ είναι λίγο.
    Καλό κουράγιο Γιωτάκι!
    Kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Γιώτα μου, δεν ήξερα.. Συλλυπητήρια, είναι αβάσταχτος ο πόνος, το ξέρω..
    Χαίρομαι που παίρνεις δύναμη απο τα παιδια σου και συνεχίζεις, έτσι πρέπει.
    Σου στέλνω την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Γιώτα μου και εγώ τώρα το διάβασα...καλή δύναμη...και μια μεγάλη αγκαλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή