Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Μια προφητεία

               Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ότι αναμνήσεις έχω από την παιδική μου ηλικία, είναι μόνο από καλοκαίρια που πέρασαν. Έτσι μετράω τα χρόνια που εχω ζήσει. Με τα καλοκαίρια της ζωής μου. Δεν θυμάμαι ούτε εντονα Χριστούγεννα, ούτε Απόκριες......μόνο καλοκαίρια. Όλες μου οι αναμνήσεις είναι ηλίολουστες και αλμυρές.....

                   Δεν έχω έντονες μνήμες από τους φίλους μου, ούτε από τα σχολικά χρόνια, ούτε από τα παιχνίδια στις αλάνες (ναι ,είμαι αρκετά μεγάλη και πρόλαβα αλάνες στην Αθήνα ) .Τα μόνα πράγματα που θυμάμαι, είναι καλοκαίρια.Τότε που ξεκαλοκαίριαζα στο χωριό της μαμάς μαζί με όλα τα ξαδέλφια και τρελαίναμε τον παππού και την γιαγιά. Θυμάμαι με τόση νοσταλγία εκείνες τις διακοπές..... Από τον Μάιο μετρούσα αντίστροφα τις μέρες που θα με άφηναν εκεί οι γονείς μου και σαν μοναχοπαίδι που ήμουν, περίμενα πως και πως να βρεθώ με τα ξαδέλφια μου. Σ'ενα σπιτάκι μια σταλίτσα, χωρούσαμε 3 ή 4 οικογένειες. Δυο δωμάτια ήταν όλο κι όλο και χωρούσαμε όλοι......  Τι ωραία και ανέμελα που ήταν κι ας μην είχαμε μπάνιο μέσα στο σπίτι, παρά ένα παλιό, έξω κι απέναντι, που την νύχτα αν ήθελες πιπί σου .......Όταν γυρνούσαμε από το μπάνιο, πλενόμασταν με τον αυτοσχέδιο ηλιακό...το βαρέλι. Αλήθεια εσείς είχατε βαρέλι; Ο παππούς είχε ένα γαιδουράκι την Μάρω και η γιαγιά μας η καλή είχε κότες στην αυλή  και είχε και ντομάτες πεντανόστιμες .Όσο για τις βυσσινάδες και το γλυκό βύσσινο της γιαγιάς.... ακόμα μου τρέχουν τα σάλια. Απ' όλα τα γλυκά που έχω δοκιμάσει, τίποτα δεν μαγεύει τον ουρανίσκο μου, όσο το γλυκό με την φρυγανιά και το ζελέ της θείας Ελένης που μας δρόσιζε τα ζεστά απογεύματα κάτω απ' την κληματαριά της αυλής και όταν τελείωνε, τότε γινόταν ο κακός χαμός με το υποβρύχιο. Αυτές τις αδυναμίες μου πληρώνω τώρα και δεν μου έχει μείνει ούτε ένα γερό δόντι.

   Τι είχε τραβήξει αυτή η αυλή.  Οι εκατονταφυλιές της γιαγιούλας μου μύριζαν μέχρι την στροφή που σε έβγαζε στην πλατεία του χωριού. Έτσι όπως ήταν ολάνθιστες, ρίχναμε μια με την μπάλα και τις καταστρέφαμε. Εκεί ποιος είδε την γιαγιά και δεν την φοβήθηκε !!!


Η αυλή από το μικρό σπιτάκι της γιαγιάς. Εκεί που είναι η μπάλα ήταν οι εκατονταφυλιές . Δυστυχώς έμεινε μόνο η μπάλα....


                  Με καλοκαίρια μετράω τις στιγμές της ζωής μου. Καλοκαίρι ήταν οι χαρές αλλά και οι λύπες. Θυμάμαι το καλοκαίρι που πέθανε ο παππούς και το χωριό δεν ήταν πια το ίδιο..... Αχ !!! Τι δεν θα έδινα να γυρνούσα πίσω σε εκείνα τα χρόνια. Να ξαναέτρωγα το γλυκό της θείας Ελένης και να  γελούσα μέχρι που κατουριόμουν στην κυριολεξία απάνω μου από τα αστεία του εξάδελφου μου του Χρήστου. Δυστυχώς όμως, δεν είναι πια κοντά μου αφού σκοτώθηκαν και οι δυο μαζί σε ένα τροχαίο πριν από αρκετά χρόνια. Εκείνο το  καλοκαίρι ήταν το χειρότερο της ζωής μου.. Από τότε κανείς δεν  πήγαινε εκεί.  Όλα ήταν γεμάτα μνήμες. Ευτυχώς η ζωή κάνει κύκλους και τώρα που γράφω το σπιτάκι είναι γεμάτο πάλι. Οι ίδιοι άνθρωποι αλλά και ο Χρήστος μιας και έτσι ονομάστηκε το ανηψάκι μας..........

               Άλλη μια έντονη ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια, είναι το camping που πήγαινα με τους γονείς μου. Διαβάστε τώρα σενάριο εντελώς επιστημονικής φαντασίας για τα σημερινά δεδομένα. Είχαμε που λέτε μια σκηνή και την είχαμε παρκάρει μόνιμα κάτω από ένα πεύκο στον Σχοινιά στον Μαραθώνα. Εκεί αφήναμε όλα μας τα υπάρχοντα για όλη την εβδομάδα. Όλα όμως, καρεκλάκια, τραπεζάκια, ψησταριές , σκηνή, φουσκωτά στρώματα, λουξ....τα πάντα. Κάθε Παρασκευή πηγαίναμε λοιπόν στο "εξοχικό " μας. Τα πράγματα ήταν όλα εκεί και δεν τα πείραζε ΚΑΝΕΙΣ !!!!! Εκεί είχαμε δημιουργήσει άλλη μια γειτονιά. Ψήναμε όλοι μαζί παρέα, παίζαμε, βλέπαμε πυγολαμπίδες και θυμάμαι έντονα τις φορές που ο μπαμπάς μου μας έπαιζε αυτοσχέδιο καραγκιόζη στην παραλία ολομόναχος ή τις φορές που μας έπαιζε φυσαρμόνικα γύρω από μια φωτιά. Πως να μην τον λατρεύω αυτόν τον άνθρωπο που με γέμισε τόσες τρυφερές αναμνήσεις...

εγώ μικρή και κοντοκουρεμένη, παίζω φυσαρμόνικα στο camping με τον μπαμπάκα μου
             Από μια ηλικία και μετά, έχω ένα τεράστιο κενό μνήμης. Για περίπου μια δεκαετία σχεδόν καμιά ανάμνηση. Παρόλο που οι διακοπές πλέον γινόντουσαν σε καταπληκτικά resort και το εξωτερικό μπάνιο του χωριού και το βαρέλι αντικαταστάθηκε με γρανίτες και μάρμαρα, εγώ δεν θυμάμαι ΤΙΠΟΤΑ που να θέλω να μοιραστώ εδώ . Τώρα που το σκέφτομαι. θυμάμαι έντονα 2 καλοκαίρια. Τις πρωτες μου διακοπές στην Σκόπελο με κοριτσοπαρέα  και  εκείνο το γαμήλιο ταξίδι μας στην Κούβα και αυτό επειδή ήταν σαν να πρωταγωνιστούσαμε σε ταινία του '50 και ήταν η αφετηρία για όσα θα ακολουθούσαν....


          Μετά από εκείνο το υπερατλαντικό ταξίδι λοιπόν ( τώρα δεν μπαίνω σε αεροπλάνο ούτε στην πτήση Χανιά - Αθήνα),  σαν να σταμάτησε η ζωή μου μέχρι το 2005 που έκανα restart . Τα καλοκαίρια μου με τα παιδιά μου έγιναν πάλι υπέροχα  και ξαναγεννήθηκα στην κυριολεξία !!!

                             Τι να πρωτοθυμηθώ; Το καλοκαίρι που περίμενα τον Μαριάκο μου;


          Το πρώτο μας καλοκαίρι με το μωράκι μας; Τι ευτυχία ήταν αυτή Θεέ μου !!!!


   Το 2009 ήμασταν πλέον  τέσσερις και πήγαμε τις πρώτες μας διακοπές στην Ρόδο. Αξέχαστο καλοκαίρι...


           Γίναμε τέσσερις και βάλαμε στόχο ζωής να προικίσουμε τα αγόρια μας με καλοκαιρινές και όχι μόνο, αναμνήσεις. Σταματήσαμε να ονειρευόμαστε ακριβές διακοπές και γυρίσαμε στα απλά και στα όμορφα. Όχι οτι μας έπαιρνε αλλιώς μιας και η οικ. κρίση μας ακούμπησε.  Μετά από 20 χρόνια σχεδόν ξαναρχίσαμε το camping  .Φέτος αγοράσαμε και δική μας σκηνή και ποιος μας πιάνει.

                     
                       Όταν κλείνουν τα σχολεία έχουμε πόλεμο στον κήπο . Μπουγέλοοοοο

  

                Το θερινό σινεμά είναι πλέον συνήθεια τα βράδια που μένουμε στο σπίτι. Δεν μπορείτε να φανταστείτε το πόσο το απολαμβάνουν.......

   
          Άλλη μια καλοκαιρινή απόλαυση που έχει χαραχτεί στο μυαλό μου είναι το βραδινό μπανάκι. Παρατήρησα ότι στα παιδιά αρέσει το ίδιο. Όταν πηγαίνουμε για μπάνιο, φεύγουμε αφού κάνουμε και μια βραδινή βουτιά την ώρα που περνάει το πλοίο .

Τότε που η θάλασσα είναι μια μαγεία !!!!
     Όταν πάμε διακοπές προσπαθούμε να κάνουμε και κάτι διαφορετικό. Θέλουμε κάθε μέρος να τους θυμίζει κάτι. Όπως τότε που πήγαμε για ράφτινγκ στο Αχέροντα.


             Τα καλοκαίρια τους θέλουμε να έχουν μνήμες από καλοκαιρινές γεύσεις.

 καρπούζι που μόλις βγήκε από το νερό...

    
λουκουμάς 

            
και από καλαμπόκι
        Και έτσι απλά προσπαθούμε να τους εφοδιάσουμε με μνήμες. Μνήμες που θα τους ακολουθούν για πάντα και θα έχουν να διηγούνται. Όταν έχεις όμορφες αναμνήσεις, τότε είσαι πλούσιος.



 Α! Κάτι ακόμα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Στον γάμο μας ο άντρας μου μου αφιέρωσε 2 τραγούδια. Το ένα ήταν το Απορώ (δεν θέλω σχόλια) και το άλλο ήταν το "Πόσα Καλοκαίρια " Οι στίχοι έκρυβαν μια προφητεία για όσα θα ακολουθούσαν :

"Πέρασες τόσες βροχές για να 'ρθεις σε 'μενα..."
"Πέρασα τόσες ζωές για να βρω εσένα..."
"Τόσα καλοκαίρια
μου 'χαν φύγει από τα χέρια
τόσα καλοκαίρια που δεν σ' αγαπούσα'..." 

    Για αυτό και λάτρεψα το post των  λατρεμένων ΚαΠα  και την φράση του εξάδελφου Πέτρου :

"Πόσα καλοκαίρια είναι η ζωή μας;  60, 70 ίσως λιγότερα ίσως λίγα περισσότερα. Αυτά είναι μικρή. Αυτά σου αναλογούν ρε μάγκα, ζήστα. Ζούμε μίζερα, "μα, μου, μη, δεν μπορώ, δεν κάνω,  είμαι χάλια, δεν αντέχω, δεν προλαβαίνω"! Τι να προλάβεις ρε συ; Πόσα σου έμειναν ρε; 5, 10, 20;
Πόσα καλοκαίρια σου έμειναν; Αυτά που σου έμειναν να τα χαρείς. Μην τα χάσεις.. Μην αφήνεις καλοκαίρι να περάσει χωρίς να το ζήσεις, μην σου φύγει κανένα καλοκαίρι..."
  

   Ξέρετε πόσο έχουμε σήμερα; Είμαστε στα μισά του καλοκαιριού. Πέρασε μισό καλοκαίρι. Μισό καλοκαίρι  !!!!! Έχετε άλλο μισό. Ακόμα και αν πάτε διακοπές στα Μπαλκονήσια σας κάντε τα αξέχαστα ! Δεν πειράζει. Αρκεί μια βραδιά με καρπούζι και φιδάκι με φίλους . Ένα γλαστράκι με βασιλικό , μια βραδινή βουτιά , ένα καλαμπόκι, ένας λουκουμάς. ΖΗΣΤΕ ΤΟ !!!! Γεμίστε αναμνήσεις! Αν είστε Αθήνα βγείτε στην Πλάκα, στα Αναφιώτικα, υπάρχει τρόπος . Χαμογελάστε μεταξύ σας! Ειναι ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ! Ζούμε σε μαγική χώρα ! Κάντε το μπαλκόνι σας νησί που λέει και ο Κότσιρας. Εγώ σας προειδοποίησα.........Ίσα - ίσα που προλαβαίνετε!!!!!!


      


Υ.Γ.  Για αυτή την ανάρτηση μαμούθ εμπνεύστηκα εκτός από τους ΚαΠα  και από αυτό το υπέροχο κείμενο  και ταυτίστηκα απόλυτα.

                    Καλοκαιρινά φιλιά αγαπημένοι μου lolipops και τρέξτε να προλάβετε


27 σχόλια:

  1. Αχ ναι κι εγώ τέτοιες αναμνήσεις έχω από το χωριό! Υπέροχες...
    Τώρα τα καλοκαίρια μας άλλαξαν Γιωτάκι και παλεύουμε να δημιουργήσουμε όμορφες αναμνήσεις από παιχνίδια και γεύσεις και μυρωδιές στα παιδιά μας...
    Να περνάτε τέλεια, αν και δεν σας φοβάμαι! Αχ πόσο ζηλεύω που η θάλασσα είναι τόσο κοντά σας και μπορείτε ν' απολαμβάνετε και βραδινά μπανάκια!!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά λίγο πολύ, όλοι μας έχουμε παρόμοιες αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια . Μη μας φοβάσαι Λιτσάκι μου γιατί το νόημα της ζωής το βρήκαμε νωρίς όπως κι εσείς! Πολλά φιλιά κουΛίτσα μου και μην στεναχωριέσαι. Τώρα που θα πας Κρήτη θα κάνεις πολλά μπανάκια βραδινά...

      Διαγραφή
  2. Κι εγω κάπως έτσι Γιώτα μου!! Καλοκαίρι στο χωριό, τρεχάλες στις αλάνες, κάμπινγκ στη Θάσο, φέτα καρπούζι στο χέρι και λουκουμάς στην παραλία..Και τώρα προσπαθώ κι εγώ να φτιάξω αναμνήσεις με (και για) το Νικόλα!! Να έχετε ένα υπέροχο καλοκαίρι!! πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω οτι τα καταφέρνεις μια χαρά Ελπιδάκι μου με τον μικρούλη σου και θα έχει να θυμάται υπέροχα καλοκαίρια και όχι μόνο. Υπέροχο καλοκαίρι και για εσάς που έχετε φτιάξει πανέμορφες καταστάσεις εκεί πάνω. Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  3. τι ομορφες εικονες μας μετεφερες! και ποσα μας θυμισες! οσο για τα ''απλα και τα ομορφα'' εκει βρισκεται η ουσια!!
    να περνατε τελεια Γιωτακι και να σε ''βλεπουμε'' περισσοτερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσο και να την ψάχνουμε αλλού, εκεί βρίσκεται. Στα απλά και στα όμορφα και όποιος νομίζει κάτι άλλο,πλανάται πλάνην οικτράν(ευχομαι να το έγραψα σωστά γιατί έχω και τον φόβο της Νάσιας χαχα).Όσο για το να με βλέπετε περισσότερο...χμ...το ξέρω οτι το κοινό μου το απαιτεί(σας ακούω που με λέτε ψώνιο) αλλά τα είπα και σε προηγούμενη ανάρτηση. Αν δεν έχω κάτι να πω, δεν μπορώ να γράψω. Άσε που τώρα πάω κάθε μέρα θάλασσα και που μυαλό για blogging (με βρίζεις τώρα ε;;;) Φιλάκια αγαπημένη μου Μάχη και με το καλό το αγόρι σου

      Διαγραφή
  4. Εύχομαι ποτέ πια κενό μνήμης διακοπών...
    κάθε καλοκαίρι να είναι μια ολοζώντανη ανάμνηση
    για σένα, τον άντρα σου και τα παιδιά σου.
    Ειδικά τώρα που είναι μικρά να χαρείς το κάθε λεπτό...
    γιατί αργότερα αυτά θα κάνουν μόνα τους διακοπές
    κι εσείς οι δύο μόνοι.
    Φιλιά πολλά και καλό καλοκαίρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Φλώρα μου και γι' αυτό ρουφάω στιγμές μαζί τους....Καλό καλοκαίρι και σε σένα...

      Διαγραφή
  5. Αλλάζω μέρη και ανθρώπους και θα μπορούσα να είχα γράψει ακριβώς το ίδιο ποστ.
    Αν και έχω κάνει και γω ένα αξέχαστο κάμπιγκ στο Σχοινιά!
    Μπράβο σου. Πολύ την χάρηκα την ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οοοοοο! Μεγάλη μου η τιμή που πέρασες από το τσαρδί μου φιλε Χρήστο και χαίρομαι που σου άρεσε και η ανάρτησή μου παρόλο που ήταν λίγο μεγάλη. Καλό καλοκαίρι

      Διαγραφή
  6. Γεια σου φίλη μου και καλό καλοκαίρι! σου έχω βραβειάκι, μπορείς να το παραλάβεις από εμένα http://ergahandmade.blogspot.gr/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου και εσένα. Ευχαριστώ πολύ για την προτίμηση. Έρχομαι να το πάρω....

      Διαγραφή
  7. Είναι σαν να μιλάς για τη ζωή μου...Εκείνα τα χρόνια απίστευτα το πως τα περιγράφεις, με πόση νοσταλγία κι αγάπη.Κι είσαι τόσο πολύ όμορφη...απίστευτα όμορφη αγκαλιά με τους γιους σου, λαμπερή μαμά! όπως τότε λαμπερό αγοροκόριτσο δίπλα στο μπαμπά...αυτή φωτο με τον μπαμπά μου θυμίζει κάτι δικές μου με ίδιο μαλί και ίδιο ύφος...Χαρά!
    Σε ευχαριστώ για την αναφορά, ο Πέτρος θα είναι πολύ χαρούμενος που με μια του φράση κινητοποίησε πολλούς.Σε ευχαριστώ για τα λόγια αγαπημένο πλάσμα και σε ευχαριστώ για την έμπνευση! Εχεις απόλυτο δίκιο...σε όλα! Είμαστε στη μέση λοιπόν βουρ για το άλλο μισό! Θα γίνει χαμός!!!!Καλημέραααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όσο σε διάβαζα τόσο πιο πολλά θυμόμουν. Όλοι έχουμε τις ίδιες αναμνήσεις. Και το μόνο καλό που μας έφερε η κρίση είναι που πήγαμε πίσω σε αυτά τα καλοκαίρια. Τα απλά που θα προσφέρουμε και εμείς στα παιδιά μας. Τα παιχνίδια στο χωριό. Σήμερα τα μικρά με πήραν τηλέφωνο όλο χαρά και μου μιλούσαν για τα κατσικάκια και τα λαγουδάκια του θείου του Παύλου, τα κοκοράκια του παππού και ότι με το χαρτζιλίκι τους δεν θα πάνε να πάρουν παιχνίδια αλλά θα αγοράσουν ένα ακόμα κοτοπουλάκι!
    Δεν είναι πολλά τα καλοκαίρια. Και δεν αξίζει να τα χαραμίσουμε.
    Φιλάκια και ευχαριστώ για τις αναμνήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου εγώ σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Απ'οτι μου γράφεις, τα παιδάκια σου θα είναι τρισευτυχισμένα εκεί.Πάντα τέτοια !

      Διαγραφή
  9. Χωριό χωρίς γιαγιά γινεται;;;;
    Ποσο τρυφερες και αστειες αλλα και συγκλονιστικες αναμνησεις. Τωρα που μεγαλωσαμε και ειμαστε στην ηλικια που ειχαν τοτε οι γονεις μας, συνειδητοποιουμε ποσο σημαντικες ειναι αυτες οι καλοκαιρινες αναμνησεις. Ποσο απλες, ομορφες στιγμες με ενα λουκουμα, ενα μπουγιελο μια σκηνη στο πουθενα, που ομως δημιουργησαν ενα τοσο υπεροχο ανθρωπο, μια τοσο γλυκια μανουλα. Αυτο κανεις και εσυ τωρα με τον αντρουλη σου, για τα μικρα σας αντρακια. Χτιζετε σημερα αναμνησεις για δυο ευτυχισμενους και συγκροτημενους ανθρωπους αυριο.
    Την αναρτηση της Κατερινας φυσικα και την ειδα διαβασει και ειχα ανατριχιασει με τις λεξεις αλλα και με τον Δακη!!! Το αλλο υπεροχο κειμενο μολις το τελειωσα.
    Δεν ξερω τι λες εσυ για αναρτηση μαμουθ! Εγω δεν καταλαβα πως περασε η ωρα. Σε απολαυσα!!!!
    Να περνατε παντα τοσο ομορφα. Απλα και ομορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρε συ Δήμητρα τι γλυκό πλάσμα που είσαι! Τα σχόλιά σου για όλους μας είναι πάντα μελιστάλαχτα. Φιλάκια αγαπημένο μου κορίτσι και γράψε κάτι ρε συ.Χαθήκαμε <3

      Διαγραφή
  10. Αχ, τι όμορφα! Μυρωδιές, εικόνες, γεύσεις που θα θυμόμαστε πάντα! Τώρα μένει να δημιουργήσουμε εμείς νέες αναμνήσεις για τα παιδιά μας! Μπορεί να μην τρέχουν σε αλάνες και να μην πηγαίνουν έξω για τουαλέτα αλλά κάτι διαφορετικό θα βρούμε και θα κάνουμε για να θυμόμαστε μετά από χρόνια, έτσι δεν είναι; Εξάλλου, το καλοκαίρι έχει μία γεύση για όλους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναμνήσεις θα έχουν σίγουρα, τι στο καλό, αλλά το θέμα είναι να βρούμε την ουσία στα απλά και στα όμορφα γιατί τελικά αυτά είναι που μένουν. Φιλάκι Βέρα μου και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού....

      Διαγραφή
  11. Για αυτό αγαπώ το μπλογκινγκ... γιατί παρακινούμε ο ένας τον άλλον, κρατάμε το χέρι αυτού που έχει άνάγκη με τα λόγια μας... υπέροχη η ανάρτησή σου και όλες οι φωτογραφίες μαγικές! Οντως πέρασε μισό καλοκαίρι και είναι απίστευτο. Μόλις γύρισα από τις πρώτες μας διακοπές και αν σου πω ότι δεν ανυπομονώ για τις επόμενες τον Αύγουστο... θέλω λίγο ακόμα να ρουφίξω στιγμές και όμορφες εικόνες... μην φεύγεις καλοκαίρι ακόμα!!!! Σε φιλώ. Κάλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθατε. Φαντάζομαι περάσατε SUPER ! Και εγώ έτσι λέω, μην φευγεις καλοκαιράκι, μόνο που φέτος δεν θα πάμε πουθενά. Θα μου πεις διακοπές δεν είστε; Να αλλάξουμε λίγο τον αέρα μας , να δούμε κάτι άλλο και να μην με τρώνε οι δουλειές στο σπίτι. Φιλάκια πολλά γλυκούλα μου και καλή συνέχεια....

      Διαγραφή
  12. Τι ομορφιές και χαρουμενιές είναι ετούτες! Πτηνό σάς χαίρετε και σας λατρεύει που είστε έτσι αισιόδοξοι και γελαστεροί και πλημμυρίζετε τη ζωή σας με πόζιτιβ φίλινγκς!
    Τα φιλιά μου και τις καλημέρες μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρε βρε βρεεεεε. Καλώς το το πτηνούλι μουυυυ. Πέρασε να σε φιλέψω κάτι. Καλημέρες πουλάκι μου και πολλά τσίου .

      Διαγραφή
  13. Υπέροχη ανάρτηση γλειφιτζουράκι! Τι θύμησες μου έφερες στο μυαλό! Αυτές τις καλοκαιρινές! Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά θυμάμαι και πολλά Χριστούγεννα. Αλλά και τα καλοκαίρια στο χωριό ήταν υπέροχα..αξέχαστα! και αυτά στο κάμπιγκ.
    Το μόνο που δεν μας είπες είναι γιατί δεν μπαίνεις σε αεροπλάνα. Έγινες κάτι; Ή απλά λόγω παιδιών φοβάσαι να τα αφήσεις; Εμείς πήγαμε Ταυλάνδη και τα αεροπλάνα δεν τα φοβάμαι άρρωστα, αλλά τώρα με τα παιδιά θα το σκεφτόμουν να κάνω ένα τόσο μακρινό ταξίδι!
    Kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερινάκι μου τελικά όλοι μας έχουμε παρόμοιες αναμνήσεις. Τουλάχιστον η γενιά μας.Όσο για τα αεροπλάνα ειναι μια πονεμένη ιστορία. Με την δουλειά του άντρα μου έχω ζήσει πολύ δυσάρεστες καταστάσεις που δυστυχώς μου δημιουργήθηκαν τρομερές φοβίες και με έκαναν να μην μπορώ ούτε να ακούω πια τα αεροπλάνα.Όμως προσπαθω πολύ για αυτό και το παλεύω όσο μπορώ.Τελος πάντων, αυτό είναι ανάρτηση από μόνο του. Φιλάκια πολλα Κατερινάκι...

      Διαγραφή
  14. Πόσο υπέροχες αναμνήσεις και πόσο υπέροχα μας τις μεταφέρεις.. Έχεις τόσο δίκιο και να φανταστείς πως δεν αγαπούσα πάντα τόσο πολύ τα καλοκαίρια.. Μετά που σταματήσαμε τα camping έπαψε να έχει ενδιαφέρον, μπήκα και στα εφηβικά μου χρόνια.. χάλια μαύρα! Μετά τον Παναγιώτη και εγώ εκτίμησα και πάλι τα καλοκαίρια και τώρα με το μαιμούδι- δεν το συζητώ! Σε φιλώ γλυκά γλυκά και πάντα τέτοιες υπέροχες αναμνήσεις σου εύχομαι! (είσαι κούκλα!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή