ΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΑΣ

           
            Μεσημέρι  Τρίτης και το μόνο που σπάει την ησυχία είναι τα τζιτζίκια έξω στα πεύκα .Τα  μικρά μου κοιμούνται και εγώ μόλις χαλάρωσα λίγο από την πρωινή μας τρέλα ! Τα παιδιά  ακόμα ξυπνούν σχετικά νωρίς αφού όπως και να το κάνεις , η συνήθεια του πρωινού ξυπνήματος όλη την χρονιά μας  ακολουθεί . Είναι όμως άξιο απορίας το πόσο ενέργεια έχουν. Δεν σταματούν να χοροπηδούν όλη μέρα !

         Το σπίτι που μένουμε είναι μια μικρή μονοκατοικία μέσα σε έναν οικισμό  με απέραντες εκτάσεις από γκαζόν που καταλήγουν στη θάλασσα .Τα καλοκαίρια ανοίγει η πισίνα , το μπαρ και η λέσχη του οικισμού. Κανονικό θέρετρο δηλαδή .

η πισίνα του οικισμού ακριβώς δίπλα από τη θάλασσα 

Το μποστανάκι μας  αποζημίωσε και φέτος. Η πρώτη ντοματοσαλάτα είναι γεγονός !

Η παραλία ακριβώς κάτω από το σπίτι μας

Το μπροστινό μας  μπαλκόνι

Οι βόλτες με τα ποδήλατα δεν έχουν τελειωμό

       Όταν θα έρθει η ώρα να το αποχωριστούμε αυτό το σπιτάκι θα στεναχωρηθούμε πολύ γιατί δυστυχώς τίποτα δεν μας ανήκει εδώ εκτός από τις υπέροχες αναμνήσεις που θα πάρουμε φεύγοντας .

             
              Όμως για όσο θα μένουμε όμως εδώ θα ζούμε την κάθε στιγμή που θα μας χαρίζεται !!!
                                 Ναι ναι το ξέρω ...είμαστε πολύ τυχεροί  .
                                         Σας φιλώ γλυκά....

                                                 Γιώτα